DON'T HUMAN ✓

~BÖLÜM 11~

Multimedia: Kim Sung Gyu

-Yongguk -

"Wendy nerede kaldı?" Sunggyu'nun sorusu üzerini elimdeki basket topunu bir kaç defa yerde sektirdim.

"Gelir şimdi."

"Sencede işi fazla uzun sürmedi mi?"

Basket topunu potaya yollarken tekrar endişeyle konuşunca ona döndüm.

"Gidip bakalım o zaman."

Salondan çıkıp giyinme odasına doğru yürüdük. Hemen hemen herkes salona gelmişti. Ama Wendy ortalıkta görünmüyordu.

"YongGuk," dedi Sunggyu. Bana dönerek devam etti. "Dilim varmıyor ama... Kaybolmuş olmasın?"

Hızla ona doğru döndüm. "Sunggyu, ilk defa bu kadar mantıksız konuşuyorsun." Konuşmaya devam edecektim ama çoktan gelmiştik.

"Wendy!"

Ses gelmiyordu. Hızlı adımlarla odaya yürüdük. Wendy ağzı açık bir şekilde kapıya bakıyordu.

"Wendy! Ne oldu?" Kolundan tutup onu sarsarken tekrardan sordum. Yaptığım şeye karşın hiçbir tepki vermezken, Sunggyu beni kenara iterek ellerini Wendy'nin omuzlarına koydu.

"Ya! Son SeungWan! Korkutuyorsun bizi!"

Sunggyu'nun bağırması üzerine Wendy yavaşça gözlerini kapıdan çekti ve bize baktı.

"O... O... Burdaydı..."

Kaşlarımı çattım.

"Kim?"

Endişeyle Wendy'e bakarken yutkundu.

"H-herkesin kaybolmasını sağlayan... Şey."

Fısıltı misali söylediği cümle üzerine hızla bakışlarımı Sunggyu'a çevirdim. 'Onu burdan götürelim.' Dudaklarımı oynatarak söylediğim sözü onayladı ve vakit kaybetmeden odadan çıktık.

~~~~~

Kantinde, her zamanki yerimizde, oturmuş Wendy'yi dinliyorduk. Sunggyu da ben de hiçbir şey anlamadık. Ama Wendy ne yaşandıysa çok koruyordu. Gözlerinden belliydi.

"Wendy," diye söze girdim. "O odada ne yaşadın anlat bize." Sunggyu da sözlerimi onayladı. Bizi duyduğundan bile şüpheliydim.

Wendy, yavaşça başını kaldırarak önce bana sonra Sunggyu baktı. "Momo ile konuşuyorduk. Birden susunca arkamı döndüm ve ortalıkta yoktu." Bir müddet durdu. Gözleri kıpkırmızıydı. "Sonra odadan çıkıp size haber verecektim. Ama kapı açılmadı. Biri geldi ve onları bulamayacağımızı, boşuna aramayın tarzında bir şeyler geveledi."

Wendy tekrar susunca Sunggyu ile göz göze geldik. İkimiz de aynı hisleri besliyorduk. Belirsizlik.

"Onları kaçıran sen misin, onlar nerde diyince, Onları sadece bir şekilde bulabileceğimizi soyledi."

Wendy'ye meraklı gözlerle baktım. "Neymiş o Wendy?"

Gözlerime bakarak konuştu.

"Yanlarına gittiğimizde."