Vazgeçebilir Misin ?

9. Bölüm // Sürpriz Misafir //

‘’ Ne ? ‘’ diyerek şaşkınca haykırdı Eva. Arkadaşının hem burada hem de karakolda ne işi vardı ? Ve anladığı kadarıyla şu an bir polisle konuşuyordu ve de arkadaşı bitmek bilmeyen çenesiyle polisi kendini tanıtmayı unutturacak kadar canından bezdirmişti. 

‘’ Hangi karakol ? ‘’ diyerek hızla sordu. İçindeki bitmek bilmeyen sorulara anca deli arkadaşı cevap verebilirdi. Öğrendiği yerle parkın çıkışına doğru hızla ilerlerken aklında polisin son anda ‘’ Bir an önce gelip, kurtarın bizi… ‘’ dediği lafı vardı. Çaresizce söylenen bu söze içten içe gülerken bir anlığına da olsa Yetkin ve Cem ikilisi aklından uçup gitmişti ta ki taksiye binip karakola varana dek…

Taksiden hızla inip karakola girdiğinde ona doğru sinirle bakan polis memurunu gördü.

‘’ Eva Solmaz sizsiniz değil mi ? ‘’

Polisin sorusuna şaşkınca ever derken kendini nasıl tanıdığını sormaya fırsat bulamadan polis söze girdi.

‘’ Arkadaşınız havaalanının çıkışında kapkaça uğradı. Çantayı bırakmamak için direnirken hırsızı da darbeleriyle hastanelik etti. Şu an hasta normal odaya alınmış ve şikayetinden arkadaşının savurduğu tehditlerle vazgeçti. Siz gelmeseydiniz bu geceyi burada geçirecekti. Bir an önce arkadaşınızı alıp gitseniz iyi olur. ‘’

Soluksuzca polis memurunu dinlerken duyduklarıyla şok üstüne şok yaşıyordu. Sorularına bir an önce yanıt bulmak için sabırsızlanırken arkadaşının gazabına uğrayanlara da acımadan edemiyordu.

‘’ O zaman ben arkadaşımı alıp hemen gidiyim.. ‘’ diyerek görevliye baktı. Adamın o anda gözlerinde bir ışık parlarken kendisi için ne kadar da iyi bir şey dediğini daha iyi anlamıştı. Arkadaşı kapkaççıyı hastanelik ederken görevlileri de canından bezdirmişti anlaşılan.

Soluksuz geçen dakikalar sonrasında arkadaşını çıkartıp eve gitmek için taksiye binmişlerdi. Eva, sessizliğini korurken Elifse ben suçsuzum diyen bakışlarıyla genç kıza rahat vermiyordu. İçindekileri dökmek için evi beklerken sıkıcı bir yolculuk geçirmişlerdi. 

Eva, sakin bir şekilde inerken Elifse bu sakinliğinin sonunu bildiğinden tedirgince inmişti taksiden. Arkadaşının peşinden kuzu kuzu giderken evin dışını da incelemeyi ihmal etmiyordu. Sakinliğin ve huzurun kol gezdiği apartman oldukça iç açıcıydı. Evin içine girerken de ferahlık göze çarpan ilk noktaydı. Elif bir anlığına arkadaşını unutarak evi incelemeye başladı. Ev resmen Eva’nın olduğunu haykırırken gördüğü sade şıklık içini daraltmıştı. Ne de olsa kendi tam bir çılgın olduğu gibi evini de rengarenk döşerdi gökkuşağını çatlatırcasına…

‘’ Senin şu tek renk takıntına hastayım. Beyaz, kırmızı, siyahı bir yere bırak, az fuşya, patlıcan moru koy şu evine. ‘’

Eva, arkadaşının sözlerini sabırla dinlerken ‘’ Ben beyaza ve beyazla uyumlu olan renklere aşığım. Senin ruhuna ne kaçmış hiç bilmiyorum, ‘’ diyerek evine göz gezdirdi. Şu an salonun kapısında dikili kalmışlardı. Beyazın hakim olduğu şarap kırmızısının da renk kattığı eşyaları odayı hem canlı hem de sakin gösteriyordu. İçini huzurla çekerken arkadaşına döndü. Şimdi sorgunun tam zamanıydı.

‘’ Senin burada hele bir karakolda ne işin vardı ? Az uslu olamayacak mısın sen ? Kapkaççıyı hastanelik etmene neyse de polisleri nasıl bu kadar bunalttın ? ‘’ 

Elif, gözlerini bir anlığına kapatıp derin bir nefes aldı. Eva, yine annesi gibi sorgulamaya başlamıştı.

‘’ Birincisi, sana sürpriz yapmak istedim. Hem o gün ki konuşmalardan sonra nasıl orada durmaya devam edebilirdim ki ? İkincisi ben usluyum ama etrafımdakiler beni delirtmeye yönlendiriyor. Son olarak üçüncüsü de o pislik eğer bana çatmasaydı şu an keyifli bir sohbet ederdik… Hem ben haklıyken polislerin beni nezarethaneye atmasına nasıl ses çıkarmam ? Haklıyken suçu oldum bir de… O hırsız iyi hak etti sopayı, oh olsun, ‘’ derken haince sırıtmıştı. Şimdilik sorgusu bittiyse Eva hanımı sorgulamaya başlayabilirdi.