KELEBEK KUYTUSU-Feraşe (ASKIDA)

Giriş

Okumaya başladığınız tarihi şuraya alayımmm

Keyifli okumalar dilerim...💜

Bölümü, kurguda büyük yardımı olan, Canım Ezgi'me ithaf ediyorum.
matelha

#Nilipek Havada Bir Hinlik Var

Bir kuş, ilk defa göğe kanat çırparken minik bir tırtıl kozasını yırtıp özgürlüğe uçtu. Ay geceye, şafak göğe küstü. Bu yüzden belki de göğün siması bu kadar karanlıktı.

Parmağımı kaldırıp buharlaşan cama, minik bir kelebek çizdim. Kulağımdaki kulaklık, yavaşça omzumun üzerine doğru saçlarımın arasından kaydı. Geri takmak yerine annem ve ablamın seslerini dinlemeye başladığımda, zihnimin derinliklerinde var ettiğim o kuyudan başımı çıkardım. Bazen öyle anlar geliyordu ki zihnimde, kendi kendime var ettiğim kuyuda boğuluyor gibi hissediyordum.

İri gözlerimi onlara çevirdiğimde dudaklarımda oluşan tebessüme engel olamadım. Dikkatle anneme bir şeyler anlatan ablamın küt kesimli, fazla düzgün kestane rengi saçlarına uzandım. Aniden saçını çekmem onu gafil avlamıştı şüphesiz. Bana dönüp koyu kahverengi gözleriyle sertçe baktı.

"Çocuklaşmasan olmuyor değil mi Rüveyha?" deyip burun kıvırdı, bir yandan da ellerini saçlarına yerleştirip yavaşça düzeltti.

Omuz silkip dil çıkarmakla yetindim. Gözlerim ön koltukta oturan annemle kesişti, mavi gözlerindeki mutluluk ve dudaklarındaki gülümsemeyle bize bakıyordu. Dikiz aynasından babamın da bize baktığını fark ettiğimde, ona göz kırptım.

"Kızım, bulaşma ablana."

Yaşımın verdiği neşeyle kıkırdadım. Benim aksime ablam, o kadar düzenli bir kişiliğe sahipti ki ona bulaşmadan duramıyordum. Başımı cama çevirdim, hava alma isteğiyle pencerenin camını çok az bir şekilde açtım. O sırada babam, sigarasını dudaklarına yerleştirdi. Hava oldukça soğuk olmasına rağmen parmaklarımı pencereden dışarı uzatıp soğuğu hevesle karşıladım. Ablam yanımda pencereyi kapatmam ile ilgili bir şeyler söylese de umursamadım, birazdan zaten kapatacaktım. Annem sigara içmeye hazırlanan babamı görmüş olacak ki ona dönüp bezgince söylenmeye başladı.

"Şu şey senin ölümün olacak. Bırak artık içmeyi."

Babam uzanıp annemin yanağını sıktı. "Merak etme bana bir şey olmaz," dedi.
Annem başını iki yana sallarken babam çakmağını aramaya başladı.

"Nerede bu çakmak?"

Eğilip annemin önündeki torpidoyu açmaya çalıştı. Saniyeler, belki de saliseler içinde gerçekleşti olanlar. Bir evlat yetim kaldı, bir bebek anne rahminde son nefesini verdi. Korku çaresizlikle el ele verip göğe yükseldi. Hayatımız bir dal sigaranın ateşi yüzünden tepetaklak olmuştu. Babam o gün, bir dal sigarayı hayatımızın üzerinde söndürdü. Annem yıllardır söylediği sözde haklı çıktı. O sigara, babamın ölümüne sebep oldu ama eksik bir şey vardı; sadece babamın değil, tüm ailemin ölümüne sebep oldu.

Sisli İstanbul yolunda, araba hakimiyetini kaybedip ıslak zeminde kaymaya başladı. Canhıraş çığlıklar dökülürken dudaklardan, korkudan felç olmuştu sanki her bir uzvum. Araba bir kez daha ters dönerken başım cama sertçe çarptı. Cam bu yüzden mi çatlamıştı, yoksa annemin çığlığına eşlik eden Funda'nın çığlığı mıydı nedeni? Bilmiyordum.
Başladığı hızda bitti bütün olanlar. Nihayet duran araba ardından duyulan tek şey, kulaklığımdan çıkan şarkıcının sesi ve benim düzensiz nefesimdi.