"SORRY..."
nagulat ako dahil sa ginawa niya.
Gustohin ko mang kumalas sa pagkakayakap mula sa kanya para kausapin siya ng maayos, hinayaan ko na lang siya.
Ilang sandali lang naka ramdam ako na parang may pumatak sa balikat ko.
Hanggang sa nag tuloy-tuloy ito.
Umiiyak ba siya?
Teka.. Bakit?
"Sshhh..." yan lang ang tanging nabanggit ko.
"I'm sorry..." tanging sabi niya.
I'm sorry? Diba yan yung palaging sinasabi nila tuwing makikipag break sila.
So does it mean, he's already breaking up with me?
Hindi ako umimik. Hinayaan ko lang siya. Ayoko siyang pangunahan.
Hihintayin ko lang hanggang sa lumabas na sa bibig niya yung point ng pag-uusap namin.
Sa totoo lang I hate beating around the bush. Ayoko sa paligoy-ligoy. Aksaya lang ng oras yan.
Pero this time...
Parang gusto kong I-slow motion ang oras. Kung pwede pa nga I-freeze na lang. Pero hindi eh.
Natatakot ako sa susunod na sasabihin niya.
"I'm sorry.." sabi niya ulit habang naka yakap parin sakin.
"I'm sorry for ignoring your calls..
I'm sorry for not replying to your messages..
I'm sorry.. sorry kung hindi ako nag paramdam ng ilang araw. Sorry..."
Medyo nagulat ako sa mga sinabi niya. Hindi ko inasahan na gano'n ang sasabihin niya.
At dahil dun hindi ko narin napigilan ang sarili kong luha.
Unti-unti narin itong bumabasa sa balikat niya, at alam kong ramdam niya yun.
"Sshhhh..." saad niya at bumitiw na sa pagkakayakap niya sakin.
Hays! Dapat pala hindi nalang ako nag emo. Huehue #Regrets
Pinahiran niya naman ang luha ko.
Aww' <3
"Aren't you going to tell me, we're over?" diritsang tanong ko pero wala lang siyang imik.
Hays! Bad timing. Minsan talaga hindi rin nakabubuti yung pagiging direct to the point eh.
Pa'no pala kung biglang nawala na yun sa isip niya? Hay! Pinaalala ko pa talaga.
"Aren't you supposed to break up with me? " tanong ko ulit.
What the! Parehas lang naman ang meaning nun sa sinabi ko kanina ahh. Iniba ko lang ang words.
Hays! Masyado na ata akong nabobo this past few days. Mukhang stress na talaga ako masyado. Hindi na makapag work ng maayos utak ko.
"I'm sorry... " mahinang saad niya na naging dahilan ng patuloy na pag bagsak ng luha ko.
Nakita ko naman kung pa'no siya nataranta kung pa'no ako patatahanin.
Dali-dali niyang pinahid ang luha ko gamit ang panyo niya at niyakap ako.
"Shhh... I'm not breaking up with you. I won't do that."
I don't know kung sincere siya nung time na sinabi niya yun o sadyang wala lang siyang ibang maisip na paraan para patahanin ako?
Pero kahit pa sinabi niya yun hindi ko pa rin na convinced ang mga mata ko na tumigil na sa pag-iyak.
Feeling ko tuloy parang falls yung mata ko that time dahil hindi ko man lang mapigilan ang mga luha ko sa pag patak.
"If you really don't want to broke up with me. Then why the hell you kept on saying sorry?"
"Because I'm really sorry. You don't deserve to be treated this way. I even hate myself for making you cry."
"Then let's fix this and stop saying sorry. I don't need your sorry. All I need is you and not that fuvcking sorry of yours." saad ko at medyo pa sigaw na yung tono ko sa kanya.
"But I don't want to be unfair to you. I'm confused right now.
I have to fix myself first. Let's just focus on our studies this time."
"You mean, cool off?" tanong ko kahit obvious naman. Tumango lang siya.
At dahil dun mas lalo pang dumami ang mga luhang pumapatak sa mata ko.
Awts </3.
♪♪ Can you fix a broken heart
That is tearing me apart
Didn't know that this could be so hard.
Missing your warm embrace
And the smile on your face
Remembering our happy days..
How will I start a day?
When your love was gone away
Can you help me, help me find the way
I always hear my heart
Calling out your name..
I feel within my heart
Crying out in pain..
Can you show me how to mend this pain?
Broken heart.. ♪♪♪
NP : Broken Heart - Kaligta
It's not break up yet. It's cool off.
Pero ang sakit parin.
Cool off! Para sakin 50/50 ang status ng relationship namin ngayon.
50% chance na ipagpatuloy dahil naayos na ang problema ng isa't-isa at 50% chance na mauwi na talaga sa break up dahil narealize niya na hindi na talaga nag wo-work.
At ayokong mangyari yun.
Pagka uwi namin, wala na niisa ang sumubok na basagin ang katahimikan na namamagitan sa amin.
Hanggang sa dumating na kami sa bahay tsaka lang siya nag salita.
"Bye. Ingat ka." Yun lang ang nasabi niya.
Hindi na ako tumango. Nagpatuloy lang ako sa paglakad hanggang sa maka pasok na ako ng gate.
Sinarado ko na ito agad at naramdaman ko namang umandar na yung sasakyan niya kaya tuluyan na ako ng pumasok at dumiritso na sa kwarto ko.
"He's confuse! And what the hell would make him confused? Or is it WHO the hell? Ugh!" litong- lito na rin ako.
Hindi ko alam kung ano o sino ang pinoproblema niya ngayon.
I should've ask him that. Pero nawala na sa isip ko kanina. Ni Hindi na nga ako maka sagot ng maayos sa kanya kanina.
Gusto ko pa sana siyang tanongin, what's the real score between him and that author they're talking pero pinigilan ko lang ang sarili ko dahil baka sabihin niyang nasa MU stage na sila.
May mutual understanding sila, samantalang cool off kami. Wow! Nice.
Inubos ko lahat ng oras kaka review hanggang sa nakaramdam na ako ng antok.
