"Uzaktaydın,oracıkta,öbür kitada
Keşke yalnız bunun için sevseydim seni"
Ve o gece;herkesi ihtişamı ile bürüyen Galata,dalgalar arasında yapayalnız olan KızKulesine tutulmuştu.
Not; Bu kitap hayal ürünüdür, gerçeklerle zerre alakası yoktur.
AyTol #1
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
⭐
Aybüke derin bir nefes alıp, yarım saattir karşısında onu bu işten vazgeçirmeye çalışan Tolga'ya baktı. Birkaç gündür diğer sahneler çekiliyordu ve sonunda şu tabut sahnesi gelmişti. Tabii Aybüke bir karar almıştı. Mademki etrafta herkes onu taşlıyordu, o zaman kendi mesleğindeki gücünü ve onlara bu işi gerçekten severek yaptığını gösterecekti. Her ne kadar kapalı alan korkusu, yani klostrofobisi olsa da, o korkunç tabuta girecekti Aybüke.
Tolga:" Hayır, bitti, gitti! İzin vermiyorum, Aybüke. Göz göre göre seni o tabuta sokturmam!"
Tolga öfke yüklü sesine aldırış etmeden, oturduğu krem renkli, hafif sarılık barındıran ikili koltuktan kalktı. Aybüke'nin karavanında sahne için prova yapacakları güya ama, Tolga Aybüke'nin bu ani kararını öğrendikten sonra, prova işi yalan olmuştu.
Aybüke:" Senden izin istemiyorum zaten! Bak, ben Bahar'ın yaşadığı o psikolojik travmayı seyirciye aşılamak istiyorum. Bahar'la birlikte, onlarda hissetsin istiyorum"
Tolga:"Tamam, bunu taktir ediyorum, sevgilim! Fakat bunun için kendine psikolojik travma yaşatmana gerek yok!"
Aybüke:"Var işte! Sen bana başta bu iş için gerekli her şeyi öğretmemiş miydin? Şimdi ne bu tavrın? Ayrıca burada herkes profesyönel bir dizi çekmeye çalışıyor. Neden ekibin prensesiymişim gibi, 'hayır yapmicam' , 'hayır olmaz' , 'hayır şu şöyle olsun' dicek mişim?"
Tolga alayla gülüp, yüzünü sıvazladı. Kızın bu alçak gönüllülüğüne hayrandı, evet, ama bu kadarı da fazlası ile ağırdı. Aybüke'nin kendini seyirciye kanıtlamak için çabaladığını biliyordu. Bu şansı kaçırmak istemiyordu aklınca.
Tolga:"Aybüke.. Ekipte herkes seni seviyor.. Kapalı alan korkunun olması, kimsenin zoruna gitmeyecek. Lütfen, yapma şunu.."
Aybüke:"Beni sevdiğini sanıyordum.."
Genç kadının dedikleri ile Tolga bir an durakladı. Aybüke nemli kahveleri ile ona bakarken, dudaklarını ıslattı. Ardından karavanın pencerelerine doğru ilerledi ve etrafa bakınarak perdeleri çekti. Genç kadın aval aval onu izliyordu. Perdeler kapandıktan sonra, Tolga kızın yüzünü avuçlayıp, bakışlarını bakışlarına kenetledi.
Tolga:"Sevmesem, o tabuta girmemen için kendimi paralar mıydım? Bunu nasıl söylersin?"
Aybüke:"Saygı duymuyorsun ama.. Bunu ben istiyorum.. Sen de saygı duysana. Yanımda olsana. En çok buna ihtiyacım var. Elimi tutmana, yanımda olmana.."
Tolga:"Ben hep senin yanındayım Aybüke. Fakat senin saygı duymamı istediğin şey, beni öldürecek anlıyor musun? Orda acı çekmeni izlemek istemiyorum! Ayrıca bunu neden yaptığını biliyorum!"
Aybüke gözlerini ondan kurtarıp, dudaklarını büzdü. Adamın onu kitap gibi okuyup, hemencecik çözmesi her ne kadar güzel bir şey olsa da, bazen sinir bozucu oluyordu.
