1/ Megolomanyak Karşıyakalı!

En başından başla
                                    

"Gözde yesene artık anneciğim?"

"Ha?"

"Ha denmez terbiyesiz! Gelin olacaksın yakında hala daha ergen kızlar gibisin."

Annemin azarlamasından sonra kahvaltı etmeye başlıyorum. Çayımı yudumlarken mis gibi boyozumu da yiyorum. Tulum peynirini unutmamak lazım.

"Senin ne oldu şu başvurular?" Babam sanki aklımdan geçenleri okumuş gibi gazetesini yavaşça indiriyor ve beklentiyle yüzüme bakıyor.

"Biz sizi arayacağız dediler baba ama sanırım dumanla haber yolluyorlar. Ya da güvercin attılar onu da kediler yedi." Deyip gülümsüyorum.

Albay Mehmet Çevik tek kaşını hemen kaldırıyor. "Biz sana dedik. Azıcık çalış mimar ol bari dedik. Sen SBS' de yan gelip yattın. Düz liseye kaldın! Oradan da üniversite tutacak diye yandın tutuştun! Kaldın inin cinin top oynadığı bir bölüme! O hayırsız abin bile nasıl inşaat mühendisi oldu da sen olamadın aklım almıyor..."

Annem bana baban haklı ben karışmam ayıkla pirincin taşını bakışları atarken hain cadı kadın Filiz diyerek içimden homurdanmaya başlıyorum.

"Babacığım... Bak, geçmiş eski de kaldı. Ben yarınlara bakarım. Yarınlar gelecektir ve gelecek bana şu anda ne diyor biliyor musun?"

Babam kaşlarını kaldırdı. "Ne diyor?"

"Hemen otobüse binmezsem derse geç kalacağımı söylüyor."

Masadan apar topar kalkıp çantamı alıyorum ve kapıya koşup siyah zımbalı spor ayakkabılarımı giyiyorum. Evden çıkarken benimkilere, "Sizi seviyorum çocuklar!" diye bağırıyorum ve apartman merdivenlerden hızlıca inerek İzmir' in mis gibi deniz havasını ciğerlerime dolduruyorum.

(...)

Ders işleyeceğimiz amfiye giderken koridor da yine ismimi duyuyorum.

"Ferhunde!"

Aklımdan geldi bizim köyün delisi diye geçirirken en yakın arkadaşım Esra boynuma sarılıyor.

"Günaydın kırmızı kafam, nasılsın?" diye soruyor Esra.

"İyiyim canım sen?"

"Harikayım!" Diye bağırıyor Esra birden. "O Kenan beni kaybettiği için kafasını taşlara vursun! Ben bomba gibiyim!"

Ha evet Kenan var birde. Esra' nın eski sevgilisi. Altı ay çıktılar. Sonra ayrıldılar. Sebep ise Kenan' ın eski sevgilisine kandil mesajı atması!

Aklıma geldikçe gülmemek için kendimi sıkıyorum.

"Nereye sen?" diye soruyorum.

"Kendi bölümüme gidecektim ama seni görmek için geldim."

"Vefakar dostum benim. Hadi ben kaçtım. İki saat dersim var sonra seni ararım."

Esra ile vedalaşıp amfiye yürüyorum. Son üç ay kaldı. Üç ay sonra üniversite hayatım bitecek ve ben işe gireceğim. Babam kararlı. Ya mesleğimi yapacağım ya da beni askeri gazinoya bulaşıcı olarak sokacak. Düşüncesi bile...

Başımı iki yana sallayıp amfiye giriyorum ve hemen yerime geçiyorum. Finaller de yaklaşıyor.

Sıkıntıyla iç çekip telefonumu çıkarıyorum. Maillere, bildirimlere ve sosyal medyada bakarken bir mail gözüme çarpıyor.

Hızlıca açıyorum.

Sayın Gözde Çevik;

12.10.2013 Tarihinde yapmış olduğunuz iş başvurusun da Tükenmez Kalem Dergisi' ne görüşmek için 18.03.2014 Saat 15:45 te sizi bekliyoruz.

Büyük Patron (!)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin