Wanted: Perfect Love (Completed)

Chapter 16

Tumawa

Azalea's P. O. V.

Nagising ako na nasa loob ako ng tent.

Bumangon ako saka lumabas.

"Gising ka na pala."

He smiled.

I smiled back.

"Medyo magaan na ba?"

"*Sighs* I felt relieved." Saad ko saka uminom ng kapeng tinitimpla niya.

"Hoy akin yan." Saad niya pero inirapan ko siya.

"Gusto mo bang tumalon ulit ako don?"

"Of course, not. You can drink that." Saad niya kaya napatawa ako.

"Asan sila?"

"Tulog pa, uuwi na tayo bukas."

"Yeah, i wanna go home too."

He nods and i also do.

Kinaumagahan, inayos na namin ang gamit namin saka umuwi.

At saka ko nalang na naman naalala ang seating arangement namin.

Buti nalang Trinidad din ang apiledo ni Lian kaya inunahan niyang maupo si Gray.

Nakakapanibagong, hindi na Puti ang tawag ko sa kanya pero, kailangan.

I need to forget.

Hah, ang corny, ilang oras palang move on agad?

Hindi naging kayo, bat ka magmomove on?

Oh, tama yung konsensya ko.

Bat nga pala ako magmomove on.

Nakalipas ang ilang oras at nandito na kami sa orphanage nila Sister, at magisa na kaming uuwi.

"Oh, magset na kayo ng date ng reunion natin." Saad ni Harry na ikinatawa namin.

"Saka na pag libre na lahat, update niyo lang kami, kami bahala." Saad ni Patrick.

Kaya inulan sila ng masasamang tingin.

"Meet up nalang, wala ng mga kalokohan hehe." Dugtong ni Harry kaya natawa kami.

"Oh, susunduin ba kayo Dane?" Tanong ni Denver na dala dala lahat ng gamit ni Dane.

Haha, buti nalang hindi na ako ang nagbitbit ng iba.

"Unfortunately, no. Hatid mo ako." She said then she shows her puppy eyes.

Ugh, those eyes? You can't say no.

"Mauna na kami guys." Saad niya saka nagpaalam sa amin.

"Ikaw may susundo sayo?" Tanong ni Lian.

"Wala. But I can go on my own." Saad ko saka akmang aalis na pero kinuha niya ang bag ko.

"Hahatid kita." Saad niya kaya naman napangiti ako.

On my peripheral view, nakita ko si Gray na sana ay ihahatid ako pero pinigilan siya ng dalawa.

Good.

"Hop in." Saad niya matapos ilagay sa trunk ang bag ko.

Binuksan niya ang front seat saka lumipat sa driver's seat.

I have no choice but to seat with him.

"Tell me where." Saad niya saka ko naman sinabi ang mga dadaanan namin.

"Uhm, Alea. Can I get your number?"

"Sure." Saad ko kaya inabot niya sa akin ang cellphone niya saka ko tinype ang number ko.

Nakarating na kami sa bahay at saktong nandoon si Mama at Papa na kakababa lang sa sasakyan.

"Azalea." Saad ni Mama saka ko siya niyapos, ganon din si Papa.

"Oh, hijo. Pasok ka na muna sa loob para kumain o uminom." Saad ni Mama.

"Wag na ho, aalis na rin ho ako." Saad ni Lian saka kumamot sa ulo.

"Nako hijo, dapat ay pasalamatan ka namin dahil hinatid mo ng safe and sound ang anak ko." Saka umakbay sa braso ni Lian. Palibhasa pogi si Lian eh. "Kaya sa ayaw mo o sa hindi, papasok ka. Saka ano kamusta si Alea doon?...."

Hanggang sa hindi ko na marinig dahil nakapasok na sila loob.

"Ang mama mo talaga, feeling close."

"Haha, grabe Pa ha. Alam mo pa rin pala yan."

Saka ako ngumiti ng abot sa mata, pinilit na paabutin doon, para hindi mahalata ni Papa ang sakit.

"Anak, anak kita. Alam kong may problema ka, kaya wag mo ng piliting maging masaya."

This comfort is what I need. Papa's precious words are melting my heart.

"You're really my Papa." Saad ko kaya naman suminangot siya.

"Anong tingin mo sakin, poser?"

"I love you, Pa."

"Love ka ba?"

"Ur road."

"Ur akteng layk a ked."

At sabay kaming tumawa sa kabaliwan ni Papa.