~Hanna~
Ik loop de aula in en kijk zoekend rond. Ah, daar zit Denise. Ze zit bij een jongen aan tafel. Zo zo, heeft ze eindelijk een relatie. Ik loop op Denise af. Ze ziet me aan komen lopen en zwaait vrolijk naar me. De jongen draait zich nu ook met zijn gezicht maar mij toe. Ik stop meteen met lopen als ik zie wie het is. 'Rein.' Wat doet hij hier op school. Rein staat op en kijkt me recht aan. 'Hanna, ik kan het uitleggen...' Mompelt hij. Ik schud vastberaden mijn hoofd. 'Ik hoef geen uitleg.' Fluister ik. Reins hoofd zakt naar beneden. Ik voel dat er een traan over mijn wang rolt. Nu staat Denise ook op. Op het moment dat ze haar mont open doet om iets te zeggen, gaat de bel.
Ik weet niet waarom, maar ik kan alleen nog maar aan Rein denken. Gelukkig is dit het laatste uur... 'Hanna? Wat is daarop jou antwoord?' Snel kijk ik in het Engels boek, in de hoop dat ergens het antwoord staat. 'Het is wel de bedoeling dat je hier oplet mevrouw Beelen.' Zegt ze streng. Ik mompel wat wat lijkt op een oke. 'Vooruit.' Zegt de docent en ze gaat weer verder met de les. Eindelijk gaat de bel. De les leek wel eindeloos te duren. 'Je had vet veel geluk.' Lacht Denise. 'Waarmee.' Mompel ik. 'Met Engels, normaal zou ze je er meteen zijn uit gestuurd.' Zegt Denise terwijl we naar de kluisjes lopen. 'Oh.' 'Wat is er met toch met je?' Vraagt Denise bezorgd. Ik pak mijn jas uit mijn kluisje en we lopen naar buiten. 'Hoezo dat?' Vraag ik chagrijnig. 'Je bent totaal afwezig vandaag. Licht het soms aan Rein?' Vraagt Denise plagerig. 'Rein? Waarom zal ik me door hem laten afleiden.' Zeg ik met een rood hoofd. 'Mooi zo, want anders zou ik niet achter je kijken.' Zegt Denise. Ik draai me om en ik zie Rein staan zoenen met Wiesje. 'Nou, dat is dan mooi. Want ik voel echt niks meer voor Rein.' Zeg ik met een nep glimlach terwijl ik mijn tranen probeer in te houden.
