DRACULA VE BEN

DRACULA VE BEN 14.BÖLÜM

 ŞARKIYLA OKUYUN, İYİ OKUMALAR <3

Göre göre hata da yaptım, pişmanlığım çok, 

Bile bile aldattım da, aldandığım çok

Durumlar böyle, yabancı, 

Sendeki dertse, al benden de aynı. .......

VLAD İN AĞZINDAN

Hala hiç bir adamımdan ses seda yoktu.Git gide endişelenmeye başlamıştım açıkcası.Çünkü zaman şuan benim için acayip derece de kıymetli ve dahi önemliydi.Planlı bir şekilde isteklerimin gerçekleşmesi için kimsenin işini aksatmaması gerekiyordu.Her şey yolunda gittikten sonra ise benim biricik sevgilime kavuşma vaktim gelecekti.Ve vakit geldiğinde ona duyduğun tüm özlemi ve hasreti gözler önüne serecektim.

Salonumdaki tekli,krem koltuğa otururken bir yandan da karşımdaki Fiona nın yağlı boya tablosunu izliyordum.Tabloyu o bu eve gelmeden çok önce çizdirtmiştim.Üzerinde eski usül bir elbise ile benim zamanımdan fırlamış gibiydi adeta.Sanki o hep benim zamanımda gibiydi.Gene de gerçekler bir gün bizi ayıracaktı.Kim ailesinin katilinin yanında yaşamak ister ki?Belki hepsi "Aşk içindi" desem beni dinlermiydi ki?Sanırım güzel ve kahvenin en güzel tonundaki gözlerini bana dikip nefretini kusardı.Gene de bencil yanım hep"Asla öğrenemez.Bu sırrı bilen herkesi öldürdün" diyordu.Sebastian haricinde......Çünkü o senelerdir benim yanımda,bana eksiksiz hizmet ediyordu.Ona güvenim sonsuzdu.Gene de o da bu sırrı daha fazla tutamayacağını belli ederse onu da diğerleri gibi gözümü bile kırpmadan öldürebilirdim.Çünkü Fiona ellerimden gittiği an asıl ben ölecektim.Evet bencil ve deli gibi aşık bir adamım ben....

İçkimi bitirip,usulca yerimden kalkarken sanki hissetmişim gibi kapı çaldı.Normalde evimde hizmetliler ordusu olmasa da kendi kapımı daima kendim açmayı istemişimdir nedensiz bir biçimde.

Üzerimdeki takımımı düzeltip yavaş v e seri adımlarla ahşap ve altın varaklı kapının koluna elim gittiği anda üzerime 4 kızın atlaması bir oldu. şaşkınca kollarım iki yanımda açık arkadan benim gibi bana şaşkınca bakan Aoron ve Daniel e döndü başım.Ve tabi çığlık atan kahin kızlarım.Neden benim de uslu ve akıllı kahin kızlarım yok ki?Hepsi birer çocuk gibi.

"Kızlar,kızlar insan olsam nefes alamıyorum derdim ama gene de bu kadar sarılma yeter" dedim sesime az da olsa otoriter bir tavır koyarak

"Üzgünüz efendim uzun asırlar sonrasında ilk defa gördük sizi" dedi içlerinden normalde en görev kızı olan Alra.Elleri önünde birleştirdi ve bana narin bir gülücük bahşetti.

"Önemli değil Alra ve diğer güzel kahinlerim" dedim elimle diğerlerini göstererek.Hepsi bana güzelce sırıttılar.Şuan kendimi ana okulu müdürü gibi hissettim istemeden.Kim derdi ki bu kızların çok tehlikeli olduğunu?Ama kimsenin bilmediği şey onlar BENİM KAHİNLERİMDİ.DRACULA NIN ACIMASIZ KATİLLERİYDİ ONLAR.

"Efendi artık görev zamanı sanırım geldi" dedi Eliza esneyerek.Bu kızdaki uyku sorunu asırlar sonra bile aynıydı.

"Hep beraber içeri geçelim ve yavaş yavaş bana ilk kehanetinizi bahşedin" dedim elimi içeri doğru,nazikçe göstererek.Kızlar tek tek içeriye girdiğinde arkalarından Aoron da girdi.Daniell de gireceği sırada onu kolundan tuttum.Çünkü Adaline den hala ses seda yoktu.Merak etmiştim.Bu sebeple de

"Adaline i bul" diye emir verdim. tuttuğum kolundan bir seğirme geçti ve alnından soğuk bir ter damlası indi.Korkmuş ve gergin gözlerini bana dikip