DRACULA VE BEN

DRACULA VE BEN(4.BÖLÜM)

Arkadan bana sarılan çıplak vampiri uyandırmamaya çalışarak yavaşça yataktan kalktım.Dolaba doğru ilerledim ve sırt çantama gereken her şeyi koyup altıma şort üzerime bluzumu giyip odadan yavaşça çıktım.Bu saatte herkes uyuduğundan kaçmam kolay olacak gibiydi.

Kaçmak fikride ne? demesin kimse bana.Dün geceden sonra bir daha burada kalacak cesaretim yoktu.Vlad e artık inancım kalmamıştı.Buradan gitmek benim için en iyi seçenek olacaktı.Bu yüzden sessizce en alt kata kadar indim.Dış kapıya geldiğimde bir yıl geçirdiğim bu eve son kez baktım.Gururum elimde kalan son şeydi ve ben bunu heba etmeyecektim.Son kez ardıma bakıp kapıyı kapattım ve koca şatonun bahçesinden hızlıca dışarı çıktım.Şu gecenin çocukları yada Vlad in beni görmeden nasıl kaçtığıma şaşırırken sert bir şeye çarptım ve geri adım kendimi  yerde buldum.Dilimi eşek arısı sürüsü soksun!

"Tanrım.." dedim ve tanıdığım sesin verdiği cevapla tırstım.

"Bizi lanetliyen Tanrı...." Dedi.Başımı yavaşça kaldırdığımda ise bir çift sinirli , yeşil ve dahi şaşkın gözle karşılaştım.

"Vlad.." dedim sessizce ve o beni kolumdan hızlıca tutup kaldırdı.Bu kadar çabuk nasıl giyindiğine hayret ederek (ki o bir vampirdi) beni şatoya doğru sürüklemesine izin verdim.Konuşmaya başlamak işte o zaman aklıma gelmişti

"Canımı yakıyorsun Vlad!" diye bağırmamla beni yere fırlattı.Popomun verdiği acıyla inledim.

"ASIL SEN CANIMI YAKIYORSUN!SEVDİĞİM KADINI BİR DAHA KAYBEDEMEM BEN!" diye bağırdı.Ben de dayanamayıp ayağa kalkıp suratına okkalı bir tokat attım.Ve size yemin ederim hangi siktiğimin cesareti geldi bilmeden yaptığım bu hareket sanırım benim sonum olacaktı.Hatta öyle ki şato dan gelen çığlığı duyduğuma bile yemin edebilirdim.Ama artık sınırları geçmişti Vlad.Hem suçlu hem güçlü ayakları beni yeterince bıktırtmıştı.

Kendimi toparladım ve Vlad in karşısında dik durmaya çalışarak(acaba canı yanmış mıdır?)

"Sana inanmıyorum Vlad..." dedim ondan bir tepki gelmeyince.Gene bir şey demeyince şatoya doğru hamle yaptığım sırada kendimi havalanmış buldum ve tabi bir de cam kırılması sesi ve dahi sonra yumuşak zemin.Işık hızıyla gerçekleşen bu olayda gözlerimi kapadığım için ,açmak sonradan aklıma gelmişti.Ve açtığımda  ise üzerimde bir vampir vardı.Dişlerini bana göstererek açıp

"Sebastian!" diye bağırdı aniden.Bu arada Kollarımı kıpırdatmamı engelleyerek bileklerimden yakaladı beni ve başımın üzerinden birleştirdi.Yatak odamızın kapısı aniden açılınca içeri Sebastian  girdi.Bizi bu pozisyonda gördüğünde gözleri irileşti.Ama sonra başını sağa sola sallayıp

"Buyurun efendim?" dedi  eski haline dönüp

"Herkes evden uzaklaşsın hemen!" diye bağırdı Vlad gözlerini bir an bile olsun benden ayırmadan.

"Ta-tamam efendim" diye şaşkınca kekelediğinde Sebastian, "İşte şimdi sıçtığımın resmidir" diye geçirdim içimden.Sebastian saniyeler içinde kapıyı kapatıp çıktığında odada sadece Vlad ve ben kalmıştık.Vlad ise beni şaşırtarak yavaşça üzerimden kalkmışı ve soyunmaya başlamıştı.Başka zaman olsa bu hoşuma bile gidebilirdi ama şuan ölesiye korkuyordum.Aradan geçen sessizliğin ve Vlad in üzerinde sadece pantolonu kalana dek kaldığı süre boyunca birden konuşmaya başlaması kaşlarımı şaşkınca kaldırmama sebep olmuştu.

"Senin hep cesaretine hayran kalmışımdır güzel Fiona.Güzelliğinden sonra beni etkileyen ikinci şeyde buydu aslında.Ama şimdi beni çok kızdırdığını söyleyebilirim ve inan seni bu kadar ölümüne sevmesem ...." Dedi ve bir anda üzerimdeki yerini tekrardan aldı.Gözleri gözlerimde dudakları ise dudaklarıma çok yakın bir mesafede kalıp