Motel

161 5 0
                                    

Damon komt uit de douche en loopt de hotel kamer in waar Elena al ligt te slapen

Hij loopt richting het nachtkastje en pakt er een fles drank vanaf. Hij ziet dat Elena ligt te slapen en loopt richting het raam. Maar Elena wordt wakker en ziet Damon bij het raam staan. Hij trekt een kamerjasje aan, opent voorzichtig het gordijn een stukje en gluurt naar buiten. Er is niks opmerkelijks te zien, dus hij sluit het gordijn en draait de dop van de fles drank eraf. Zijn jasje slaat open, waardoor je zijn bloten borst kunt zien. Elena kan haar ogen niet van hem af houden. Hij vult voor zichzelf een glas vol en gaat zitten in de stoel bij het raam. Hij zakt onderuit en plaatst zijn voeten op de stoel naast zich. Hij staart het glas, dat hij gevuld heeft met sterke drank en neemt een flinke slok. Plots kijkt hij Elena recht aan en betrapt hij haar. Elena kijkt snel weg en trekt haar deken omhoog. Damon blijft staren, hij vraagt zich af hoe lang ze al keek. Elena voelt zijn ogen op haar branden. Opnieuw kijkt ze hem aan. Enkele seconden is het stil.

Damon staat op en komt rechts van haar liggen, terwijl hij dit doet blijven ze elkaar aankijken. Elena: Je hebt me daar nog nooit over vertelt. Wat je voor Rose deed.

Damon draait zijn hoofd weg en kijkt naar het plafon.

*Damon hielp roos aan een mooi einde van haar vampieren leven na een weerwolven beet die haar fataal werd*

Elena: Waarom laat je de mensen niet het goede in jou zien?

Damon: Als mensen het goede in je zien verwachten ze altijd het goede van je.

Damon draait zich terug om naar haar.
Damon: Ik wil niet leven naar iemands zijn verwachtingen.

Elena zucht en draait nu zelf weg naar het plafon.

Ze ligt haar arm languit neer waardoor ze Damon zijn hand raakt. Voorzichtig wilt hij haar hand vastpakken.
Ze kijkt hem aan, opnieuw draait ze haar hoofd weg naar het plafon. Ze schudt haar hoofd, ze moet weg. Ze laat los en verlaat de kamer, naar buiten toe. Ze heeft frisse lucht nodig. Buiten is het ijskoud, Elena slaat een jasje om zich heen en leunt tegen een muurtje.
Ze is duizelig van alle gedachten, die op dit moment door haar hoofd tollen. Ze hoort achter zich opnieuw de kamer deur open gaan.

Elena: Niet doen.

Damon verschijnt achter Elena.

Damon: waarom niet.

Elena?
......

Never let me go, never let me go
Never let me go, never let me go

Elena's krijgt haar gedachten niet meer op een rijtje, ze wil zich er tegen verzetten maar het lukt haar niet. Ze schudt met haar hoofd, maar dan wordt het te veel en geeft ze eraan toe.
Ze draait zich om, rent op Damon af en drukt haar lippen hevig tegen die van hem. Hij pakt haar beet en zoent haar terug.

And the arms of the ocean are carrying me
And all this devotion was rushing over me
And the questions I have for a sinner like me
But the arms of the ocean deliver me

The Delena DiariesWhere stories live. Discover now