The Delena Diaries

de eerste ontmoeting

*op een donkere avond diep in het bos*

Ligt Een mysterieuze gedaante in het donker, midden op de grond van een verharde weg te staren naar de sterren in de heldere hemel. Het mysterieuze gedaante ligt hier niet voor het eerste, elke avond herhaalt hij dit ritme voor zijn slachtoffers. Als je lang genoeg naar de sterren staart, lijkt het alsof ze voorbij vliegen.

Een prachtige stem trekt plots zijn aandacht.....

Elena: ik weet het Bonnie! ik weet dat jij en mijn moeder gelijk hebben... maar ik kan het hem niet vertellen. Niet vanavond. Ik bel je later.

Vanuit het donkere bos komt het meisje aanlopen.... het is duidelijk dat ze met een vriendin aan de telefoon was. Damon kan het gesprek horen vanwege (hoe hij het maar noemt) zijn speciale onnatuurlijke gehoor. Ze lijkt niet bang om deze donkere weg te nemen. Rustig douwt ze haar telefoon in een bruinig gekleurde schoudertas. Als ze haar telefoon opbergt. Besluit hij dat hij haar moet ontmoeten

Met een windvlaag verschijnt hij recht voor haar neus.

Als Damon het meisje goed bekijkt kan hij zijn ogen niet geloven.

Damon: Katherine?

Stom verbaasd kijkt hij haar aan.

Elena had hier niemand verwacht, dus ze schrok een beetje waardoor ze niet weet wat ze zeggen moet. Terwijl ze haar tas loslaat waar ze zojuist nog haar telefoon in stopte trekt ze ook haar paarse mouwtjes over haar handen en slaat haar armen over elkaar. Ze neemt de onbekende jonge man goed in haar op. Zijn licht blauwe ogen glinsteren in het maan licht.

Elena: uhmmm nee... ik ben Elena

Damon kan niet geloven wat hij hoort. Na zoveel jaar, dacht hij haar eindelijk gevonden te hebben. Damon: ohww je lijkt .... het spijt me, je doet me aan iemand denken.

...Ik ben Damon.

Elena: uhmm leuk je te ontmoeten Damon maar...

Het is een beetje raar dat je hier alleen bent op deze verlaten plek

Damon: Je bent zelf naar deze verlaten plek gekomen.

Elna grinnikt Elena: het is Mystic Falls er gebeurt hier nooit iets slechts.

Iets zegt me dat ik hem kan vertrouwen

Ik heb ruzie met mijn vriend.

Damon: waar over? Als ik het mag vragen.

Even twijfelt Elena, een vreemde over haar gevoelens vertellen, de ruzies met haar vriend. Elena: het leven... de toekomst hij weet precies al wat hij wilt.

Ze slaakt een zucht.

Damon: jij wilt het niet...

Damon kan de waarheid in haar ogen zien.

Elena: ik weet niet wat ik wil.

Damon: nou... dat is niet waar. Je wilt wat iedereen wilt

Elena: Wat?

Een mysterieuze gast die alle antwoorden weet?

Er verschijnt een glimlach op Damons gezicht

Damon: mmmh ik zeg altijd maar dat ik al een tijdje hier ben... ik heb veel geleerd. Elena: Damon, vertel me, wat is het dat ik wil?

Damon twijfelt geen seconden en komt dichterbij. Zijn ogen glinsterend in het maanlicht. Damon: je wilt een liefde waar in je opgaat. Je wilt passie... avontuur en zelfs een beetje gevaar.

Het is even stil. Verwonderd kijkt Elena Damon aan.

hoe weet hij dit?

Elena: en Wat wil jij?

Uitdagend kijkt ze hem aan. Dan vanaf de weg komt er plots een auto hard aanrijden.

Elena draait zich om en ziet de auto aan komen rijden. Zelfs in het donker herkent ze de auto meteen.

Elena: dat zijn mijn ouders.

Ze wil zich terug omdraaien maar dan staat Damon ineens heel dichtbij, hij buigt zich voorover en kijkt haar diep aan. Zijn ogen worden groot, alsof je in het donker een lichtje schijnt op een kat zijn ogen.

Damon: ik wil dat je alles krijgt wat je zoekt, maar ik wil dat je nu vergeet dat dit gebeurt is. Mensen mogen nog niet weten dat ik hier ben.

Goede nacht.. Elena.

En dan is hij weg. Zomaar ineens.

Elena knippert met haar ogen

Wat doe ik hier?

Ze kijkt nog een keer om zich heen niet wetend wat er zojuist gebeurt is en stapt dan de auto in met ineens een heel goed gevoel over haar toekomst.