Opposites Attract (Türkçe)

Bölüm 10-2

Louis’nin Anlatımından –Sabah-

Marcel hızlıca okula doğru yürürken Zayn ben ve yanımdaki diğer üç çocuğa doğru gelmeye başlamıştı.

Yaptığım şey yüzünden şoktaydım, lanet olsun, neden yalan söylemiştim?

Marcel’i o şekilde görmek…kalbimi milyon parçaya ayırmıştı.

“Neler oluyor burada?” diye sordu Zayn, yanımıza geldiğinde.

“Sen bir efsanesin, Zayn! Akıllıca bir iddia!” Luke gülerken Zayn’e beşlik çakması için elini kaldırdı.

“İddia? Neden bahsediyorsun?” Zayn, Luke’un elini görmezden geldi.

“Louis bize, onunla Marcel’le çıkması ve hisleriyle oynaması için girdiğiniz iddiayı anlattı. Marcel’in yüzündeki ifadeyi görmeliydin, paha biçilemezdi. Ezik hemen kaçtı!” Luke güldü. “Şimdi sökül  bakalım, Zayn!”

Zayn’in gözleri büyürken bir bana bir de çocuklara bakıyordu.

Aniden Luke’a attığı yumruğun ardından Luke takım arkadaşlarının yakalamasıyla yere düşmekten son anda kurtulmuştu.

“Bu da ne içindi?!” Luke yanağını ovuştururken sordu.

“Söküldüm. Şimdi kaybolun gözümün önünden.”

Luke ve diğerleri Zayn’in sözüne itaat ederek okula doğru yürümeye başladıklarında Zayn bana dönerek yavaşça konuştu.

“Ne…yaptın…sen?”

“Duydun işte.” diye mırıldandım.

“Ben seninle iddiaya girmedim! Özellikle de böyle bir şey için!” Yakamı tutarak beni kendisine doğru çekti. “Ne halt yedin, Tomlinson?”

“Senin benimle Marcel’i kandırmam için iddiaya girdiğin yalanını söyledim! Yediğim halt bu işte!” diye bağırdım.

“NEDEN?!” diye bağırdı o da.

“Çünkü ben futbol takımının kaptanı ve bu okuldaki en popüler çocuğum! Ezik bir sevgilisi olan ibne olarak anılmak istemiyorum! İtibarım tehlikedeydi ve ben farkında bile değildim!” Çığlık atarcasına konuştum.

Sağ gözüme bir yumruk attı, daha sonra burnuma ve sonra da dudağımın kenarına.

“Siktiğim itibarın Marcel’den daha mı önemli?!” diye bağırdı, yumruklarını karnıma doğru savurmaya devam ederken.

Acıdan ayakta duramayacak hale geldiğimde kendimi bıraktım ve dizlerimin üzerine yığıldım. Ağzımda biriken kanı tükürdüğümde saniyeler içinde eskisinden daha çok kan birikiyordu.

“Kendinle nasıl yaşıyorsun seni piç?!” diye bağırdı sırtımı tekmelerken.

“Beni, en yakın arkadaşını, anaokulundan beri bu lanet olası yalanın içine sürükledin.” Nefesini düzene sokabilmek için duraksadı. “Ama daha da önemlisi Marcel’in kalbini kırdın!” Sol kaburgama son bir tekme atmıştı. Tüm vücudumun kırıldığını düşünmeye başlamıştım.

Tekrar yakamı kavrayarak beni ayağa kaldırdı. Diğer eliyle suratımı tutmuş ona bakmamı sağlıyordu.

“Dinle, Louis. Ona ihtiyacın var. Düşündüğünden daha fazla! O yüzden bu boku düzelt.” Suratımı bırakarak okula doğru yürümeye başladı ve yakamdaki eli yüzünden ben de onun peşinden sürükleniyordum.

Marcel’in Anlatımından –Kaldığı Yerden-