That Love You Didn't Expected

Chapter 5

"When you're gone
The pieces of my heart are missing you
When you're gone
The face I came to know is missing too
When you're gone
The words I need to know is missing too
And make it okay
I miss you"

Napasabay nalang ako sa kanta na nagmumula sa speaker ko. Ghad. This song from Avril Lavigne is one of my fvcking favorite. Ugh. I'm not feeling sleepy that's why I get my-- wait! I forgot to send a reply to Migo Louie.

I grab my phone and open it.

Me: I want to know more of you.
Migo: Uhm. What do you do? Truth or dare?
Me: Ow! Good idea! I think we should ask each other alternately. Question nalang. Who would be the first?
Migo: I'll be the first. Uhm. How old are you?
Me: 22 years old. Tourism student. Living in Caloocan City but I'm currently staying here at Batangas for the meantime. Oh ayan na! Madami na yan. >_< Ako na magtatanong. Uhm. Age. At location mo.
Migo: Hahahaha. 24 years old all the way from Caloocan also. A Business student.
.
.
.
.
.
.
.
At umabot din ng isa at kalahating oras ko na kachat yung lalaking yun. Well, mukha naman syang mabait at may manners naman, hindi kagaya nung mga punyetang nagchachat sakin na mga jeje at mukhang nga rapist. -_-

Ugh. Nawili ako sa kakachat kaya ayun, nalimutan kong magreview. Hays. Ayoko narin na magreview. Hating-gabi na kaya! :/

Lumabas ako ng kwarto hanggang sa dalhin ako ng mga paa ko papunta sa kwarto ni Mom.

Naalala ko, ubos na pala stock ko ng charcoal pencil at ballpen sa bag ko. Mabuti nalang puno ng ballpen at lapis itong drawer ni Mom. I'll get 5 ballpen at pencil. As I open the drawer,I saw a piece of paper. May nakasulat doon na Adoption Letter. Wait, adoption?! Sinong pinaampon?! Baka naman ampon lang si Mommy?! Haluh. Pero hindi eh. Legal na anak sya. Pero kung hindi si Mom, sino? Dahil sa kuryosidad ko, kinuha ko ito, bubuksan ko na sana ang pagkakafold ito ng may nakita akong: DO NOT READ UNLESS IT IS COMMANDED TO DO SO.
Wala naman sigurong makakakita kung babasahin ko ito diba?
Inumpisahan ko itong basahin at nakita ko dito ang pangalan ni Yaya Lourdes. Emmy Lourdes Octavia. Bakit andito sya? Unti unti kong ibinaba ang tingin ko sa nakasulat dito hanggang sa mapako ako kinatatayuan ko dahil sa gulat. Andito din ang pangalan ko. Why? Does it mean that I'm an adopted daughter?! And my mother is Yaya Lourdes?! Wait! No! This is not true! This can't be. I need to investigate and know the truth.

I go downstairs and go to the maid's room. Nakita kong bukas ang ilaw kaya sigurado akong gising pa sila. I go inside at narinig ko si Yaya Lourdes "Leiah, bat gising ka pa?"

"Nay Lourdes, can we talk? Yung tayo lang dalawa."

Sumunod si Yaya sakin at naupo kami dito sa kulay Brown na sofa.

"Tita, may itatanong po ako. Kasi po yung kaibigan ko, nabuntis, ayaw po syang panagutan ng lalaki na nakabuntis, gusto nya po sana ipaampon yung bata. Kayo po, ano pong masasabi nyo tungkol sa pagpapa-ampon?"

Lourdes's POV

"Tita, may itatanong po ako. Kasi po yung kaibigan ko, nabuntis, ayaw po syang panagutan ng lalaki na nakabuntis, gusto nya po sana ipaampon yung bata. Kayo po, ano pong masasabi nyo tungkol sa pagpapa-ampon?"

Namamawis ang mga kamay ko dahil aa tanong nya. 'Di ko maiwasang hindi magtaka bat sya nagtatanong sa pagpapa-ampon. Nagaalala din ako baka alam na nya ang tungkol sa tunay nyang nanay.

"Yaya?"
"May problema po ba?"

"Ah eh kasi. A-ano kasi. G-ganito."

"Yaya, kayo po ba naranasan nyo na magpa-ampon?" patay! Alam na nga ata nya! Pano toh?!

"A- eh. Oo eh. S-sa hirap ka si ng b-buhay ko noon, nagawa kong ipa-ampon y-yung anak ko"

"Yaya. Umamin nga po kayo."

"Kayo po ba ang Nanay ko?"

Leiah's POV

"Kayo po ba ang Nanay ko?" tanong ko. 'Di ko na napigilan ang pagtulo ng luha mula sa mga magaganda kong mata.

"A-EH"

"Yaya, answer me."

"Hindi ako ang nanay mo. Si Ma'am Aya anh nanay mo."

"So what's about this Adoption Paper? Yaya, just tell me the truth. Are you my MOTHER?!" sunod sunod na tumulo ang luha ko at humagulgol na ako ng iyak na mistulang isang paslit.

Yumakap sa akin si Yaya

"OO LEIAH! Ako ang nanay mo" napako ako sa aking kinauupuan ng yumakap sa akin sa Yaya-Nanay Lourdes. Hindi ako makapaniwala dahil simula noon, ang buong akala ko ay tunay akong anak ni Mommy. I don't know what to do but just to cry. Until all went black at nakatulog na pala ako.

A/N: Ayie. So ayun, salamat sa mga nagbasa nitong story ko. Marami pa kayong aabangan dito.

Maikli lang muna itong update ko. Wala lang gusto ko lang mag-update.

COMMENTS AND VOTE IS A MUST ^_^