rebel

hoofdstuk 1

heey dit is mijn eerste verhaal op wattpad. Ik hoop dat het een beetje gaat lukken, ik heb echt geen flauw idee hoe het gaat worden. Alles is zelf verzonnen dus als het lijkt dat ik stukken van andere verhalen heb gepakt dan is het niet bewust.

Hier zit ik dan. In een boom te wachten op de koerier die de belasting van de koning moet ophalen. Haha hij gaat niet weten wat hem overkomt denkt Amalia. Ze denkt aan haar broer. Een pijnscheut schiet door haar hart. Ook al is het al een jaar geleden gebeurd, ze mist haar familie nog elke dag.

flashback.

Ik zie Carter springen door de weide achter ons huis. ik heb Carter gevonden in het bos toen hij nog maar een baby was. M'n ouders waren eerst niet echt blij dat ik een marter mee naar huis nam maar ik mocht hem toch houden. Nu zijn we onafscheidelijk. Ik kijkt naar haar huis, we hebben niet echt een groot huis maar groot genoeg om erin te leven en ik is gelukkig samen met Ryan m'n tweelingbroer en mijn ouders. Ik loop richting huis als ik ineenkeer geschreeuw hoor. Ik rentnaar het huis om te kijken wat eraan de hand is. Als ik bij haar huis aankomt kan ik niet geloven wat ik zie. overal is er paniek en vuur. Ryan komt naar me toe gerend. ' de soldaten van de koning zijn gekomen' zegt hij. 'kom mee, we moeten zo snel mogelijk hier vandaan.' ' maar waar zijn mam en pap' schreeuwt ik 'ik ga niet zonder ze.' Ik zie de pijn in Ryan's ogen. 'Nee, nee! Schreeuw ik.' ze kunnen niet dood zijn. Waarom zijn de soldaten gekomen? We hebben toch niks misdaan?' Ryan trekt mij met zich mee als hij zegt 'ze hebben geruchten gehoord dat we een complot tegen de koning spannen en dat is genoeg voor de koning om ons hele dorp te verwoesten.' Ik zie in dat we niks meer kunnen doen en ren met Ryan mee om zo snel mogelijk weg te komen. Carter kijkt schichtig om zich heen en klimt op mijn schouders. Ineenkeer verschijnt er een soldaat voor ons grijnzend. Ryan trekt zijn zwaard en zegt tegen mij:' ren zo snel je kunt, ik hou van je.' Ik kijk hem met grote ogen aan maar ik kan zien dat hij het meent en ren zo snel mogelijk naar het bos. Als ik bij de rand van het bos net achter de weide ben kijk ik achterom. Ik zie Ryan vechten met de soldaat, en zie hem worden doorboord met eigen ogen. Ik gil maar gelukkig hoorde niemand mij omdat ik al te ver weg was. Ik klim snel in een boom waar Ryan en ik altijd in speelden toen we klein waren en wacht. Blijkbaar ben ik in slaap gevallen want als ik wakker word is het al midden in de nacht. Voorzichtig klimt ik uit de boom. Samen met Carter voorop slopen we naar het dorp. Toen we aankwamen zag ik dat er gewoon niks meer was. De soldaten waren weg gegaan en alles wat plat gebrand. Ik zak door m'n knieën bij Ryan. hij had de ketting vast had die hij gemaakt had toen we klein waren. Het was een yin en yang teken. Ik had de yin (zwarte) deel en hij de yang(witte) deel. Ik pak mijn ketting vast en begin te huilen. Iedereen is dood. Na een hele poos gehuild te hebben sta ik vastberaden op. De koning gaat hiervoor boeten. Ik sprokkel alles wat nuttig is wat inhoud een schoudertas, een pijl en boog, een paar broden en een kleine mes. Ik pak Carter op en loop richting het bos. Mijn wraak zal zoet zijn, de koning komt hier niet mee weg.

Einde flashback.

En ik heb me aan m'n woord gehouden. Nadat ik mijn ouderlijke dorp verlaten had heb ik een plan gemaakt hoe de koning hiervoor zou boeten. Ik kon al aardig overweg met de pijl en boog die ik had weten te vinden want m'n broer en ik gingen altijd samen jagen. Ja ik was niet echt een meisje meisje nooit geweest. Alle vrouwen in het dorp droeg altijd jurken ik ook wel meestal maar als ik met m'n broer ging jagen droeg ik altijd een broek ook al doet haast niemand dat. Maar genoeg getreuzeld, ik hoor de hoefgetrappel van een paard dat dichterbij komt. Ik had een donkere leren broek en shirt met een capuchon zodat ik tussen de bomen haast niet opviel. Ik zette Carter naast me op de tak en klom geruisloos naar de laagste tak van de boom.Toen de man de hoek om kwam sprong ik op hem en gooide hem van het paard af. Toen ik hem vast had zag ik schrik in zijn ogen. Ik glimlachte liefjes naar hem en zei ' wel wel wel en wie hebben we hier? Wat is je naam?' ddddavvid' stotterd hij. ' Hmmm en David wat kwam je hier doen?' Zijn gezicht gaat van geschokt naar glimlachend als hij merkt dat ik een meisje ben met golvend bruin haar. ' Dat zou je wel weten hè?' zegt hij met zijn wenkbrauwen omhoog. ugghh altijd hetzelfde, ik ben maar een meisje dus ik ben geen gevaar voor hun nou daar moet gauw verandering in komen. Ik pak mijn mes en zet het op zijn keel.'Ik denk wel dat je van mij gehoord hebt' zeg ik met een lief glimlachje. ' Want ze noemen mij ook wel de Rebel' zeg ik. Hij kijkt mij eerst niet begrijpend aan en begint te lachen maar als hij mijn serieuze blik ziet kijkt hij mij angstig aan.' Maar jij bent maar een meisje! Jij kan het niet zijn die ervoor zorgt dat er geen een man wie het geld moest ophalen mysterieus worden vermoord met allemaal een veer in hun handen.' 'hahaha ooh maar het is echt wel waar, elke keer zeggen ze hetzelfde jij kan het niet zijn , je bent een meisje.' Ik zucht en strijk met mijn vinger over zijn wang en glimlach als ik hem zie huiveren.' vooral één man in het speciaal kon maar niet geloven dat ik de Rebel was, mischien zegt de naam Andrew je iets?' Ik zie zijn ogen verwijden.'Ja ik ken hem, hij was mijn broer' zegt hij. Ik zie verdriet in zijn ogen en krijg bijna medelijden met hem. Maar ik zeg bijna. ' Nou ik zal je wat vertellen' zeg ik en druk het mes weer op zijn hals als ik zie dat hij zich wou bevrijden.' dankzij jou oh zo machtige koning Alexander de Vinear is heel mijn familie en dorp vermoord. Waarom? Alleen omdat hij en gerucht had gehoord dat we hem wouden vermoorden.' Ik lach harteloos.' Vanplaats te vragen aan ons als het waar is stuurt hij soldaten op ons af en vermoord mijn hele dorp, ik ben de enige overlevende. Weet je wat het grappige is?' vraag ik hem. Hij knikt van nee. ' We wisten helemaal niks van een complot tegen de koning, we wouden hem helemaal niet vermoorden, en nu ga ik wraak nemen op zijn stomme ongeduld.' Ik zie zijn ogen groter worden en glimlach.' Ik snij zijn keel open en hij sterft. Ik pak het geld op dat hij naar de koning moest brengen en fluit Carter. Hij springt snel op mijn schouder en ik zeg tegen hem.' Kom op we moeten een paar dorpelingen blij maken vanacht met het geld wat ze eigenlijk aan de koning moesten betalen voor de torenhoge belasting.' Samen met Carter lopen we naar mijn slaapplaats van vandaag en haal mijn spullen op. Ik pak een veer uit mijn tas en stop het in de handen van David die nog steeds midden op de weg ligt. Ik pak het paard dat maar 20 meter verder is gestopt en loop het bos in om een slaapplaats te zoeken zodat ik wakker ben vannacht om het geld terug te brengen. Ik bind het paard vast aan een boom en klim zelf de boom in en ga slapen.

Pam Pam Pammmmm. En wat vinden jullie mijn eerste hoofdstuk? Graag zeg wat jullie ervan vinden zodat ik weet als ik verder moet schrijven of ga stoppen omdat niemand het leuk vind. Dus vote en comment