rebel

hoofdstuk 13

Het is al twee dagen na de incident in de trofeeënkamer, Lizzie vroeg me vanochtend nog wat er aan de hand was maar ik heb haar niks verteld, ik kon het niet. Het is een deel van mijn leven dat niet te bespreken valt. Ik ben nu in de keuken aan het schoonmaken. Ik neurie een liedje dat Ryan en ik hadden bedacht toen ik nog maar 6 jaar was. We hadden ruzie gemaakt met onze ouders en hadden onze verstop boom gevonden in het bos. 'run run run away meet me in our hiding place find me where we'll make our escape... come come come away we don't need them anyway, find me where we'll make our escape. (Zie het liedje in de bijlage) Zo gaat er een paar minuten door totdat ik ineen keer iemand achter me hoor. Ik draai me om en zie Christian staan. 'Je hebt een prachtige stem' Ik begin te blozen. Wacht, blozen??? Ik bloos nooit. Vreemd. 'Dankje' Ik draai me weer om en ga verder met schoonmaken. 'Ik heb je hier nog nooit eerder gezien maar je komt me bekend voor, zeg me van waar zou ik je moeten kennen?' Ik had het kunnen weten. Hij is me jammer genoeg niet vergeten, het is wel handig dat hij mij nog kent maar toch, als ik hem niet nodig had was het nu heel vervelend geweest. Ik draai me langzaam om en kijk hem recht in de ogen. 'Ik denk wel dat je weet wie ik ben.' Hij kijkt me aandachtig aan en zegt dan. 'Ah, Amalia komen we elkaar alweer tegen' Ik zucht gelukkig heeft hij me niet herkend als zijn mysterieuse meisje van de bal. 'Ja dat klopt.' Hij staart me nog steeds aan 'Is er iets?' Hij lijkt uit zijn trans te komen 'Je ogen komen me nog meer bekend voor, je doet me aan nog iemand denken.' Mijn handen gaan onbewust naar de armband verborgen in mijn jurk . Christian ziet het en pakt mijn hand vast.'Wat heb je daar?' Ik kom uit mijn verlegen trans en trek mijn hand uit de zijne. 'Ik denk dat je wel weet wat ik hier heb.' Ik pak de armband uit mijn zak laat het hem zien. 'Maar ja, je hebt vast wel veel vragen van waarom ik niks heb gezegd en waar ik ben gebleven, of niet?' 'Je hebt gelijk ik heb veel vragen, zoals waarom heb je niks gezegd dat je al wist wie ik was op het bal.' Ik kijk om me heen en besef dat dit niet het moment is om alles te vertellen. 'Ik kan je nu niet vertellen wat ik weet. Ontmoet me over een half uur bij de personeelsingang, maar zorg dat niemand je ziet.' Hij kijkt me niet begrijpend aan maar daar let ik niet op. Ik draai me snel om en loop uit de keuken. Net voordat ik uit het zicht ben draai ik me nog even om 'Over een half uur en kom alleen.' Ik haast me snel naar de vertrekken waar Lizzie de bedden aan het verschonen is. 'Ik heb de prins gesproken.' Haar ogen worden groot. 'Wat heb je gezegd? Toch niks beledigends?' Ze kijkt me aan met een opgetrokken wenkbrauw. Oh wat kent ze me toch al goed. Ik rol met mijn ogen. 'Nee natuurlijk niet, maar we moeten ons opschieten ik had hem gezegd over een halfuur bij de personeelsingang. Maar dat zei ik al een kwartier geleden dus als we op tijd willen komen moeten we gaan.'Ik fluit en Carter komt snel uit zijn holletje tevoorschijn die hij haast al direct had gevonden toen we hier kwamen. Snel lopen we door de gangen heen naar de personeelsuitgang. Ik weet dat er eigenlijk een wachter is dus die moet ik uitschakelen voordat Christian er is. 'Wacht hier Lizzie' Ik doe heel voorzichtig de deur open en zie dat het dezelfde wachter is die ons ook heeft binnengelaten. Ik steek mijn hand voorzichtig uit en leg het op een zenuw in zijn nek. Na een paar seconden zakt hij bewusteloos op de grond. Het is altijd al een handig trucje geweest om ze snel en onopgemerkt uit te schakelen. Ik doe de deur verder open en sleep hem naar binnen en leg ik hem leunend tegen de muur. 'Zo dat is geregeld.' Ik hoor Lizzie iets mompelen en daarna zeggen'Zo te zien net op tijd want daar komt je prins al aan.' Ik draai me om 'Hij is niet MIJN prins' sis ik heel stil zodat zij het alleen hoort want ze heeft gelijk want aan het begin van de gang komt hij alleen aangewandeld. Als hij voor me staat kijkt hij naar de wachter en toen weer naar mij.'Wat is er met hem gebeurd.' Ik wimpel hem af en draai me al om 'Maak je maar geen zorgen om hem hij wordt over vijf minuutjes wel weer wakker. Nou zullen we maar gaan.' Ik loop de deur al uit niet wachtend op antwoord. Ik doe de deur achter ons weer dicht 'Nou Christian dit is Lizzie, Lizzie dit is Christian. ' Ze kijken elkaar even aan en daarna weer naar mij. 'Nou nu iedereen elkaar kent kunnen we naar een rustige plek gaan om te praten. ' Ik loop naar het bos en Lizzie komt snel naast me lopen. 'Waar gaan we eigenlijk heen? We gaan ze toch niet nu al ontmoeten. Hoe weten we dat hij eigenlijk te vertrouwen is?' Voordat ik antwoord kan geven komt Christian al aan de andere kant lopen. Zachtjes zodat hij er niet veel van begrijpt zeg ik tegen Lizzie 'Nou ik vind het wel tijd dat ze elkaar ontmoeten en hij is te vertrouwen. Als je hem niet vertrouwd vertrouw mij dan maar.' Ik zie Christian raar naar ons kijken maar houdt zijn mond. Ik vind het nu niet nodig om om te lopen dus loop regelrecht naar de boomhut. Carter rent al gelukkig voor ons aan blij dat hij eindelijk weer vrij kan bewegen. Als we aankomen zie ik Carter de boom al inklimmen. Shikra kijkt ons met haar wijze ogen op ons neer bij een boom dichtbij.'Als je even hier op me wilt wachten Christian dan haal ik iemand op die je moet ontmoeten.' Ik loop naar de boomhut en zie dat William de ladder al naar beneden zakt voor me. Ik klim totdat ik met mijn hoofd net binnen de boomhut kom. 'Hallo William, wil je naar beneden komen. Christian is hier.' Glimlachend zegt hij :'Ik wist wel dat je hem zover zou krijgen. Wacht even dan kom ik eraan.' Ik klim naar beneden en ga weer naar Christian en Lizzie. Ik zie dat Lizzie en Shikra blij zijn elkaar weer te zien, Shikra zit op haar schouder en Christian kijkt er bewonderend naar. 'Wat is het toch met jullie dames en wilde dieren?' 'Tja als je er maar aardig voor bent zijn ze ook aardig voor jou. Maar hij komt er zo aan.' Hij kijkt nieuwsgierig aan.'Wie is er nou zo belangrijk dat je me helemaal naar het bos sleurt om hem te ontmoeten. Voordat ik kan antwoorden zie ik William achter Christian stil staan 'Nou zoon dat komt omdat ik je heel gemist heb' Christians ogen worden groot van ongeloof en hij draait zich heel langzaam om. 'Vader bent u dat echt?'

Dum dum dummmmm, oeh kliffhanger. Sorry kon het niet laten, ik vond dit een heel mooi einde. Maar ik hoop dat jullie het leuk vonden en vote en comment :)