Aşk'ı kıyamet

38. Gidiyorum Bütün Aşklar Yüreğimde

"Amaan boş ver be Leyla, bu kadarını yaşadığını da şükret sen"

Valizini de aldıktan sonra kapıda bekleyen taksiye binecekken duyduğu sesle o tarafa baktı.

"Leyla?"

"Banu"

"Kızım neredesin sen Allah aşkına? Dünden beri arıyorum" Leyla Banu'ya cevap vermeden önce, eğilip taksinin parasını verdi ve gönderdi. Sonra Banu'ya döndü.

"Gel şurada oturup konuşalım"

"Nereye gidiyordun Leyla" Leyla başından geçenleri olduğu gibi anlatınca, Banu korku ile baktı arkadaşına.

"Leyla se ne diyorsun? Ne demek ölmek istedim"

"Ya tamam iyiyim bak karşındayım. Hem iyi tarafından düşün, onlarla tanışmama vesile oldu"

"Leyla, daha dün tanıştığın insanlarla gidecek misin?"

"Evet gideceğim, gitmek zorundayım Banu, sil baştan başlamak zorundayım. Burada kalamam artık" Dedikten sonra gözünden akan yaşlara engel olamadı. Banu hüzünle baktı arkadaşına

"Tamam kuzum ağlama ne olursun ağlama artık, hadi gel seni otele bırakayım" İki arkadaş otele gelip arabadan indikten sonra Leyla gidip arkadaşına sarıldı.

"Hadi burada vedalaşalım, ben seni Gülizar hanımın telefonundan ararım. Zaten oraya gittiğim gibi yeni hat alacağım onu da bildiririm"

"Tamam canım kendine iyi bak, çok mutlu ol olur mu" Leyla burukça gülümsedikten sonra

"Sağ ol canım, elimden geleni yaparım" Deyip yine burukça gülümsedi. Nasıl olacaksa artık, yaşayacaktı işte Leyla bir şekilde yaşayacaktı ama asla mutlu olamayacaktı. Belki bir miktar huzurlu olurdu ama mutlu olmak o pek mümkün gibi durmuyordu. Leyla sonra aklına gelenle arkadaşına baktı ve uyarır tonda konuştu.

"Ahu biliyorsun, bu gün beni görmedin nerede olduğumdan haberin yok. Bak ben Gülizar hanım geldiği gibi telefonuna mesaj göndereceğim, bir şey olduğunda bana oradan ulaşabilirsin"

"Tamam canım ben kimseye bir şey söylemem" İki arkadaş vedalaştıktan sonra Leyla odaya gidip son hazırlıklarını yaptı. Gülizar hanım ve Yusuf bey geldiğinde ise hep beraber yola çıktılar. Leyla arkasında hiç bir iz bırakmadan İstanbul'dan ayrılırken, Ali ve Nergis annede İstanbul'a giriş yapıyorlardı.

Bir saat sonra...

Ali Leyla'nın evinin önünde telaşla Ömer'i arıyordu.

"Ali kardeşim geldiniz mi?"

"Abi bırak şimdi bizi Leyla yok!"

"Ne demek yok, Selçuk'a sor belki bir yere gitmiştir"

"Abi Selçuk iki gün önce ailesinin yanına gitmiş"

"Telefon, telefonunu aradın mı?"

"Aradım tabii abi açık değil!" Bu son sözlerle telaşa kapıldı Ömer.

"Tamam ben hemen geliyorum" Ömer telefonu kapattıktan sonra hemen Banu'yu aradı.

"Alo buyurun"

" Alo Banu Leyla nerede biliyor musun"

"En son bıraktığımda evde uyuyordu. bu gün görüşmedim"

"Sen dün gece onunlaydın, beni aradığında çok iyi olduğunu söyledin"

"Evet öyle Leyla gayet iyi durumdaydı"

"Beni çıldırtma Banu doğruyu söyle!" Ömer'in kükremesiyle olduğu yerde sıçradı Banu.