Opened your heart to me 🌺🌺🌺 (VENUS and REVIN)🌺🌺🌺

Chapter 4 (escaped)

Venus PoV

Nagising ako dahil feeling ko, nauuhaw ako.

Pagmulat ko ng aking mga mata ay laking gulat kung nasa isang hindi pamilyar na silid ako. .
Nahintakotan ako bigla dahil paano ako nakarating dito at sino ang nagdala sa akin. .

Ang itim na sasakyan.

Nanginginig bigla ang buo kung katawan dahil sa nangyari. .nagulantang naman ako kaagad dahil bigla na lang bumukas ang pinto ng silid at iniluwa ang isang makisig at gwapong lalaki ng may dalang pagkain. Blanko ang expresyon ng mukha nitong nakatingin sa akin.

"sino ka?" sabi ko.

"just call me Revin." malamig nitong sabi at nilapag ang pagkain sa mesa. .

"bakit nandito ako. Ikaw ba ang nagdala, ikaw ba yung nasa sasakyang itim?" sunod sunod kung tanong sa kanya.

Hindi man lang nag bago ang expresyon ng mukha nito ,malamig parin itong naka tingin sa akin parang bored na bored.

"yes, It's me. Kumain kana." sabi nito at akmang tatalikod na ito ay tinanong ko ulit siya.

"ano ang kailangan mo, i uwi muna ako sa amin. Please." pagsumamo ko.

Tumingin ito sa akin uli,  ngunit tumalikod na ito at lumabas,rinig ko pang ini lock nito ang pinto mula sa labas.  Napatakbo naman ako bigla at sinubukang buksan ang pinto ngunit naka lock na ito. .

"No, no, please. Buksan mo ito. Please. I uwi muna ako sa amin. . Mister Revin. .parang awa muna. Ano ba ang kailangan mo sa akin." sigaw ko habang umiiyak..

Kumakalam narin ang sikmura ko dahil sa gutom pero wala talaga akong ganang kumain. Iyak ng iyak lang ako dahil hindi ko lubos maisip kung bakit dinukot ako sa taong yun. ...

Naka tulog nalang ulit ako sa kakaiyak. Nagising na lamang ako na sumasakit na ang aking tiyan dahil sa gutom.

Shit! Nagugutom na talaga ako. .

Pero pinigil ko parin ang sarili ko na hindi kakain. . Uminom lang ako ng tubig. .

Napatingin naman ako sa orasan, pasado alas dyes na ng gabi. .
Bumukas bigla ang pinto at niluwa doon ang gwapong kidnapper ngunit iwinaglit ko kaagad ang paghanga sa lalaki dahil may masama itong hangarin laban sa kanya.

Matalim ko siyang tiningnan. Ngunit hindi ito umipekto sa kanya. Napatingin naman ito sa pagkaing hindi ko man lang nagalaw. .at biglang nanlilisik itong tumingin sa akin.

"Bakit hindi ka kumain?. " ma authority nitong tanong sa akin. .

Sa halip na matakot ako, taas noo ko siyang sinagot. Pilit nilalabanan ang takot at kaba sa dibdib.

"let me go!. I uwi mo ako sa amin. Ano ba ang gusto mo sa akin ha?" pasigaw ko.

Tila naman lalo itong nagalit .

"Don't play dumb ,Miss Real. Kumain ka kung gusto mo pang humaba pa ang araw mo." galit nitong sabi at kinuha ang pagkain sa tray.

"No! Just let me go, hindi hindi ako kakain. . Let me go please. " na iyak kung sabi.

Ngunit nanlilisik parin ang mata nito habang papalapit sa akin. At nilapag ang pagkain sa kama..

"eat!" sigaw nito.

"no I can't, I uwi muna ako sa amin." pagsusumamo ko ulit.

"I said eat!" galit nitong sigaw sa akin.

"please, let me go. Please," naiiyak kung sabi sa kanya. .

Galit na galit itong tumingin sa akin .