On My Own {One Direction}

part 77

Pov. Shae
Ik word wakker in het donker. Wacht, waarom zijn alle lichten uit?

Ineens hoor ik een bekende stem. "Sorry dat ik zo deed Shae, zonder die ruzie was dit alles niet zo gelopen."

De stem komt me zo bekend voor, maar ik kan niet plaatsen wie het is. En wie is Shae? Ben ik Shae? Ik weet mijn eigen naam niet eens.

Ik wil praten, maar het lukt niet. Ik probeer te bewegen, maar ook dat lukt niet. Wat is er in godsnaam aan de hand?

"Het is niet jou schuld" hoor ik een zwaardere en ook bekende stem zeggen. Maar weer kan ik niet plaatsen van wie die stem precies is.

Ineens hoor ik nog een stem. "Hey, ik hoorde wat er was gebeurd. Sorry Jack, als ik niet mee was geweest hadden jullie nooit die ruzie gehad en was dit alles niet gebeurd."

Het is een zachte, rustgevende stem. Een stem die bijvoorbeeld geweldig zou klinken bij het zingen van een lied, maar weer ken ik de stem. En wie is Jack?

"Jongens stop hier mee. Het is geen van beide jullie schuld. Niemand had ooit kunnen verwachten dat dit zou gebeurden." Onderbreekt de zware stem mijn gedachte.

"Het geeft niet Niall. Ik had niet zo dom moeten doen. Ze mag omgaan met wie ze wil, zelfs als ik het niet leuk vind. Het is haar leven" zegt, ik geloof Jack. "Ik ga even bij haar moeder kijken" zegt hij voordat het voor even stil is.

"Hij wou haar ten huwelijk vragen vanavond." Zegt de zware stem. Weer is het een paar minuten stil voordat de zachte stem begint te praten. "Ik weet niet eens wat ik zou moeten zeggen als ze me dat had verteld, dat ze zou gaan trouwen." "Ik laat je hier wel even alleen" zegt de zware stem zacht.

Voor de zoveelste keer is het weer een tijdje stil voordat de zachte stem weer begint te praten. "Word alsjeblieft weer snel wakker Shae. Ookal zijn we niet meer samen, ik kan nog steeds niet zonder je leven. Ik heb het verpest twee jaar geleden, en toen ik je die avond bij het concert zag was ik van plan om je te vertellen dat ik nog steeds van je houd. Maar toen kwam ik er achter dat je samen bent met Jack nu. Ik heb mijn kansen verspild en moet daar mee leren leven, en ik hoop dat me dat gaat lukken. Het enige wat me nooit zou lukken is een leven zonder jou."

Ik hoor zijn voetstappen door de kamer. Even daarna hoor ik een deur dichtklappen en laat hij me achter met duizenden vragen.

Was ik samen geweest met hem? Ben ik nu samen met die Jack? Wat heeft Jack gedaan? Wie wil wie ten huwelijk vragen? Wat heeft hij verpest? Welk concert? En het belangrijkste: wie ben ik en wat is er aan de hand?

En met al die vragen voel ik mezelf weer wegzakken.