On My Own {One Direction}

Part 48

Ik word alweer wakker met een enorme hoofdpijn. Als ik op de klok kijk zie ik dat het half 8 is. Ik zucht een keer, geef Niall een kus op ze wang en laat hem vredig verder slapen terwijl ik uit bed stap.

Ik loop langzaam de trap af, maar als ik op het midden ben schiet er ineens een enorme pijn door mijn rug. Ik sta even stil, haal diep adem en probeer de pijn te negeren. Ik loop voorzichtig door naar de keuken en zie daar Harry staan.

"Morning" mompel ik nors naar hem terwijl ik een aspirine en een glas water pak. "Hey, gaat alles goed?" Vraagt Harry bezorgd. Ik knik, maar weet zelf ook wel dat het juist hartstikke slecht gaat.

Harry gaat naast me staan en legt zijn hand op mijn schouder. "Zeker weten?" Ik zucht en schud dan toch maar mijn hoofd. Harry trekt me direct in een knuffel en ik voel de tranen ineens stromen.

Harry laat me los en zegt "tell me." Ik ga bij het kookeiland zitten en begin dan te praten. "Ik zit gewoon heel erg met dat baby gedoe. Wat nou als ik de baby geen goed leven kan geven? En daar naast voel ik me ook al dagen lang super slecht. Alles doet pijn, ik kan bijna niet meer normaal lopen."

Harry komt tegen over me zitten en zegt "Shae, je staat er niet alleen voor met de baby. Je hebt Niall die alles voor je over heeft, je hebt ons, Alice en de ouders van Niall. Als er iets is zullen we altijd voor je klaar staan. En dat beroerd voelen hoort er gewoon bij dat is vast wel met een paar dagen over."

Ik kijk hem glimlachend aan en sta dan op. "Bedankt Hazza" zeg ik terwijl ik hem een knuffel geef. "Geen probleem, als er iets kan je altijd naar me toe komen."
[...]
"Love! Ben je klaar?" Hoor ik Niall van beneden roepen. "Ja, als je me even wilt helpen dan wel" roep ik terug.

Ik hoor Niall de trap op rennen en voor ik het weet staat hij voor me. "Zou je misschien mijn koffer naar beneden willen dragen" vraag ik terwijl ik naar mijn rug wijs als teken dag het mij niet lukt. Niall knikt en geeft me een kus op mijn wang om daarna met mijn koffer naar beneden te lopen.

Ik loop achter hem aan en roep door het huis "jongens wij gaan." Binnen twee seconden staan Harry, Louis en Liam voor me. Iedereen knuffelt ons en daarna lopen we naar Niall's auto. De jongens staan ons in de deuropening uit te zwaaien. Voordat ik in de auto stap zeg ik nog "tot over een paar dagen."