On My Own {One Direction}

Part 44

Het is super gezellig met Niall's ouders. Bobby is een half uur nadat wij er waren aangekomen. Bobby en Maura zijn blijkbaar gescheiden, maar ze kunnen nog erg goed met elkaar opschieten.

"Zullen we de cadeau's gaan openmaken?" Vraagt Maura. "Is goed, alleen als wij eerst jullie de cadeau's mogen geven" zegt Niall. Ze knikken verbaasd terwijl Niall en ik de pakketjes pakken. Niall geeft het cadeautje aan Bobby en ik geef hem aan Maura.

Ik ga gespannen tegen over ze zitten terwijl Niall zijn arm om me heen slaat. Maura is de eerste die het pakketje open heeft. Ze kijkt er verward naar maar dan ineens komt het binnen.

Ze begint te gillen en slaat snel daarna haar hand voor haar mond. "Jullie krijgen een baby" zegt Bobby verbaasd. Ik knik en ga wat dichter tegen Niall aan zitten.

Maura springt op en trekt ons in een knuffel. "Gefeliciteerd!" "Bedankt Maura" zeg ik vrolijk. Maura laat ons weer los en gaat terug op haar stoel zitten.

"Pap?" Vraagt Niall. "Is dit wel een goede keus? Ik bedoel, jullie zijn nog best jong en je bent vaak van huis Niall" zegt Bobby. "Pap, ik snap je. Maar je moet weten dat het natuurlijk niet gepland was" reageerd Niall.

Bobby knikt bedenkelijk en zegt dan "ik ben blij voor jullie. Gefeliciteerd jongens." Ik kijk glimlachend naar Niall en sla mijn armen om hem heen. Hij geeft me een kus op me wang en slaat dan ook zijn armen om me heen.

Maura haalt de foto van de echo uit het doosje en zet hem in de kerstboom. Ze kijkt er trots naar waardoor er een kleine grinnik mijn mond verlaat.

Ineens hoor ik mijn ringtone af gaan. Ik haal mijn telefoon uit mijn zak en zie het nummer van mijn moeder verschijnen. Ik kijk verbaasd naar Niall en zeg dan "m'n moeder belt me." "Neem op!" Moedigt Niall me aan. Ik zucht en neem dan toch maar op.

"Uhm, hoi mam." Zeg ik meer vragend dan de bedoeling was. "Shae, ik wil dat je dat weg haalt!" Schreeuwt ze door de telefoon. "Sorry?" Vraag ik verward. "Die baby Jaimy! Eerst verlaat je me en dan ben je ineens zwanger. Op een veel te jonge leeftijd! Wat moet de rest van de familie wel niet denken?! Ze gaan je nu vast aanzien als een of andere sle-" ik kap haar af en zeg "oké ten eerste, ik heb je niet verlaten. Ten tweede, ik denk dat ik zoiets wel voor mezelf kan bepalen. Ten derde, was jij niet achttien toen je zwanger van mij was? En ten vierde, waag het om die zin af te maken." Eindig ik dreigend.

Niall kijkt me niet begrijpend aan. Ik wuif het weg en loop naar de gang toe als mijn moeder weer begint te praten. "Een slet Jaimy, je familie gaat je zien als een slet." Ik voel de woede opborrelen en begin te schreeuwen. "Weet je wat! Ik hoef je nooit meer te zien! Ik weet nu we-" voordat ik mijn zin kan afmaken word mijn telefoon ineens uit mijn handen getrokken.

Ik kijk achter me en zie daar Niall staan met mijn telefoon in zijn hand. Maura komt aangesneld en pakt mijn telefoon uit Niall's handen. "Hallo Karen, met Maura" zegt ze terwijl ze met de telefoon naar de woonkamer terug loopt.

Niall staat nog steeds voor me en alhoewel ik zo graag boos op hem wil worden omdat hij mijn telefoon afpakte kan ik alleen maar huilend in zijn armen vallen. "It's Okay love. We Will fix this" troost hij me.