Chasing that Billionaire (LOB series #3)

Chapter 10

Ilang segundo na nakalapat ang labi namin sa isa't-isa. My eyes are open and his are closed. Hindi ako makakibo sa sobrang gulat. Ni hindi na makapag isip ang utak ko kung ano na ang dapat kong gawin.

He started to move his lips and that's it. Nawala na ako sa sarili ko at nagpadala na. Napapikit ako at sinabayan ang mga labi ni Enrique. I noticed that his lips are hesitant to move more pero I'm not letting this moment pass by so I started to lead the kiss.

Our tongue tangled and I can taste him. A mixture of mint and cigarette, I think. Alam ko na Enrique smoke because I see cigarette butts sa ash tray sa veranda pero hindi ko pa siya nakita na nanigarilyo. Isinabit ko ang mga braso ko sa balikat niya. He held me on my waist and pulled me closer to him.

Then he stopped. He freaking stopped and lightly pushed me away.

"This is wrong." Kumunot ang noo ko dahil sa sinabi niya. What the hell? I thought it's going well. The kiss was going well.

"Ano?" Baka mali lang ako ng narinig. Ano ang mali? Mali ba yung paghalik ko? May tama bang paraan ng paghalik?

"I can't— we can't. I'm sorry." Tumalikod na siya at humakbang palayo. Sandali akong natulala pero agad din akong nahimasmasan nang makitang palabas siya ng pinto.

Tinanggal ko ang tsinelas na soot ko at ibinato sa likod niya. Hindi ako makapapayag na umalis siya ng ganon nalang. Hindi goodbye kiss ang kailangan ko kundi I love you kiss.

Tumgil siya sa paglakad pero hindi din siya humarap. Hahakbang pa sana siya nang ibato ko sa kanya ang pinakamalapit na bagay na nakuha ko. Yung libro sa may lamesa. Tumama sa likod niya yung libro pero wala na akong pakealam kung nasaktan siya sa pagbato ko.

"Stop right there! Tumigil ka o ibabato ko lahat ng gamit na nandito sa loob ng bahay mo! I'm serious Enrique don't test me." Tumigil siya sa paglakad at napansin kong napa buntong hininga siya. Dahan-dahan siyang humarap sa akin.

"See? That's why we can't be together. Masiyado ka pang bata mag-isip. You should be dating someone your age." Ang bilis na ng paghinga ko sa sobrang galit.

"What the fuck are you saying Enrique?" Age doesn't matter!

"Watch your words." Napapunas ako sa mukha ko sa sobrang frustrations ko sa kanya.

"Wala kang karapatang utusan ako dahil hindi kita tatay! I can fucking say whatever the fuck I want!" I crossed my arms on my chest. Bakit ba palagi niya akong tinatratong bata? Hindi na ako bata! He sighed. "Ano yun? Hahalikan mo lang ako tapos sasabihin mo hindi tayo pwede? Ano bang problema mo?"

"You're still young—"

"I'm twenty two! I traveled almost half the world alone. I make my own money. And I can even get married if I wanted to. Anong pinagsasasabi mo?"

"Marami pang pwedeng mangyari sa buhay mo. Masiyado ka pang bata para magseryoso sa isang relasyon Mira." I laughed sarcastically at what he said.

"Are you serious? Are you fucking serious?" Hindi siya nagsalita. "My God Enrique. What? You think I'm some wild whore who fucks with guys around me for fun?"

"No."

"And what about that kiss? Ano yun? Sa tingin mo laro lang iyon sa akin?"

Hindi siya nagsalita. Nakatitig lang siya sa akin with his face void of any emotions. Wala akong makita na kahit ano. I sighed and calmed myself.

"Tell me the truth. Mahal mo ba ako?" Hindi pa rin siya nagsalita. "Mahal mo ba ako?!"

He looked down and didn't said anything. Bibitawan mo ba ang isang tao kung mahal mo siya?

Yes. Kung pagod ka na, and this time malapit na akong mapagod. Maybe the kiss made him realize that he doesn't love me. Maybe it was the confirmation that he did to know if he has feelings for me. Tears started to stream down my face.

"This will be the last time Enrique." He looked at me and I angrily wiped my tears. "Ito na ang huling beses na sasabihin ko sayo ito. Mahal kita. Hindi ko alam kung anong nangyari sakin para mahalin kita ng sobra. You're cold at ang sungit mo pa sa akin pero minahal pa rin kita. Mahal na mahal kita. So I'm asking you again for the last time. Huling beses na to. Mahal mo ba ako?"

"I'm sorry Mira." That's the answer that I got. He doesn't love me. Of course he doesn't. Who would love a brat like me? Tumango ako.

"Don't worry. I'm giving up. Wala ka nang maririnig na kahit ano mula sa akin." Tumalikod na ako at tumakbo papunta sa kwarto.

I clutched my chest. Parang tinutusok yung puso ko ng paulit ulit. Ang sakit mag mahal. Bakit kailangan pang magmahal kung masasaktan lang naman ng ganito?

There are days when we feel that the person we love, loves us too. At maraming beses na umaasa tayo na the person we love will love us back. Hindi naman niya kasalanan na minahal ko siya. Wala siyang kasalanan. Sa simula pa lang ipinakita na niya sa akin na he doesn't love me and all he has for me is care. Hindi ko naman pwedeng ipilit sa kanya na mahalin ako.

I took my phone and composed a text for kuya Demitri asking if I can already go back to manila. Then my phone started ringing. I composed myself before I answer.

"Hello."

"Mira? Is something wrong?" Rinig na rinig ko ang concern sa boses niya. Sa mga panahon na ganito, kahit gaano pa ako ka-pikon sa kuya ko kapag inaasar niya ako, maswerte pa rin ako na may kapatid ako na kagaya niya.

"Wala naman kuya. I just want to go back. Miss ko na ang city at may trabaho din ako noh." I tried to laugh but it seemed a bit off. I heard him sigh.

"Mira—"

"Kuya. Kung stable na kayo diyan ni ate Jules baka pwede naman akong bumalik na? Saka miss ko na din si Jules."

"We're not together. Things are a little bit off right now. Mas mabuti kung malayo muna siya sa akin."

"But you're married! Bakit hindi kayo magkasama? So where is she? Is she okay?" Baka kung anong nangyari kay Jules I'm gonna strangle my own brother kapag may nangyaring masama kay Julian.

"The situation is still complicated but if you want to go back I can tell Enri—"

"Thanks kuya." Hindi ko na siya pinatapos magsalita. Just hearing that name makes my heart ache. I ended the call then my phone suddenly lit up. May natanggap nanaman akong email sa model agency na ilang taon nang nangungulit sa akin.

Ilang emails na ang ipinadala nila sa akin pero ngayon ko lang bubuksan ang isa. That model agency kasi assigns you to other countries. Palipat-lipat. I want to travel because I want to explore, hindi para mag model so I always reject them. I continued reading and for the first time, I'm thinking about accepting their offer. I clicked the replied button and told them that I am interested and I want a proper meeting.

When one chapter of your life ended, another one opens. Maybe it's really time for me to move on. I need a new adventure. A new adventure away from here to mend my broken heart. I cried my heart out that night to sleep. Sana kasabay ng mga luha ko mawala na din yung nararamdaman ko sa kanya.