Unexpectedly [Tagalog]

Chapter 8

Agly's POV

" I have a dangerous job. "

Dangerous job? 

Napatingin naman ako sa kanya.
Gusto kong itanong sa kanya kung ano at bakit peru walang lumabas ni isang salita sa aking bibig. Para bang ramdam ko na sa ngayun ... baka di pa ang tamang panahon para alamin kung sino siya.

Na para bang nagbago ang isip ko.

Nung una masyado akong atat na malaman kung ano ang tunay nyang pagkatao. Peru ngayun parang gusto ko munang hayaan nalang ang ideyang  iyon at iwan sa ere ang mga tanong na gusto kong itanong sa kanya.

Though I was so confused and eager to know more about him, I managed to set aside that one and just listen to him.

" Gaano ka delikado? " ako. I was out of words na yun nalang ang naitanong ko. 

He showed a bitter smile.
" More than you could imagine. "

" Then why did you choose to have it? "

" I have my reasons. " he said and crossed his arms. 

That answer again.

" Hay naku. Ayan na naman yang 'I have my reasons churva' . Naku. Kung ano man yang trabaho mo. Kung gusto mo talaga yan at kung nakakatulong ka ng tao, wala naman sigurong problema. Basta triple ingat ka lang dahil hindi natin alam ang takbo ng buhay. Unexpected events may come, we just need to ready ourselves.  "

" You mean  preparing my death.... "  He said while staring at my big bulging eyes as if he was confirming something.

Ahoy.

Wag mo akong tingnan ng ganyan. Baka matunaw ako ng wala sa oras. Iiiiiiiiiiiiiiiiiih~~~~

" Ehehehe. Hindi naman sa ganun. Ano ka ba? Wag ka nga magsalita ng death death diyan. " tumayo na nga ako.

" Ah basta. Uuwi ako ngayun para ipaalam kay mama ang nangyari. Babalik agad ako dito. " 

" I'll go with you. "

" Ah?  Naku wag na---"

" I'll talk to Hiro and you wait outside. " sabi niya at lumabas ng kwarto.

Wala akong nagawa kaya naghintay nalang ako sa labas. 

Hindi nagtagal ay lumabas na siya ng garage sakay ng kanyang motorbike. 

He tossed the helmet.
Aysh!  Buti nalang nasalo ko iyon kundi makakabili talaga ako ng bago. 

Nagsuot na kami ng helmet at sumakay na ako. 

Hayyyy sana makakaabot pa ako ng buhay sa amin.

" Hold on. " Zen. 

" Ah? ---- WAAAAAHHHHH!  "

------------------✂ --------------------

AMAZING.

15 minutes lang nakaabot na agad kami sa amin?! Grabe talaga to magpatakbo si Zen ouh. Peru laking pasasalamat ko na nakaabot pa ako ng buhay. Hooh!

Napatingin naman ako sa paligid ng bahay namin. Pasado alas 7 na at wala namang kahinahinala. 

" Maghihintay ako dito. " sabi ng kasama ko.

" Natural baka ano pang sabihin ni mama. "

Nandito kami sa isang sulok na medyo malayo sa gate ng bahay namin.

" Come back here after 10 minutes. " utos niya habang nakasandal sa motor. 

Yay. Kung makautos ouh!