Carrying The Billionaire's Baby (Book Two)

Chapter Thirty Five (Part Two)

Chapter Thirty Five (Part Three)

Napakahirap

[A/N: Waaahhh! Annyeonghaseyo. Sorry guyseu kung ngayon lang nakapag-update si Owtor. Kunting push na lang po ang ang kwentong ito malapit na pong matapos :) Sana po mapagtiyagaan niyo pa po itong ulit-ulit na CTBB haha. Anyways. Sana po magustuhan niyo ang update na ito :) Pasensya na po pero maikli lang po ito. Pinutol ko na lang po para makapag-update ako ngayon. Sana po magustuhan niyo pa rin po :) Marami pong salamat <3 Enjoy reading :) Kamsahamnida<3 God bless po <3]

***

Inalalayan ako ni Timothy papunta sa gitna para magsayaw kaming dalawa. Nakita ko na nandoon pa rin na nagsasayaw sina Mira at Phoenix, halatang masaya at kumportable sa isat'isa.

Nilagay ni Timothy ang kamay ko sa balikat niya dahilan para mabalik ang atensyon ko sa kanya. Hinawakan niya ko sa baywang para magsayaw na kaming dalawa.

"Are you okay?" tanong niya. Napakagat ako sa labi at ngumiti sa kanya. Relax, Amanda. It's just a dance at magkaibigan kayo ni Timothy. Ginagawa niyo na noon ito kaya hindi ko kailangan mailang o kabahan.

Ngumiti ako sa kanya. "Oo naman." sabi ko sa kanya. I am tense alright. Hindi ako tuluyang mapalagay knowing that Lucian is in the table and I know... he's watching us.

Nagsimula kaming sumabay sa tugtog. "You're nervous..." natatawang sabi niya. Napatingin ako sa nakangiting mukha niya.

Hindi ko maiwasang matawa sa sinabi niya. "Hindi kaya..." sabi ko.

Tumawa siya. "Oo kaya. You're not like this." sabi niyang nakakaunawa. "Hindi naman ako nangangain eh kaya wag kang kabahan. Hindi rin natin first time to. Ganoon na ba ko kagwapo para mailang ka na sakin?" pagbibiro pa niya at kinindatan ako.

Hindi ko na napigilan ang tawa ko. Hinila pa niya ko. "I'm sorry. Hindi dapat ako naiilang saiyo dahil wala namang masama sa ginagawa natin. Magkaibigan pa rin naman tayo hindi ba?" sabi ko.

Tumawa siya. "Do not worry, babe." sabi niya at hinaplos ang pisngi ko. "Tanggap ko na ang nangyari at masaya ko para sainyo." sincere na sabi niya. "Magtatampo ako saiyo kapag patuloy kang maiilang sakin. Feeling ko iniiwasan mo ko. Kaibigan pa rin naman kita diba?" 

Nangilid ang luha ko. Ngumiti ako sa kanya. "Thank you, Timothy for understanding me. You are a best friend for me." sabi ko. Tumawa siya.

"Ang seryoso natin masyado. Hindi ako sanay." sabi niya at inalis ang nakaharang na buhok sa mukha ko. Natawa ako sa sinabi niya. Inayos ko ang pagkakayakap sa leeg niya.

Naging kumportable na agad ako sa kanya. Hindi naman talaga ako naiilang kay Timothy. Nag-aalala lang ako sa magiging reaksyon ni Lucian at sa mararamdaman niya. Habang nagsasayaw kami ni Timothy roon ay nakapagkamustahan na rin kaming dalawa. Nalaman ko na nasa Manila siya ngayon for their business. Nalaman ko na nag-apply lang pala siya ng trabaho rito for experiences. Gusto niyang magkaroon ng experience bago siya magtrabaho sa sarili nilang kumpanya. At hanga ako sa determinasyon niya at sa pagiging responsable niya.