This is Fantasy World Online's Second Book.
FWO has ended. A new World Arise.
Samahan uli natin sina Ashe, Kiro at ang kanyang mga kaibigan sa pagpasok muli sa panibagong mundo.
Ano kaya ang naghihintay sa kanila dito?
DATE STARTED: June 2019)
Cov...
Nauuna akong maglakad sa kanya habang siya naman, nahuhuli sa akin.
She's scared. It's written on her eyes.
Well, this is an abandoned place. Sino ba naman ang hindi matatakot? Kami lang ang tao dito, or should I say, hindi namin alam kung may iba pa bang tao dito.
(ctto of the image below)
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Quick." sabi ko sa kanya.
"Saan tayo pupunta?" tanong niya.
"We're going to find some food." sabi ko sa kanya. Tumango naman siya.
Nakakita kami ng isang abandoned na parang store. Pwede na siguro dito.
"What are you doing?" tanong niya.
"Hindi pa ba obvious? Kukuha ako ng mga makakain natin. Kailangan nating makasurvive dito." sabi ko.
"Sa tono mo, parang nasa zombie apocalypse nga tayo." nanginginig niyang sabi.
"Funny woman." sabi ko sa kanya and she hissed. Kumuha na rin siya ng iba pang mga pagkain, siguro 'yung mga gusto niya.
"Are you done?" tanong ko sa kanya.
"Teka lang, kukuha lang ako ng desserts." pagkasabi niya nun, napabuga ako ng hangin.
Unbelievable.
"Done. Tara na." sabi niya at napatingin ako sa dala niya.
"Base sa computation ko, sixty five percent ng kinuha mo ay puro sweets. Seriously Asky?" sabi ko sa kanya.
"Bakit ba? Hindi naman ikaw ang kakain nito ah. Minsan nga lang makaranas ng libre kaya grab the opportunity na." sabi niya naman.
"Hays. Ang goal natin ay makasurvive hindi ang magkaroon ng tooth ache." sabi ko.
"Whatever mister Eigen. Hindi naman ikaw ang magkaka-tooth ache." bulong niya.
Tss.
"Teka." pigil niya sa akin. "Anong oras na ba?" tanong niya.
"It's already four pm." sabi ko.
"Ah, I see."
Nagtago muna kami sa pader sa isang sirang bahay bago kami tumakbo. Dadaan kasi kami ngayon sa isang open field. Nag-hand signal ako sa kanya na pwede na kaming lumabas.
"Coast is clear." bigkas ko.
Hindi pa man kami nakakalayo, biglang sumabog ang kaninang pinagtataguan namin kaya napalipad kami dahil sa lakas ng impact nito.
