Karanlık Esaret KİTAP OLUYOR

🌕 ESARETİN KARANLIK TARAFI | BÖLÜM▪︎20▪︎🍂

O gün benimle birlikte at binmiş, çayırlıkta, benimle birlikte çiçekler toplamıştı. Ben o çiçeklerden kendime taç yapmaya çalışmış, o da benim için bir çiçek buketi hazırlamıştı. Aldığım en güzel doğum günü hediyesi olduğunu düşünmüştüm. 

Artık çiftlik ziyaretlerim, ardı arkası kesilmez bir hâl almaya başlamış, onunla birlikte hayatımın geri kalanını hayâl etmeye başlamıştım. Aramızda, gizli bir ilişki var denilemezdi. Aramızdaki statü farkından dolayı bu şekilde davranıyor sanıyordum ama bir gün, çiftlikte öğle yemeğimi yemeye oturmuşken gelen babamla her şey farklı bir hal almaya başlamıştı. 

O, çiftlikte saklanan bir adamdı aslında. Herkes, onun benim eğitmenim, çiftlik görevlisi olduğunu düşünüyordu ama düşünülen kişi aslında o değildi. Çiftlik çalışanını öncesinde öldürmüş, yerine geçerek çiftliktekileri kandırmıştı. Babam geldiğinde ise işe aldığı aslında ölmüş olan adamın o olmadığını anlamasıyla gerçekleşmişti her şey. 

O bir kaçaktı. Ama suçlu değil. Babam gibiler için tutulmuş bir seri katildi. Sonra öğrenmiştim ki onun aslında benimle olmasının sebebi babama ulaşmaktı. Bu hayâl kırıklığım, kalbimi orta yerinden kırmıştı. Düzelmeyen o yara ise bana gözü kara her şeyi yaptırabilirdi. Öyle de olmuştu. 

İlk başta ondan nefret etmiştim. Acı çekmesini istemiştim. Benimle oyun oynamıştı. Benimle kimse oyun oynayamazdı. Buna izin veremezdim. Ama olmuştu işte. Bal gibi de benimle oynamıştı. Yine de onu öldürmek aklımın ucunda dahi yoktu. 

Bir gün, babam beni poligona götürmüştü. Bu, bizim değişmeyen bir etkinliğimizdi. Profesyonel bir tetikçiydim aslında. Aldığım eğitimler, beni buna sürüklemişti. Hıncımı almak istediğimi düşünen babam, bana tam olarak istediğimi vermişti. 

Ama o gün öğrendiklerim, benliğimin son damlasının da yitirtilmesine neden olmuştu. 

Onun benimle olmasının nedeni, babama yakın olmak değildi aslında. Öğrenmişlerdi ki oraya bilerek gelmişti. Öğrenmişlerdi ki benimle planlı bir şekilde ilerliyordu. Ve öğrenmişlerdi ki asıl planı, bana tecavüz edip babamın önüne atmaktı. Bu sayede, babamın vaktinde önünü kestiği mafyanın intikamı alınmış olacaktı. 

İlk aşkımın benim hakkımda olan plânları, beni kahretmişti. Yıkılmış, mantıklı düşünemeyen bir hale gelmiştim. Sonra da kendimce bir plân yapmıştım. Beni kimsenin alt edemeyeceğini ona kanıtlamak istiyordum. Ergün Amcanın arabasının bagajına girip gideceği yere kadar saklanmıştım. Sonra da bir deponun önünde durmuştuk. İçeri girene kadar beklemiş, ardından peşinden gitmiştim. Kapı aralığından onları izlerken konuşulanlar, ruhumu ilmek ilmek ayıklamıştı sanki. Ağzı yüzü dağılmış bir şekilde karşımda durduğu o sırada rakip mafyanın kendisini, rakip mafya tarafından tutulduğunu itiraf etmişti. Sonra… Sonrasında kapı aralığından aldığım isabet, gözümün karardığı gerçeğini tescilleyen bir etken olmuştu. 

İyi bir atıcıydım. 

18 yaşımda katil olmuştum. Bunu fark eden ailem, benim bunu yapmadığıma, her şeyin yola gireceğini söylemeleriyle birlikte her şey temizlenmişti. Bir evsiz gibi kenara atılmış, iki gün boyunca da bulunmayı beklemişti. Bulunduğunda ise onu saklama gereği duymuştum. Yaptığım hatırlayarak kendime ders vermek istiyordum ama bir gün karşıma bu şekilde çıkabileceğini hesap dahi edememiştim. Çıksa dahi kim, nereden bilecekti ki bunu benim yaptığımı? 

Şimdi de telefonun diğer yanında benimle adeta dalga geçen o adam, keyfini en layıkıyla çıkarıyordu. 

Tam da o sırada kapının açılmasına dair sürgü sesini duymama karşın düşüncelerimden kurtulurken dönüp gelene baktım. Ata, yataktan çıkmış bir şekilde altında sadece pantolonu varken, yarı çıplak bir halde karşımda duruyordu. Şekilli vücudu bütün ayrıntıları ile gün ışığının altında gözlerimin önündeydi. Gücünü bu şekilde bile gözler önüne sunarken şimdi iki adet bir sorunla karşı karşıya olduğumu fark etmem uzun sürmedi. Kulağıma götürdüğüm telefonun diğer tarafında halâ bir sessizlik mevcuttu ve Ata her şeyden habersiz bir şekilde orada duruyordu.