Winters Crown

|9|

Ik stopte met rennen en luisterde naar mijn eigen zwoegende ademhaling.

Ik probeerde mijn gedachten te ordenen.

Het gedonder dat achter mij had geklonken klonk nu aan mijn linker kant. Zonder na te denken rende ik de rechter kant op. Ik moest in beweging blijven.

Ik bleef maar door rennen, toen stopte ik plotseling. Ik was hier al geweest.

Paniek maakte zich van me meester. Ik voelde iets tegen mijn mentale schild aan tikken dit bracht me weer terug bij de realiteit. Toen wist ik dat ik een afgrijselijke fout had gemaakt. Het waren Streams en ze zaten achter me aan. Correctie ik was regelrecht in de val gelopen.

Recht voor me doemde een gigantische wolf op.

Dit waren wezens waarvan we vanaf onze kleutertijd al te horen kregen monsters die ons zouden komen halen als we niet luisterden naar onze ouders. Mythen, niet dus. Ik had een tijdje onderzoek gedaan naar dit soort wezens ik had er een studie van gemaakt. Ik had er nog nooit een in het echt gezien.

Vol afgrijzen en toch ook vol verwondering keek ik naar het machtige wezen. Het leek op een wolf zonder enige twijfel. Toch hadden zijn ogen een ziekelijke kleur. Alle kleuren maar ook weer kleurloos. Niet te beschrijven, totaal afhankelijk van zijn omgeving. Besefte ik me.

Elektriciteit liep over zijn lichaam blauwe en paarse vonken. Toch was zijn vacht niet statisch. Geleider... Een Geleider....

Ik schudde mijn hoofd ik trok mijn zwaard en hield het voor me.

Brullend richtte het wezen zich op, iedere spier spande zich aan in zijn lichaam klaar om aan te vallen.

Ik wierp mijn geest naar de zijne toe, ik nam bezit van zijn geest die worstelde in mijn greep.

Hij was te sterk... Oeroud en woedend. Ik moest zo'n moeite doen hem te blijven beheersen dat ik niet door had dat ik aan de zijkant werd aangevallen. Iets greep mijn been.

Ik werd geëlektrocuteerd, ik stootte met alle kracht die ik in me had mijn zwaard in de richting van mijn been. Met een onnatuurlijk gekrijs liet de andere Stream me los.

Mijn hart sloeg verschillende slagen over. Ik moest mijn controle houden over de ene Stream en aanvallen afslaan van de andere die ik overigens een diepe snee in zijn nek had bezorgd.

Ik zou sterven...

Vechtend tegen de pijn in mijn been hief ik mijn zwaard opnieuw. Ik voelde mijn eigen bloed in mijn laars sijpelen en beet hard op mijn lip. Ik moest mijn hoofd erbij houden.

Het wezen viel opnieuw aan, ik haalde uit met mijn zwaard, maar de Stream rolde opzij.

Ik voelde dat de andere Stream zich nog steeds  uit mijn ijzige greep probeerde te verlossen.

Hij besprong me weer. Ik wierp een muur van ijs voor me op. De kracht die ik van mijn vader had geërfd. De gigantische wolf klapte tegen het schild omhoog en haalde zichzelf open aan de ijspegels die eruit groeiden. Jankend klauwde de Stream zich los. Een ijspegel had zijn poot doorboord.

Plotseling schoot er een felle lichtflits dwars door het dichte bladerdak en liet een verschroeid gat van dorre bladeren achter. Hij raakte het monster en de Stream verdween. Ik draaide me snel om en richtte me op de wolf die ik nog steeds in mijn greep had. Zijn ogen bloeddoorlopen rood. Ik hield hem op zijn plek net toen ik er een einde aan wilde maken sloeg de bliksem een 2e keer in. Deze keer naast de Stream. Een nieuwe kwam tevoorschijn ik stond perplex het was dezelfde als die ik net flink had toegetakeld maar hij was genezen.

Van schrik