(c)MNYOG//
Chapter 33
“Enjoy your meal, Sir.”
“Wait!”
“Yes, Sir? May kulang pa po ba?”
“Yep..” binaba niya ‘yung newspaper na tumatakip sa mukha niya. He even remove his cap and sunglasses.
Upon realizing who is he, I gasp with disbelief. “A-Anong ginagawa mo dito?”
“Malamang kakain. Come on, join me.”
“Ano ka ba, working hours ko. Bawal ‘yun. Sige na. Kumain ka na diyan. Saka busog pa din naman ako.”
“Ano?! Inorder ko kaya ‘to para sa’tin! Hoy Sarah!” tinalikuran ko na siya at naglakad palayo. Even if I can’t see him, alam kong nagtatantrums na siya. Napahampas siya sa mesa, “Ugggh! Kainis ka!” Napangiti ako sa sarili ko. Parang baliw si Jun :D
Di ko namalayan ‘yung paggalaw ng oras sa dami ng customers na inasikaso. Alas-otso na pala. “Sarah, paki-served sa table 5 please.”
“Table 5 ulit?”
“Bakit?”
“Same customer ba ‘to?”
“Di ah. Umalis na ‘yung customer dun kanina.” Tumingin ako sa table 5 and I confirmed na hindi na nga siya ‘yung nakaupo dun. Instead, babae na.
Okay! Umuwi na pala? Di man lang nagsabi? Tss!
Ay teka lang, Te, ah! Ba’t ka may ganyang drama? Ba’t kelangan ba nagpapaalam siya sa’yo? Ano ka, jowa?
Bakit?! Kahit magkaibigan, nagpapaalam naman sa isa’t-isa, ah!
Ba’t friends na ba talaga kayo?
Napaisip ako. Did I ever consider him as friend? As far as I know, I only consider him to be the one who I really hate so much. Pero..
Kahit na, friends niya ‘yung friends ko ngayon. Edi automatic, friends na din kami kahit pano.
O ano ka?
Whatever! Tch!
Gigi asked, “Bakit? Jowa mo ba ‘yun?”
“Gaga!”
Natawa siya. “E kung makahanap ka kasi parang jowa mo, eh.”
“Ewan sa’yo. Sige na, i-se-served ko na ‘to.”
