No dreams, no change

3

Na dit ene uurtje aardrijkskunde hebben we al pauze. Omdat ik mijn brood ben vergeten, koop ik in de kantine een klein broodje met mozzarella. Ik ben trouwens echt verslaafd aan mozzarella. Ik vind het gewoon de lekkerste kaas die er is.

In de pauze zit ik altijd met Lola, Romy, Evelien en Liv. Lola en Liv zijn eigenlijk mijn beste vriendinnen hier op school. De anderen vind ik ook wel aardig hoor, maar dat zijn gewoon meer mensen om je schooltijd mee door te brengen en niet om er na school ook nog mee aftespreken. Ik weet niet of dit aan mij ligt omdat ik het nogal moeilijk vind om mijn sociale contacten goed te onderhouden of dat meer mensen dit hebben. Maar goed, terug naar de pauze. Ik ben al heel de pauze om me heen aan het kijken of ik de nieuwe jongen zie. De gesprekken van de meiden volg ik allang niet meer. Ik heb geen idee waar ze het over hebben. Opeens hoor ik mijn naam.

'Jessie, waar zit je toch met je hoofd?' vraagt Liv.

'Ik denk dat ze die nieuwe jongen aan het zoeken is' zegt Lola.

'Oh, heb je hem nog niet gezien? Gelukkig voor ons zit hij in onze vaste klas Jessie.'

Als Liv dit zegt word ik spontaan blij. Hoe kan ik zo blij worden van een jongen die ik nog niet ken en nog nooit heb gezien. De rest van de pauze is gewoon gezellig. Ik probeer de jongen niet meer te zoeken en ben gewoon gezellig aan het kletsen met mijn vriendinnen. Als je ons zo zou zien, denk je vast dat we een stel gekke zijn die heel de aula bij elkaar gillen van het lachen. Hoe kan ik toch depressief zijn? Nadat de pauze afgelopen is, lopen ik nog snel met Liv naar mijn kluisje. Liv is de enige die in mijn vaste klas zit. Met Nederlands en Engels dus. Met Lola zit ik alleen bij aardrijkskunde en wiskunde.

Bij Engels aangekomen gaan Liv en ik zoals altijd naast elkaar zitten. Ik vind Engels nooit echt een erge les om naartoe te gaan. Ik doe der alleen niks voor als we een toets hebben. En daarom sta ik voor Engels ook een 4,5. Oeps.

Langzaam loopt iedereen de klas binnen. En na een tijdje komt ook James binnen. James is een van mijn beste vrienden. Naast hem loopt een onbekende jongen die ontzettend knap is. Als ik hem aankijk, lacht hij lief naar me.

'Dat is nou de nieuwe jongen Jessie' lacht Liv naar me.

'Nu al verliefd op hem?' vraagt ze.

'Liv, houdt alsjeblieft je mond. Wil je het de volgende keer nog harder roepen?' zeg ik geïrriteerd.

Liv en ik blijven nog even praten totdat onze leraar met de les wilt beginnen.

'Beste jongens en meisjes. Sinds vandaag hebben jullie een nieuwe leerling in de klas. Zou je jezelf even voor willen stellen?'

'Hé iedereen. Ik ben Dominic Sherwood en ik ben 17 jaar. Ik kom uit Engeland, maar zoals je hoort kan ik gewoon Nederlands'. Weer lacht, Dominic dus, lief naar me. Hij staat er dichtbij en nu kan ik zijn ogen goed zien. Zijn rechter oog is helder blauw, terwijl zijn linker oog voor de helft blauw is en voor de andere helft bruin. Dit zijn de mooiste ogen die ooit heb gezien.