No dreams, no change

5

Ik schrik me kapot als ik zie dat ineens Dominic naast me staat. Heel de klas draait zich om en kijkt ons aan. Ik word ineens heel snel rood. Ik kan er echt niet tegen als mensen me aankijken. Daarom zit ik dus ook bijna bij iedere les achterin. Ik probeer ja tegen Dominic te zeggen maar er komen geen woorden uit mijn mond dus knik ik maar.

'Jullie kunnen je weer omdraaien hoor, er is hier niets aan de hand' roept Dominic door de klas.

Weer lacht hij lief naar me.

'Ik ben Dominic, maar ik neem aan dat je dat al weet' lacht hij.

Weer knik ik omdat er nog steeds geen woorden uit mijn mond komen.

'Je zegt niet veel hé'

Deze keer komt er wel wat uit mijn mond.

'Ik ben gewoon altijd heel verlegen, sorry.'

'Je hoeft nergens sorry voor te zeggen! Maar zit je niet ook in mijn vaste klas?'

'Ja klopt, ik ben Jessica trouwens. Noem me maar gewoon Jessie.'

'Oké Jessie. Aangenaam kennis te maken' zegt Dominic terwijl hij me een knipoog geeft. En ja hoor, ik word weer zo rood als een tomaat. Gelukkig vraagt de leraar of iedereen stil aan het werk wilt gaan. Ik pak mijn telefoon en plug mijn oortjes in. Ik open Spotify en zet een random afspeellijst op. Ook Dominic pakt zijn telefoon en oortjes erbij. Ik neem aan dat hij hetzelfde gaat doen. Heel de les zitten we zwijgend met zijn tweeën naast elkaar ons economie huiswerk alvast af te maken.

Vijf minuten voordat de bel gaat, begint iedereen al met het opruimen van zijn boeken. Zo ook Dominic en ik. Ik stop mijn boek en schrift samen met mijn oortjes weer in mijn thuis.

'Heb je misschien Instagram' vraag Dominic.

'Ja natuurlijk' antwoord ik.

'Wat is je gebruikersnaam want dan kan ik je volgen.'

'JessieWhite' antwoord ik op zijn vraag. Na een minuutje krijg ik een melding dat DominicSherwood mij wilt volgen. En natuurlijk druk ik op accepteren. Ik zou gek zijn als ik het niet zou doen. Dan gaat de bel en Dominic knipoogt nog een keer naar me en loopt dan weg.

Als ik weg wil lopen, word ik tegengehouden door Samantha en haar groepje van sletten. Sorry dat ik het zo zeg, maar ik weet niet hoe ik ze anders zou moeten omschrijven. Ik kan nog steeds niet geloven dat Samantha en ik ooit beste vriendinnen waren. Ik ben zo anders dan haar. Maar goed, ik werd dus door haar tegen gehouden.

'Zo dus dit hoertje denkt dat ze Dominic kan krijgen? Dat gaat je dus echt niet lukken hé. Dominic gaat nooit voor zo'n lelijke ginger. Vooral niet nu heel je kop onder de puisten zit. Je bent niets waard. Ik weet het, jij weet het en Dominic weet het ook. Jij gaat niemand krijgen.' schreeuwt Samantha in mijn gezicht.

Ik wil weglopen en de woorden die ze tegen me zei negeren. Alleen lukt dit niet als ik weer word tegengehouden. Ik draai me om en word keihard in mijn gezicht geslagen door Samantha. De leraar staat er ook gewoon nog bij in het lokaal en ziet het gebeuren, maar hij doet niets. Ik probeer mijn tranen te bedwingen, maar dat is moeilijk. Ik loop naar de wc toe om de schade te bekijken. Heel mijn wang is rood en ik weet zeker dat mijn gezicht morgen blauw is.

Ik wil nu gewoon naar huis toe. Ik loop de wc weer uit en ik ben zo in gedachte dat ik niet door heb dat ik tegen iemand aanloop. Ik kijk omhoog en kijk recht in de mooie ogen van Dominic.

'Gaat het wel?' vraagt hij bezorgt.

'Ik voel me gewoon niet zo lekker, dus ik ga me maar ziek melden.'

'Is dat ook de reden dat je gehuild hebt en waarom je hele wang rood is?'

Ik antwoord niet op zijn vragen en loop naar de balie toe.

Ik wil gewoon naar huis toe. En straks ziet Samantha dat Dominic bij mij staat en dan krijg ik misschien nog een klap tegen mijn gezicht.