Çukurdaki insanların etleri kemiklerinden ayrılıp toprağa tamamen karıştığında bile yaşamayı seçen adamın beklemekten ve sesinin geri geleceğini ummaktan başka yapacağı hiçbir şey yoktu.
Ne kadar beklerse beklesin sesi geri gelmedi, tam sesinden, dünyası saydığı çukurdan ve hayatından vazgeçiyordu ki merakına yenik düştü.
Gökyüzüne baktı ve bulutları gördü, o an hayalini buldu. Yaşama sessiz de olsa tutunabilmesi için gerekli olan amacını...
Gölgesini bulutlarda görmek istiyordu! Belki o zaman tepeden dünyaya bakabilir ve dil çıkartabilirdi, hatta sarılabilirdi de.
Çukurdan çıkıp arayışlarla dünyayı adımları ama o dünyayı istemiyordu, bulutlara yakın olmak istiyordu. Dünyanın altında yaşayan biri için fazla imkânsız görünebilirdi ama daha düne kadar yeryüzü bile ulaşılmazdı onun ve ölen tüm tanıdıkları için.
Pekâlâ bulutlara da çıkabilirdi demek ki.
Uzun yıllar boyunca bir de uçmak için çaba harcadı ama tek yapabildiği yağmuru durdurmaktı.
Başarmıştı!
Konuşamamış, uçamamış olabilirdi ama yağmuru durdurabilmişti. Ne yazık ki yanında kimse yoktu, kendisinden başka kimse görmemiş ve duymamıştı yağmurun durduğunu.
Kimseye söyleyemedi, anlatamadı ve acı içinde öldü. Ölüm sebebi tek bir harfti, ses tellerinden kurtulmak isteyen bir harf onun boğazını parçalamıştı.
Gırtlağında büyüyen bir harfin varlığının farkındaydı ama son ana kadar adam buna dayanmıştı. Bedeli buydu susmanın. Susmak... İltihaplı bir organ gibiydi ve insan bir kere susunca bir daha anlatası gelmiyordu, zavallı kelimeler sesinde kırılıyordu ve değmiyordu.
İstemeden de olsa konuşmayı düşünürken kendi kendine engel olmuştu durdurduğu yağmurla ıslanırken yere düştü ve gözyaşları yağmura karışırken son nefesini verdi.
Eğer harf bir kelimeyi oluştursaydı bu kelime "Üzgünüm." olacaktı ama çok geçti, adam vuruldu ama ortada silah yoktu, katil de.
Tam bu sırada anı avcısı en masum avına yaklaşıyordu, Jeanne katili olacak adamdan habersiz bir şekilde evine doğru yürüyordu. Ejderhası uçup gitmişti, avcı bu andan daha mükemmelini bulamazdı.
Ve ortaya çıktı.
Kız yanında taşıdığı sepete etrafta dikkatini çeken meyvelerden doldururken uzun boylu, yakışıklı ve kör bir adamla çarpıştı.
Tuzak. Av. Avcı.
Genç kız avcısına gülümsedi.
YOU ARE READING
Eski Dünya Yadigârı: "Avcı"
FantasyAvcı derin bir nefes alarak ayazı içine çekti, öldürdüğü kadının anılarını yaşarken pek mutlu değildi. Ayaklarının dibindeki cesedi olduğu yerde bırakıp bir iki adım geriledi ve zihninde dönen tiyatroya odaklandı. Küçükken sokağa atılmış ve bedenin...
