Wings of Silver

Deel 12

Ik zag er naar uit om naar huis te gaan, verrassend genoeg. Volgens mijn broer zou alleen mijn moeder thuis zijn, waar ik prima mee kon leven. We moesten nu nog twee weken en ik zat volledig in de kerststemming. Dat kwam niet alleen door de zuurstokken die Maddy achter elkaar naar binnen propte, de kerstliedjes die in onze kamer geneuried werden en de enorme kerstboom in de hal. Het was buiten gaan sneeuwen, eerder dan iedereen had verwacht, en er heerste een ijzige kou. Het was nu écht bijna kerst en ik wilde weg van de school en de geheimen die deze voor mij verborgen hielt. Sander kwam swingend binnen terwijl hij een melodie floot, achter hem, in zijn mini parade, kwam Maddy binnen die een zuurstok gebruikte als microfoon. Ze stopten in het midden van de kamer om voor mijn bed een mini-show te geven. Maddy probeerde mij al zingend mij van het bed te trekken, maar ik wilde er niets van weten.

"Laat me hier zitten, ik wil niet meedoen." Ik trok een zo sip mogelijk gezicht.

Maddy negeerde mijn gezicht en zong op het ritme van het liedje, "en als je nu niet opstaat, dan zorg ik dat je nooit meer loopt."

"Dat is een dreigement! Sander, zeg even dat ik niet op hoef te staan," ik keek hoopvol naar Sander, hij haalde zijn schouders op. Ik zuchtte en stond toch maar op, Maddy pakte meteen grijnzend mijn schouders vast. Ze begon me door elkaar te schudden op de maat van de muziek. Het dichtste wat ik ooit bij echt dansen zou komen waarschijnlijk. 

Toen de deur openvloog was Maddy nog steeds bezig met mijn lichaam heen en weer schudden, zodat ik niet meteen kon zien wie er in de deuropening stond. Toen mijn gezichtsveld eenmaal ophelderde zag ik Sky staan. Sander liep meteen naar hem toe, maar werd gestopt door Sky.

"Ik ben hier om met Sarah te spreken." Het was kort, geërgerd, het dichtste wat Sky ooit bij boos zijn zou komen, waarschijnlijk.

"Oh, okay..." Ik pelde voorzichtig Maddy's handen van mijn schouders af en schoot een glimlach naar Sander. Toen liep ik door de deur heen, die Sky achter mij dichtgooide.

Ik draaide me naar hem om, "wat is er?"

"Ik weet dat het misschien niet aan mij was om tegen River te zeggen dat jij en Maddy een soort onderzoek houden, maar-"

"We houden geen onderzoek. Ik heb al detentie, dat weet je, en ik plan niet nog meer straf op mijn nek te halen," zei ik kortaf, met Diederiks woorden in mijn achterhoofd.

"Nee, luister. Ik weet dat jullie iets hebben wat jullie verbergen. Ik weet dat jullie binnen het lint zijn gegaan en ik weet dat het je nog steeds bezig houdt. Daarnaast kan je niet liegen, dus dat helpt mij." Ik vervloekte eerst mijn pokerface, toen Maddy en haar grote mond en als laatst mijn gulle aanbod van de toetsweek. "Daarnaast weet ik dat jij in je eentje, of met Maddy, nooit gaat vinden wat je zoekt." Lekker mysterieus van hem, jammer dat ik geen zin had in dit vage gedoe.

"Cool, dan leef ik zonder die kennis. Ik bedoel, waar gaat dit nu over? Het voelt voor mij niet alsof jullie mij echt willen helpen en daarnaast wil ik jullie hulp niet hebben." Sky opende zijn mond om wat te zeggen, ik snoerde hem de mond snel, "en nee, ik ga dit ook niet doen om de ruzie die jullie groep op een of andere magische wijze te laten verdwijnen. Dit ligt dieper dan alleen maar mijn gedrag en van mij mogen jullie het lekker zelf uitzoeken."

Sky was niet zo sterk verbaal, hij was een aardige jongen, maar niet eentje waar je een goeie discussie mee kon voeren. Zijn mond ging open en dicht alsof hij naar adem hapte, maar er kwam geen geluid uit.

"Was dat het? Want dan ga ik weer." Ik zuchtte en liep onze kamer weer in om boos op bed te gaan zitten. Sander maakte zich natuurlijk meteen zorgen om wat er was gebeurd, ik kapte hem af en wierp Maddy een boze blik toe toen ze weer wilde gaan zingen. Ik sloeg het dekbed over me heen en probeerde zo de rest van de wereld buiten te sluiten.

X

Er lag minstens een halve meter sneeuw, buiten heerste een snijdende kou, en binnen was de spanning te snijden. Ik kon niet wachtten om naar huis te gaan. Sinds de semi-ruzie met Sky werd ik genegeerd door Sander. Maddy's liedjes waren inmiddels gewoon irritant geworden en de hoeveelheid kerstkaarten die de tweeling bij hun bedden hadden hangen, zorgden ervoor dat ik ook verlangde naar mijn familie. Nou ja, mijn moeder en misschien een beetje naar brieven van mijn broer. Ik had niks meer ontvangen en hoewel het mij niet echt kon deren of het wel of niet goed met hem ging, verwachtte ik op z'n minst een bevestiging van mijn cadeau. Wat kan ik zeggen, ik ben materialistisch ingesteld. 

Ik smeet mij laatste dikke truien in mijn koffer en overwoog even de brieven van mijn broer mee te nemen, thuis kon ik hem dan een antwoord schrijven. Na zorgvuldige overwegingen besloot ik nu snel een antwoord te schrijven en die bij vertrek af te leveren zodat hij verzonden kon worden. Ik krabbelde snel,

"Hey Rex,

Bij deze een, waarschijnlijk langverwacht, antwoord op al je brieven. Ik maak het prima, mijn cijfers zijn goed (hoe kan het ook anders?) en ik sta op het punt om naar huis te gaan voor kerst. Ik beloof alle kerstkransjes en andere dingen op te eten zodat jij niks meer te eten hebt wanneer je thuis komt. Ik weet eigenlijk niet of moeder dat toe staat, maar ik doe het toch gewoon.

(Ik zou met vriendelijke groet zeggen, maar we weten allebei dat ik meestal niet zo vriendelijk tegen je ben)

Sarah"

Ik propte de brief een beetje te hardhandig in een envelop en pakte mijn koffer van mijn bed. Iedereen uit onze kamer ging naar huis, ik was de laatste die vertrok. Ik deed de deur achter mij op slot, leverde aan de voorkant van de school mijn brief af en vertrok toen naar huis.

------------------------

:) - Een random update, omdat ik al twee donderdagen heb gemist. Sorry daarvoor trouwens, herkansingen zaten me een beetje in de weg. Nou ja, dat en een papier-maché boom van zo'n twee meter hoog. Bedankt aan alle mensen die dit boek nog lezen en nog steeds stemmen ondanks dat ik zo'n prut update schema heb :)

Tot schrijvens - L