Sociopath

Prolog

Socjopatia – zaburzenie osobowości, przejawiające się nierespektowaniem podstawowych norm etycznych oraz wzorców zachowań w społeczeństwie, uwidaczniające się w wyraźnym braku przystosowania do życia w społeczeństwie.

Socjopaci mimo normalnego (lub nawet większego) poziomu inteligencji nie potrafią podporządkować się zasadom współżycia społecznego. Wczesne przejawy tego zaburzenia obejmują m.in. kłamanie, kradzieże, bójki i inne konflikty z normami prawnymi.

Osobowość socjopaty - w przeciwieństwie psychopaty - kształtuje się w wyniku negatywnych kontaktów społecznych.

                   ===                      *                       ===

Siedział zamyślony na niewygodnym krześle znajdującym się w poczekalni. Obok siedziała jego matka, która bezskutecznie próbowała nawiązać z nim jakąkolwiek konwersację.
-Nie bądź zły, to dla twojego dobra - powiedziała z nadzieją, że chociaż to przekona jej pierworodnego, aby chociaż na nią spojrzał. Myliła się. Ze strony chłopaka nie padło ani jedno słowo. Kobieta poddała się po półgodzinnej walce o atencje jej syna. Westchnęła i zaczęła czytać broszurę, która jeszcze chwilę temu leżała na małym stoliczku.

Siedzieli w ciszy. Ona pogrążona studiowaniem najmniejszych szczegółów kartki, on wpatrzony pustym wzrokiem w ścianę. Zapewne siedzieli by tak dłużej, jednak ciszę przerwał dźwięk otwieranych drzwi, w których pojawiła się starsza pani.
-Zapraszam - powiedziała nadzwyczaj radośnie, przez co lekko zirytowała najmłodszego w pomieszczeniu. Dlatego właśnie mimo oczywistego zaproszenia, lub jak kto woli nakazu wejścia do środka on postanowił siedzieć i nie zwracać najmniejszej uwagi na to babsko. Jednak po tym jak matka prawie zrzuciła go z i tak niewygodnego krzesła, łaskawie wstał. Przeszedł przez futrynę do jasnego pokoju, w którym mieściło się jedynie biurko z dwoma krzesłami oraz dość duże okno. Nie czekając na pozwolenie usiadł na jednym z krzeseł i stwierdził, że jest bardziej wygodne od jego poprzedników.
-Nazywam się Molly Acevedo, ale możesz mi mówić po imieniu. A ty jak się nazywasz? - zapytała, lecz jedyne co jej odpowiedziało to pogardliwy wzrok chłopaka. - Nie jesteś zbyt rozmowny. Dobrze, skoro nie chcesz to nie mów. - powiedziała siląc się na miły ton i sięgnęła po dokumenty, które wypełniała wcześniej prawna opiekunka chłopaka. - Quinten Aiden Dankwörth, lat siedemnaście, uczęszcza do jednego z najlepszych liceów St. George High School. Najlepszy uczeń, jedynak, ma oboje rodziców, hobby to czytanie książek, nauka języków i gra na pianinie oraz fortepianie - przeczytała bez większych emocji, mimo iż niewiele osób jest w stanie pochwalić się takimi osiągnięciami - oraz jesteś socjopatą.