KALP VURGUNU ( TAMAMLANDI)

11. BÖLÜM " ÖMER "

Sabah olduğunda elindeki mektupla uyanmıştı bizim gurbetçi Salih . Nasıl yatağa girdiyse elindeki mektup da hala elindeydi , gece boyunca hareketsiz kalmış o şekilde uyandı . Elindeki mektuba tekrar baktı ve mektubu kendinden çok uzağa fırlattı . Hatırlamıştı yazılanları... bir o kadar değersizdi artık bu yazışmalar kendisi için . Gençliğinin baharında bu kadar bedbaht olmak niye diye düşünüyordu. Değer miydi!?

Kendine mazlum davranıldığını düşündü bir an ve şimşek çakmış gibi doğruldu yataktan..... kalktı duşunu aldı. Hüseyin uyanmış , duşunu almış, kahvaltı hazırlıyordu .
Her sabah erken kalkmak zorundaydılar yoksa yetişmeleri imkansızdı . Ufak bir şey atıştırdılar ve arabaya binip fabrikaya gittiler . Yolda Salih'in bir akşam önce Ömer'e verdiği söz gelmişti. İşçi başı Roland ' a soracaktı, makine teknisyeni gerekiyor muydu? diye. Unutmamıştı, Ömer'i severdi . Çünkü Ömer de kendisine her konuda ilk günden itibaren çok yardımcı oldu.

Hüseyin dünyaya kayıtsız gibiydi . Kafası bir karış havadaydı ; mutluydu, seviyordu ve seviliyordu. Bunu hissedebiliyordu. Gamsız bir hayat onu bekliyordu. Salih bir an kıskanmaya başlamıştı... huyu değildi aslında ama mutsuzluk canına tak etmişti.
" Bu kadar yeter!" dedi ve Kendini işine verdi. Öğle molasında yemekler yendi hızlıca Roland'a gitti ve kırık Almancası ile -" Makine teknisyeni lazım mı fabrikaya?" diye sordu.

Roland-" Hayır, ihtiyacımız yok !Niye?" diye sorunca ..... Salih de;
-" Bizim genç bir arkadaşımız yeni mezun oldu iş arıyor. İsterseniz burada çalışabilir uygun bir maaşla "diye giriş yaptı . Roland kısık bakışlarla baktı ve dedi ki,
-" Demek ki işe ihtiyacı var, o zaman gelsin. Ama teknisyen olarak değil, muhasebeye baksın. Orada bir ihtiyacımız vardı " dedi.

-" Yarın görüşmeye gelsin "
Salih, " O zaman ben arkadaşı yarın buraya göndereyim .Sizinle konuşsun "dedi .
Roland kabul etti. Ne de olsa düşük maaşla hiçbir Alman çalışmayı kabul etmezdi.
" Ah Garibanlık! Ah gurbet! Ah mecburiyet! Kahretsin seni para!" dedi Salih.

Akşam olunca Ömer'i evinde buldu, anlattı.
-" Aslında işçi gerekmiyordu Ömer. Ben düşük maaş dediğim için kabul ettiler yine de sen git konuş, daha iyi
anlatırsın .....olmazsa başka bir fabrikaya gider konuşursun acele etme!" dedi.
Ömer teşekkür etti . Ertesi gün mesai saatinde Ömer'in geldiğini ve müdürle görüştüğünü gördüler . Müdür Michael, belli ki onu işe almıştı hem de teknisyen olarak !

Ömer doğruca Salih'in yanına gelip teşekkür etti ,eğilip elini öpmek istedi ama Salih kabul etmedi.
Ömer Hüseyin'den yaşça büyüktü. Hüseyin 22 yaşındaydı Ömer ise 24 yaşında yakışıklı, uzun boylu, kumral kahverengi gözleri vardı .Hüseyin pek haz almıyordu ama nedensizdi bu duyguları.
Ömer akşam Salih'in odasına geldi . Oturdular, muhabbet ettiler. Teşekkür etmek için elinde tatlı da getirmişti.
-" Ne kadar maaş alacaksın? diye sordu Salih ,Ömer'e.

-" Abi valla neyse hakkım onu istedim. İşçi statüsünden ileri bir seviyem olduğundan maaşım sizinkinden fazla . Mesela abi sen 2500 mark alıyorsun ya ...ben 3200 mark ile başlayacağım .Eğer işimi beğenirlerse seviyem yükselecek ve maaşım da "dedi.
-" Ömer, çok şükür ! Şimdi ailene haber ver ve her şeyi anlat. Onlar da merak etmesinler".
-" Tabii abi .Allah razı olsun senden!" ve tam kapıdan çıkacaktı ki Ömer ;
-" Sana yemek borcum var .Hafta sonu çıkalım tamam mı ?"dedi . Salih'in eski karakteri olsaydı kabul etmezdi. Çünkü Allah rızası için yapmıştı fakat değişmişti . Bunu kendine reva gördü ve kabul etti. Ömer de iyi akşamlar dileyip evine çekildi.

Birkaç gün geçmişti .Ömer artık aynı fabrikada çalışıyordu. Onlarla aynı arabayla gidiyordu ,sabah- akşam beraberlerdi .Salih seviyordu bu genci. Hüseyin gün geçtikçe içinde ona karşı bir hırs ve öfke uyanıyordu, anlamsızdı bu duygular.
Salih bu durumu çakmıştı. Bir akşam Hüseyin ile yalnızken sordu" Kardeşim sen bu genci hiç sevmedin . Hatırla ; Almanya' ya ilk geldiğimizde bize çok yardımı dokundu . Unutma bunu ! Bu yaptığımız da' Vefa Borcu 'olsun" dedi .