Broken home ~ 5sos ~ (old)

Chapter 8

Emma POV:

*de volgende ochtend om 2 over half 9*

Ik lig lekker te slapen totdat ik word wakker gebeld door Tessa. Waarom belt ze me in de ochtend? Ze weet dat ik in de ochtend nooit echt vrolijk ben.

(T= Tessa, E= Emma)

E: "Hoi Tess"
T: "Wat deed je gister in de stad met 5sos?"
E: "Hoe weet je dat?"
T: "Dus het is waar?"
E: "Ja" het komt er een beetje twijfelachtig uit.
T: "Hoe dan?"
E: "Weet je nog de jongen uit de Hema die later ook bij Naomi was?"
T: "Ja?"
E: "Dat was dus Ashton Irwin en die andere jongens die daar bij waren, waren Luke Hemmings, Michael Clifford en Calum Hood"
T: "En dat zeg je niet even. Lekkere vriendin ben jij zeg"
E: "Sorry"
T: "Aan sorry heb ik niks. Als je z'n dingen niet aan je beste vriendinnen verteld hoeven we je nooit meer te zien! Doei Emma!" En ze hangt op.

Ik barst in snikken uit. Ik heb het niet verteld zodat de 4 idioten niet lastig gevallen worden door mijn vriendinnen. Of moet ik zeggen ex-vriendinnen? Ik bel Anne op misschien is zij niet boos.

(A=Anne, E=Emma)

E: "Heey, An"
A: "Doei Emma, ik praat niet meer met je" en ze hangt op.

Weer begin ik te huilen. Ik ren snel naar buiten voordat mijn ouders me zien of horen huilen. Ik weet niet weer ik heen kan. Ik kan niet naar Anne, Liv, Tess of Naomi en verder heb ik eigenlijk geen echte vriendinnen. Wacht, ik kan naar de picknick plek daar komt nooit iemand.

Ik begin te rennen en na een paar minuten ben ik bij de picknick plek. Ik ga op de schommel zitten en ik begin te huilen. Na een tijdje hoor ik iemand kuchen. Ik kijk op en ik zie dat het Ashton is. "Hoi, Emma gaat het wel?" Ik schud mijn hoofd. Hij komt naast me zitten op de schommel wat nog maar net past. "Wat is er toch?" En hij aait over mijn rug. Opeens kan het me niks meer schelen en gooi ik alles eruit: "MijnVriendinnenZijnBoosOmdatZeErachterKwamenDatIkMetJullieEenIjsjeBenGaanEtenEnNuWillenZeMeNooitMeerZienOmdatIkHetNietVerteldHeb" huil ik. "Oké, en nu rustiger" en Ashton kijkt me lief aan. "Mijn vriendinnen zijn boos omdat ze erachter kwamen dat ik met jullie een ijsje ben gaan eten en nu willen ze me nooit meer zien omdat ik het niet verteld heb" ik ben blij dat ik het verteld heb. "Waarom heb je ze het dan niet meteen verteld dat je ons kent?" Vraagt hij voorzichtig. Ik ben ondertussen al weer opgehouden met huilen. "Dan zouden ze helemaal gaan flippen en dan hadden ze jullie de hele tijd lastig gevallen omdat ik jullie ken"    "Super lief dat je dat gedaan hebt en die vriendinnen van je verdienen jouw aandacht niet" zegt hij lief en hij geeft me een knuffel. Waarom is hij zo lief?

Nadat we nog een tijdje op de schommel hebben gezeten begint het te regenen. "Zal ik je naar huis brengen?" Vraagt Ashton en ik knik "Ja graag." Samen lopen we naar de auto van Ashton en hij brengt me naar huis.

...........................................................................................................................................................................................

Hey, vorig chapter wat ik een uurtje geleden heb gepost zei ik dat ik 3 stemmen had en nu heb ik er 8! Ik ben nu zo blij. Deze keer staat heartache on the big screen