Kwento

14

Labing apat...(14)

Dahil sa labing apat nagkailala tayo.

Humingi ako ng sukli sa tindero at ang binigay niya ay kulang ng piso.

Labing luma na kulang ng piso.

Sakto at bumibili ka rin.

"Pabayaan mo na ang piso." sabi mo sa akin.

Nagreklamo ako na kung kulang ng piso, ang isang milyon ay di mabubuo.

Nagpakilala ka at nagpakilala ako.

Naging magkaibigan tayo.

Mabilis ang pangyayari na di ko namalayan na umiibig na ako sayo.

Petsa labing apat ka nagsimulang manligaw at dahil kilala na kita, ikaw ay sinagot kita.

Yun ang pinakamasayang araw ng buhay ko.

Labing apat na buwan na tayo.

Ngunit asan ka na.

Lumamig na ang pagsintang kailan lang ay tinatamasa.

Petsa 14 nang maghiwalay tayo.

Di na kasi maramdaman ng ating mga puso na improtante pa ang isa't isa. Kaya eto.

Pinakawalan na kita.

Para naman maging masaya tayong dalawa.

Ang labing apat na bilang ay nagdudulot sakin nga sayang si maipaliwanag pag naaalala. Ngunit may bahid din ng lungkot at luha.

Dahil dito nagtapos at nagsimula ang kwento nating dalawa.

Ang pag-ibig na sa isa't isa'y di tapat.

Ang bilang labing apat.