After Heaven (Heaven 2)

Κεφάλαιο 7

Χίλια συγγνώμη για την καθυστέρηση.
Έχω να ανεβάσω κεφάλαιο κυριολεκτικά από πέρυσι.
Καλή χρονιά σε όλους!!!!

Το κεφάλαιο το έγραψα νομίζω 1 η ώρα τα ξημερώματα και νύσταζα οπότε αν δείτε κανένα λάθος που δεν πρόσεξα, μην παρεξηγήσετε.

Νομίζω πως έπρεπε να ζητήσω συγγνώμη για αυτό έγραψα αυτή την υποσημείωση.
Ευχαριστώ για την υποστήριξη, και συγγνώμη για ακόμα μια φορά για την καθυστέρηση... 

Taehyung

«Έχεις επισκέψεις.» είπε ο αστυνομικός καθώς άνοιγε την πόρτα του κελιού μου.

Εγώ σηκώθηκα έκπληκτος από το άβολο στρώμα όταν είδα το γνώριμο αγόρι με τα πορτοκαλί μαλλιά να μπαίνει μέσα, χαμογελώντας μου αμήχανα.

Όσο και αν χαιρόμουν που τον έβλεπα, όσο κι αν ήθελα να κλάψω συγκινημένος που με επισκέφτηκε, όσο κι αν ήθελα να τον αγκαλιάσω, το ψεύτικο χαμόγελό του μου έλεγε «Μείνε μακριά!»

«Jimin!» είπα τελικά ενθουσιασμένος, μα έμεινα στη θέση μου.

Ο Jimin κοίταξε τον αστυνομικό ενώ έκλεινε την πόρτα και έπειτα, όταν τον είδε να στέκεται λίγο πιο πέρα, γύρισε προς το μέρος μου κάπως πιο ανακουφισμένος.

Ήταν λες και ήθελε να βεβαιωθεί πως ο αστυνομικός δεν θα μας άφηνε μόνους.
Ήταν λες και φοβόταν πως θα του κάνω κακό.

«Χαίρομαι που είσαι καλά.» μου είπε τελικά, χωρίς να κάνει κανένα βήμα προς το μέρος μου.

«Φαίνεται πως χαίρεσαι.» ψιθύρισα ειρωνικά κοιτώντας αλλού.

«Τι; Δεν σε άκουσα;» είπε εκείνος.

Αναστέναξα και έπειτα τον κοίταξα χαμογελώντας του, όσο πιο πειστικά μπορούσα.

«Είπα πως κι εγώ χαίρομαι που σε βλέπω, φίλε.» είπα τονίζοντας άθελά μου την τελευταία λέξη.

Ο Jimin φάνηκε να το προσέχει και κάπως σοβάρεψε.

Έπειτα επικράτησε αμήχανη ησυχία.

Μπροστά μου είχα έναν άλλο Jimin, διαφορετικό από εκείνον που γελούσε συνέχεια με τα αστεία μου και που πάντα με καθησύχαζε όταν δεν ένιωθα καλά.

Αυτός ο Jimin θα ορκιζόμουν πως με φοβότανε.

Ή τουλάχιστον πίστευε πως ήμουν ένοχος για όσα έλεγα πως είχα κάνει.
Πράγμα που, αν και ήθελα να κάνω τους άλλους να πιστέψουν, με έκανε να απογοητευθώ, αφού ο συγκεκριμένος όντως νόμιζε πως ήμουν ικανός για κάτι τέτοιο.