Εμείς οι δυο; Μόνο στα όνειρά σου! |2nd Book|

Παρτ 28

Λίαμ- ωραία... Είδες, άμα είσαι συνεργάσιμη μπορούμε να τα πάμε καλά εμείς οι δύο...

Γελάω ειρωνικά

Δάφνη- μόνο στα όνειρά σου.

Λίαμ- κάτι είναι κι αυτό.

Κουνάω το κεφάλι μου δέξια για να ξεφύγω από το άγγιγμα του, και φεύγω βιαστικά από δίπλα του.

Και ξαναεπαναλαμβάνω. Πού πάω και μπλέκω;

Έχω στην τσέπη μου ναρκωτικά. Ποιος; Εγώ

Δεν το πιστεύω ότι δέχτηκα να συνεργαστώ μαζί του. Κανονικά θα πρέπει να τρέξω να τον καταδώσω. Έτσι θα με άφηνε ήσυχη μια και καλή.

Όχι νταξει. Δεν είμαι τόσο κακιά. Αλλά αυτη η σκέψη μου είναι πολύ δελεαστική

Αγγίζω με τα ακροδάχτυλά μου το σακουλάκι και κάνω μια έκφραση αηδίας. Ήρεμα Δάφνη... Σκέψου πως είναι ρίγανη.

Γαμώ. Μισώ την ρίγανη.

Καλά... Ας υποθέσουμε πως είναι βότανα. Μα τι λέω θεε μου...

Μπαίνω βιαστικά στην τάξη πριν χτυπήσει το κουδούνι. Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να δει κάποιος το σακουλάκι. Το κρύβω στο κάτω μέρος της τσάντας μου, πίσω από τα βιβλία και τα τετράδια μου. Αν έρθουν και ψαξουν κι εμάς;

Όχι. Δεν θα έρθουν. Θυμήσου τι είπε ο Λίαμ. Δεν θα σε πιάσουν εσένα ρε ηλίθιο, σιγα μην ψάξουν την τσάντα σου. Έτσι κι αλλιώς αυτός ο μαλάκας ανέφερε συγκεκριμένα την δική μας παρέα και διάφορους άλλους τριτοετεις

Η πόρτα ανοίγει ξαφνικά κάνοντας με να χτυπήσω το κεφάλι μου στο θρανίο. Αφήνω ένα μουγκρητό πόνου να μου ξεφύγει καθώς τρίβω το κεφάλι μου.

"Τι έπαθες Δάφνη;"

Μια συμμαθήτρια μου με κοιτάει μπερδεμένη και εγώ την αποπαίρνω με το βλεμμα μου.

Δάφνη- τίποτα. Πονοκέφαλος...

Κλείνω βιαστικά το φερμουαρ της τσάντας μου, ενώ αυτή γνέφει αλλάζοντας πορεία.