Nablijven

Vandaag is de eerste dag dat ik weer naar school ga, na die pesterijen. Natuurlijk hoop ik dat het een beetje is overgewaaid, maar ik hoop er maar niet teveel op. Mijn Facebook heb ik maar verwijderd, er werden toch alleen kwetsende pagina's en kwetsende berichten geschreven die naar mij verwezen.

Ik staar naar het plafond en denk na. Misschien zal ik vandaag toch maar beter thuis blijven. Die gedachte zet ik echter snel uit mijn hoofd. Als er iets is wat niet werkt, is je helemaal terugtrekken.

Ik stap met mijn rechterbeen uit bed, en mijn linkerbeen volgt snel. Ik loop naar mijn bureaustoel waar ik elke avond voorafgaand van de volgende schooldag mijn kleding alvast klaarhang. Ik trek mijn pyjama uit en trek mijn witte BH aan, daaroverheen komt een zwarte v-hals shirt met eronder een skinny spijkerbroek. Ik loop naar beneden en kam snel mijn haren. Doe wat mascara op en daar blijft het bij. Ik gebruik nooit overdreven veel make-up. Sterker nog, ik heb er een hekel aan om teveel make-up te gebruiken.

Mijn vaste ochtendritueel begint weer, ik geef mijn vader een zoen op zijn wang. Prop snel wat brood naar binnen poets daarna mijn tanden en verlaat het huis. Wanneer ik voor mijn fiets sta doe ik mijn witte oortjes in en zet de muziek aan. Ik vind het heerlijk om te fietsen met muziek op.

Ik fiets langs mijn buurmeisjes die vrolijk naar mij zwaaien. Ik zwaai vrolijk terug. Het zijn zulke lieve schatten, en ik pas altijd op ze. Ik werp een korte blik op mijn horloge en zie dat ik redelijk aan de late kant ben. Eigenlijk vind ik het niet erg. Als tweede vak vandaag hebben we Nederlands bij Iris. Natuurlijk had ik er zin in, maar aan de andere kant ook weer niet. Ik wist namelijk nu al dat er opmerkingen gemaakt zouden worden. Ik bijt zachtjes op mijn lip en trap rustig door. 

Ik zet mijn fiets in de stalling en in de verte, tegen de muur van de school aanleunend zie ik Melissa en Thom staan. Ze staan elkaar helemaal af te lebberen, en Thom zit met zijn handen in het shirtje van Melissa. Ik kijk snel de andere kant op. Ik walg van hen.

Ik gooi mijn rode eastpack over één schouder en ik probeer zo onopvallend mogelijk de school binnen te komen. Gelukkig is dat gelukt! Thom en Melissa zagen mij niet, en voor de rest ben ik minder bang. Melissa en Thom zijn namelijk de aanstichters, die zwepen heel de groep op.

"Goodmorning Class" hoor ik meneer Rood zeggen. Zijn achternaam past wel bij hem, het is namelijk een klein iel mannetje en kan aardig rood worden als hij zich opwind. 

"Today we have a new student in class." zegt hij. Ik ben nieuwschierig. Wie zou die nieuwe leerling zijn. Ik zie dat de anderen van mijn klas ook nieuwschierig zijn, want iedereen kijkt onrustig om zich heen. 

Ik zie hoe meneer Rood naar de deur loopt en er een lange jongen naar binnen loopt, hij is niet té lang, hij heeft een witte glimlach een getinte huidskleur en hij is gespierd. Zo'n type jongen waarop veel meisjes wel verliefd op zou kunnen worden. 

"Well Ladies and Gentlemen, this is Justin, you can propose yourself now Justin." en meneer Rood wijst naar zijn bureau.

"Well hi everyone, my name is Justin eh..." 

Ik zie hoe het meerendeel van alle meisjes hem kwijlend zitten aan te kijken. Wat een vreselijke wijven denk ik bij mezelf. 

"I eh..." stamelt Justin door.

"I love playing soccer and I love playing games." zegt hij. Ik zie hoe Justin meneer Rood smekend aankijkt om te mogen zitten. Ik snap het wel, dat is ook niet zo'n mijn ding om voor de klas te spreken en zeker niet bij mensen die hij nog nooit heeft gezien.

"Well that's alright Justin." ik zie meneer Rood op een bepaalde manier naar Justin kijken. Alsof hij wil zeggen dat er nog veel aan zijn Engels te doen valt.