Şah Mat

.2. Yeni Görev

"Jongin! Jongin-ah!?"

[Luhan?]

"Nerdesin?! hemen yerini söyle seni alacağım!"

[Hey! hey sakin ol. Korkma iyiyim.]

" Ne oldu peki?! Yardımıma ihtiyacın olduğunu söyledin!?"

[ Hey! Gerçekten sakin olmalısın, derin bir nefes al bebeğim. Bak, ben iyiyim kötü bir şey olmadı.]

Jongin'in sesini duymak bile Luhan'ı rahatlatmamıştı.

"Pekala, sakinim. Şimdi bana neden yardıma ihtiyacın olduğunu söyle."

[ Şöyle ki evden atıldım-]

"Gerizekalı."

[İltifatın için teşekkür ederim. Her neyse bir süre ev arkadaşın olacağım.]

Ve Luhan bir şey söyleyemeden telefon yüzüne kapanmıştı.

'Aptal Jongin. Gerizekalı beyinsiz Jongin.'
Koşar adımlarla evine gitti 'Sana o anahtarı hiç vermemeliydim!' . Saat zaten oldukça geçti ve evinde Jongin gibi bir bela vardı.

...

"Luuuhaaaaan!!!"

Evinin kapısını açar açmaz üstüne atlayan bedenle önce yalpalasa da çabuk dengesini sağlamıştı Luhan.

Kollarını ona sıkıca dolamış. Boyu Luhan'dan uzun  olmasına rağmen başını Luhan'ın boynuna kedi gibi sürten Jongin dışarıdan bakılınca ne kadar sevimli bir manzara oluştursa da Luhan onun bu hallerine alıştığı için artık o kadar da etkilenmiyordu.

....

İkiside koltukta yanyana oturmuş. Jongin başını Luhan'ın omzuna yaslamış, Luhan da başını Jongin başına yaslamıştı. Jongin kanalları dolaşıyordu halinden gayet memnundu.

"Eşyaların nerde?"

"Kalmaya geldiğimde kullandığım oda da."

"Pekala."

O sırada ikisininde karnı guruldamış ve birbirleriyle bakışmalarına neden olmuştu.İkiside gülmeye başladıkların da Luhan ayağa kalkmış ve bir şeyler hazırlamak için mutfağa gitmişti.

......

Luhan mutfakta yemek hazırlarken  - gece yarısı vakti ona yemek hazırlatabilecek tek kişi Jongin'di.- içeri de koltukta uzanmış televizyonda izleyecek bir şeyler arayan Jongin'e baktı. Evet Jongin onu delirtiyordu ama bu onu sevdiği gerçeğini değiştirmezdi. Esmer olanla çok uzun süredir birlikteydiler. Kardeşi gibiydi artık onun. Yine de çok uzun zamandır tek başına yaşıyordu. 'İyi olacak, Jongin zaten sürekli bende kalmaya geliyordu. İyi olacak Lu, iyi olacak.'

Jongin televizyonda izleyeceği bir şey bulamamış ve başını çevirdiğinde mutfak kapısının oradan kendisini izleyen Luhan'ı görüp haylaz bir gülümseme sunmuştu. Karşılığında Luhan da gülümsemiş ve başıyla mutfağa gelmesini işaret etmişti.

...

Geniş koridordan ilerledikten sonra karşısına çıkan büyük, kırmızı kadifeyle işlenmiş kapıyı görünce gözlerini devirdi Luhan. 'Zenginler, aptal gösteriş meraklıları.'

Yavaş hareketlerle kapıyı açtı ve koca salondaki bir kaç gözün üzerine çevrilmesine neden oldu. Yapması gerektiği gibi umursamaz maskesini takındı. Hiç bir şekilde duygularını belli edemezdi.
 
Kendinden emin adımlarla ilerleyen Luhan'ı gördüklerinde herkes önüne dönmüştü.