Nasaan Na Ang Pag-ibig? (Formosa Series #1)

Kabanata 41

Isang wall clock ang nakasabit sa wall ng pintuan ang nagsasabing 7am na ng umaga.

“Sa labas lang ako. Magbibihis na rin ako.”

Matapos sabihin iyon ay lumabas na siya ng kwarto at naiwan na ako sa loob. Napatigil ako sa akmang pagtayo ko. Ngayon ko lang naramdaman ang sakit sa ibabang parte ng katawan ko.

Natulala ako at naalala ang mga nangyari sa amin ni Vincent kagabi. Hindi ko akalaing gagawin na namin 'yon. Ni wala iyon sa isip ko nung nasa party kami. Ngunit tila nakilala ng katawan ko ang bagay na iyon nang nasa kotse na kami at magsimula siyang halikan ako sa mga sensitibong bahagi ng katawan ko. Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko at kung titingnan, ako ang nagyaya sa kanya na gawin iyon.

Nahihiya ako sa sarili ko at sa kanya. Mabuti at hindi namin iyon napag-usapan kanina kundi ay wala akong maisasagot na maayos sa kanya.

Napapangiti ako sa tuwing maaalala kung paano namin tawagin ni Vincent ang pangalan ng isa’t isa. Kung paano kami umungol at sumigaw sa ginagawa. Parang kinukuryente ako sa bawat dikit ng katawan niya sa akin kagabi. Nakakapang-init at nakakapaso. Parang sumugod kaming dalawa sa matinding apoy.

Hindi ko na mawari kung ano pang dapat kong maramdaman. Ang sakit sa ibaba ko o ang saya rito sa puso ko. Ilang beses naming pinaulit-ulit iyon ni Vincent. Mabuti nalang at marunong din kaming mapagod.

Pinilig ko ang ulo. Bawat detalye ay naalala ko at tumataas ang balahibo ko sa tuwing maiisip ang pakiramdam ng iisa kaming dalawa.

Nagpasya akong isantabi nalang muna ang magandang alaalang iyon. Sa ngayon, kailangan kong mag-asikaso para sa trabaho ko. Pumasok ako ng banyo at agad na humalimuyak ang pinaghalong panlalaking shower gel at pabango sa loob. Amoy ito ni Vincent. Ito ang amoy niya na noon pa man ay kilala ko na.

Wala akong choice kundi gamitin nalang din ang shower gel niya. Okay lang naman sa akin 'yon kahit na mag-amoy lalaki ako. Natutuwa ako dahil sa unang pagkakataon, mag-aamoy Vincent ako. Malamang, mamaya kapag wala na siya, maaamoy ko pa rin siya dahil ginamit ko ito.

Lumabas ako ng kwarto nang bihis na at naayos na ang sarili. Isang sleeveless top at maong pants ang damit na binili sa akin ni Vincent. Mukhang may taste rin naman siya sa damit ngunit nagtataka ako dahil parating mahahaba ang mga pinapasoot niya sa akin. Mahilig pa naman ako sa shorts lang o kahit anong presko sa katawan.

Hinanap ko si Vincent nang hindi ko siya makita sa living room. Nadatnan ko siya sa dining area na nakaupo na habang inaayos ang nakaayos nang plato sa harap ng kanya. Iyon ata ang para sa akin. Napangiti ako sa nakikita.

“Wow, breakfast?” napatingin siya sa akin at agad siyang ngumiti.

“Uh-huh. I cooked this for you.” Ngisi siya. Tumayo siya at lumapit sa akin. Kinuha niya ang kamay ko upang ilapit ako sa upuan na nasa harap niya. Umupo ako roon at sumunod naman siya.

Sabay kaming kumain at hindi maipagkakait na magaling magluto si Vincent. Kahit na simpleng prito lang naman ang ginawa niya sa itlog at bacon na nakahain ay masarap pa rin. Ako kasi ay hindi masyadong magaling pagdating dito. Minsan, nasusunog lang. Kaya nga madalas na salad lang ako dahil simple lang naman gawin 'yon at hindi na kailangang iluto.

“Masarap?” tumango ako sa tanong niya. Ngiting ngiti siya habang sumusubo ng kanya.

“Thank you.” Napatingin ulit siya sa akin. “Vincent…” tumaas ang dalawang kilay niya.

Ngumiti ako at humilig sa kanya. “I love you.” Pagbanggit ko noon ay kasabay nang pag-awang ng bibig niya. Napapansin kong 'yan parati ang reaksyon niya sa tuwing sasabihin kong mahal ko siya. Kundi ngingiti ay nagugulat siya.