DIARY OF AN UNWANTED CHILD

Entry No. 11 | March 13

Being lost is not really bad at all, because sometimes being lost means finding a new home.

—o0o—

To be loved by you is beyond impossible.

Diary,

    I think that the most cruel thing about being alive is that you need to fight reality, and the only thing that you can do is to breathe— breathe with hope.

     Diary, hope is the air that I am breathing right now. The air that constantly made me weak, and takes one more and I am on the verge of giving up this fight.

Kagaya nang mga nagdaang araw, I feel weak. Parang wala akong lakas lumaban. I am physically and emotionally weak.

I was about to stand up when I feel the pain down there, and the memories last night flashes back. Si Mark. Binaboy n'ya ako, at wala man lang akong nagawa kung hindi ang umiyak at magmakaawa.

“Jane, lumabas ka na r'yan. Galit na si dad,” katok ni ate na nagpabalik sa akin sa reyalidad.

Dali-dali akong nag-ayos ng sarili at bumaba. Dad is busy talking with that devil. Sumulyap pa ang demonyo at ngumisi sa akin. Alam kong nakita iyon ni ate. These past few days ay napapansin kung dumidistansiya si ate sa akin. It feels like ang layo ko na naman sa kaniya.

“Mara, naihanda mo na ba ang gamit nang babaeng ito?” tanong ni dad kay ate nang makita n'ya ako.

What? Anong gamit?

“W-what are you talking about, Dad?”

“Playing innocent, eh?! Ang landi mo! Sarili mong pinsan nilandi mo?! Hindi ka pa nakuntento at inakit mo pa!” sigaw ni dad.

“No, it is not true!” sabi ko, pero umiling lang si dad.

“Huwag ka nang magkaila! Nakita ka nang ate mo kagabi na inaakit si Mark!”

Sinabi ni ate 'yun? Nakita n'ya kung ano ang nangyari pero hindi n'ya ako tinulungan?

“Sana, ikaw na lang ang namatay at hindi ang mama mo!”

How I wish, Dad. How I wish... Kung nandito ba si mama ay mas sasaya kayo?

Tumingin ako kay ate pero umiwas lang ito nang tingin.

     Diary, it feels like I was betrayed. Masakit. Akala ko overreacting lang ang mga artista sa pelikula kapag trinaydor sila. Akala ko hindi naman siguro ganoon 'yun kasakit, but damn! Nanunuot 'yung sakit.

     Diary, alam mo ba 'yung mas masakit pa roon?

Kinuha ko 'yong mga gamit ko para umalis ng makita kong may kausap si Mark.

“Hindi mo talaga ako matitiis, Hon,” sabi ni Mark sabay yakap n'ya sa isang babae.

Sino ang kausap n'ya?

“O-of course! I love you!” sabi ni... ate?

How? Kaya ba binaliktad n'ya ako dahil sa lalaking ito? Sa demonyong lalaking ito na mahal n'ya.

Bumaba ako habang pinipigilan ang paghikbi para hindi nila marinig. Its too much. Dali-dali akong lumabas ng bahay, kasabay nang paglabas ko sa mga buhay nila.

     See, diary? How betrayal can turns everything wrong. #

Betrayed,
  Jane