DIARY OF AN UNWANTED CHILD

Entry No. 7 | March 10

“Love is red— red means blood— blood means a sacrifice.”

—o0o—

If asking for love means reaching the stars, then it is impossible.

Dear Diary,

          Some would always say that if you cannot reach those stars above, get the falling stars and make a wish. Diary, ginawa ko naman pero nagdaan ang mga taon na naghihintay lang ako sa wala. Diary, hindi naman sa nagseselos ako dahil puro kay ate naibibigay ang atensyon, but isn't it unfair na anak din naman ako pero parang hindi? All my life, I only wish one thing upon the those wishing stars, that even for a while... can I experience kung ano man ang na-e-experience ni ate?

       I am longing for a father's love. Diary, nababaliw na ba ako? I'm wishing for something that is beyond impossible. Nothing is impossible, the word itself says I am possible. Paano ba ako maniniwala sa kasabihang iyan? Marami ng signs na nagsasabi na tumigil na ako.

Balik na naman ako sa storage room. Kahit hindi pa sinasabi na dad na pumunta ako rito ay inunahan ko na siya, roon din naman ang bagsak ko sa ginawa ko. Kahit madilim ang kwartong ito ay naaaninag pa rin ang loob dahil sa liwanag galing sa buwan. It is almost midnight. Nagugutom na rin ako dahil hindi pa ako kumakain simula kagabi. Kanina pa rin ako pinagpipiyestahan ng mga lamok.

“Jane?” sabi ng isang pamilyar na boses. Si ate. Kumatok ito bago marinig ko ang pagpihit ng doorknob.

“May dala akong pagkain. Kumain ka na at alam kung gutom ka na.”

Ngumiti ako bago lantakan ang dalang pagkain ni ate.

“Jane, tungkol pa la kanina...,” I cut her.

“Okay lang 'yun, ate. Sanay na ako,” ngiti kong sabi. Hindi ko lang alam kung nahalata n'yang pilit lang ang ngiti ko. As much as possible, I don't want to talk about what had happened awhile ago.

Maya-maya pa ay umalis din si ate. Kasabay nang katahimikan ay ang pagflashback ng lahat nang nangyari kanina.

“Try me, Jane. One more stupid move to humiliate this family, I will not hesitate to disown you!”

     Diary, parang sirang plaka 'yung sinabi ni dad sa akin. It feels like I am a statue who wants to protest, but I cannot because I was made to feel numb. Numb in everything. Numb in showing what I truly feels. Numb because I was made to become numb. But cannot they see? Even a numb person is sensitive... sensitive that they are numb. #

                               Young. Numb. Broke,
                                                Jane