Sweet Moment

Chapter 39

Beam P.O.V

ဒီေန႔အိပ္ယာႏိုးလာခ်ိန္မွာအရင္ရက္ေတြလိုေအးစက္ၿပီးအထီးက်န္တဲ့ခံစားခ်က္ရွိမေနေတာ့။

လုံျခဳံၿပီးေႏြးေထြးတဲ့ရင္ခြင္က်ယ္တခုမွာ .........

ဒီရနံ႔ ခ်စ္ရသူရဲ႕ကိုယ္သင္းနံ႔............

ကြၽန္ေတာ္မ်က္စိေတာင္မဖြင့္ပဲသူ႔ရင္ခြင္ထဲထပ္တိုး၀င္ၿပီးေခါင္းေလးေခြ႕ေနလိုက္ေတာ့သူအလိုက္တသိတိုးဖက္ေပးလာတယ္။

၃လၾကာအလြမ္း.......

သူCanada သြားတဲ့ရက္ေတြမွာကြၽန္ေတာ္သူနဲ႔ အတူရွိေနက်အခန္းကိုျပန္ေတာင္မလာခ်င္ေတာ့။အခန္းထဲ၀င္လိုက္တိုင္းကြၽန္ေတာ့လက္ကိုဆြဲ၀င္ေနက်သူ႔ကိုလြမ္းတယ္။

စာလုပ္ေနေတာ့လဲအလိုက္တသိေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေပးၿပီးသူအနားလာရပ္ေနသေယာင္ေယာင္။အိပ္ယာ၀င္ေတာ့လဲအုံးအိပ္ေနက်လက္ေမာင္းတဖက္နဲ႔ေႏြးေထြးတဲ့ရင္ခြင္က်ယ္တခု။ၾကာေတာ့ကြၽန္ေတာ္အခန္းကိုျပန္မလာခ်င္ေတာ့ဘူး။

Kitနဲ႔Pha ကိုအတင္းဆြဲထားၿပီးတက္ႏိုင္သမွ်အခန္း ထဲမွာေနရတဲ့အခ်ိန္နည္းေအာင္အျပင္မွာေနလိုက္မိတယ္။

ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုလြမ္းေၾကာင္းမေျပာခ်င္ဘူး။ကြၽန္ေတာ္လြမ္းတယ္ေျပာလိုက္မိတာနဲ႔သူခ်က္ခ်င္းျပန္လာလိုက္မွာကြၽန္ေတာ္သိတယ္။သူဓာတ္ပုံေတြပို႔ေပးတိုင္းလဲမၾကည့္မိေအာင္ေနလုိက္တယ္။ျပန္လာပါေတာ့ေျပာမိမွာစိုးလို႔။Video Call လဲၾကာၾကာမေျပာခ်င္ဘူး။

မ်က္ႏွာေရာအသံေရာျမင္ရၾကားရတာသတိရတဲ့စိတ္ကပိုဆိုးလာသလိုပဲ။ကြၽန္ေတာ္ပင္ပန္းတယ္လို႔အေၾကာင္းျပၿပီးစကားျမန္ျမန္ျဖတ္ခ်လိုက္ပစ္တာမ်ားတယ္။

မေန႔ကညေနပိုင္းေဆးရုံမွာတာ၀န္က်လူနာေတြကိုRound ဖို႔နားေနခန္းကထြက္လာေတာ့ "Beam "လို႔ ကြၽန္ေတာ့ကိုForth ေခၚတဲ့အသံၾကားလိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္သတိရလြန္းလို႔နားထဲမွာၾကားေယာင္ေနတယ္မွတ္လို႔ခဏရပ္ေနမိတုန္းအေနာက္ကေနသိုင္းဖက္လာတဲ့ရေနက်ေႏြးေထြးမႈနဲ႔သူ႔ရဲ႕ကိုယ္သင္းနံ႔ေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္လွည့္ၾကည့္လိုက္မိတယ္။