“Iiwanan lang ba talaga natin dito? Sayang kasi, pre, ang sarap pa naman niyan…”
Diring – diring ako sa sarili ko habang nakahiga sa buhanginan nang gabing iyon. Dalawang di kilalang lalaking ang nagdala sa akin roon. Ang bilin daw kasi ng demonyo nilang amo ay patayin ako.
“Pre, bago natin patayin, iisa muna ako. Tang ina, ang sikip niya! Sariwang – sariwa!”
Bakit nga ba hindi na lang nila ako patayin? Bakit ba kailangan pa nila akong babuyin? Masama na ang pakiramdam ko, masakit ang buong katawan ko. Bakit ba nangyayari sa akin ito? Wala naan akong ibang gustong gawin kundi ang maging masaya. Gusto kong maging masaya kasama si Judas…
Again, I felt that man’s weight above me. Dudumihan na naman nila ako. Kahit halos wala nang lumalabas na boses sa lalamunan ko ay sinubukan kong sumigaw.
“T-tulo-long…” I muttered. My eyes were fixated in the ocean. Kanina pagbaba namin ng sasakyan ay may nakita akong glass house. The light was on and I was praying for a miracle, n asana may makakita sa akin pero wala, walang miracle.
“Tumahimik ka na. Wala namang makakarinig sa’yo. Kung ako sa’yo, enjoyin mo na lang ito.” Sabi niya pa sa akin.
“Bilisan mo, pre, iisa pa rin ako.”
Hindi ko kahit kalian naisip na darating ako sa puntong gugustuhin ko na lang na mamatay. Na hihilingin kong sana ay hindi na lang ako nabuhay dahil napakalungkot… sobrang lungkot.
Ayoko nang ganito, hindi ko alam kung paano ko masasabi ito sa mommy ko kapag nag-survive pa ako. Paano ako pakikitunguhan ng mga tao kapag nalaman nilang ganito ang nangyari sa akin? People will blame me… people will loathe me like how I loathe myself.
I was only looking on the ocean. I could feel the unknown man kissing my skin and touching me. Paralyzed na yata ako dahil wala akong magawa kundi ang umiyak lang nang umiyak.
Hindi ko alam kung namamalik-mata ba ako o kung pinaglalaruan na lang ako ng mga luha ko at imahinasyon kasi habang nakatingin ako sa dalampasigan, para bang may nakita akong kung anong pigura – I have no idea if that was a man or a woman…
Then, the next I heard was a disturbing barking of dogs, the wind suddenly blew stronger and then, kumulog at kumidlat, pagkatapos noon ay may sumigaw.
“Pare, high tide na! Dalian mo!”
“Takte, bwisit naman iyong aso!”
“Tang ina, may tao! Takbo dali!”
Wala silang ginawa. Tumakbo silang dalawa at naiwan ako roon.
Humagulgol ako na parang batang kapapanganak lang. Bakit ba hindi pa nila ako pinatay? Wala na akong mukhang maihaharap sa mga taong nakakakilala sa akin pagkatapos ng nangyaring ito. Bakit ba hindi ninyo na lang ako pinatay?! Sa kakaiyak ko ay nakatulog ako, pagod na rin naman ako, at diring – diri pa sa sarili ko. I wanted to die, I wanted to be thrown at the sea. Sana anurin na lang ako ng dagat…
That night, I had a dream. It was very unusual for me to have a dream but I did. In my dream… there was a woman, sitting on the sand. Likod niya lang iyong nakikita ko. Mahaba iyong buhok niya tapos ay may hawak siyang drum sticks. I was standing inches away from her, all I can see was her profile.
