"კეიტ! კეიტ! კეიტ!" მესმის ჰარის სიხარულით სავსე ხმა და მეც სწრაფად ვდგები ლოგინიდან. ხალათს ვიცვამ, ტელეფონში საათს ვამოწმებ, შემდეგ ფანჯარასთან მივდივარ და ჰარის ვუყვირი:
"რა ხდება ედ, რა გაყვირებს? ჯერ 8სთ-ია და თანაც შაბათია."
ედი ანუ ჰარი ედვარდი (მიყვარს როცა ედის ვეძახი) დაბლიდან შემომყურებს და სიხარულისგან ცქმუტავს, აშკარად რაღაც სასიხარულო უნდა მითხრას. მისი მწვანე თვალები კი ვარსკვლავებივით ციმციმებენ.
"მაპატიე კეიტი, მაგრამ ძალიან მაგარი ამბავი მაქვს სათქმელი და ვეღარ ვითმენ" მითხრა და კბილები დაკრიჭა. მეც სულელივით დავიკრიჭე, ძალიან მაინტერესებდა მისი "ახალი ამბავი" რადგან ჰარი აღტაცებას ვერ მალავდა, ამიტომ მაშინვე ვუყვირე:
"რაღას ელოდები სულელო?" ჰარიმ გაკვირვებული სახით შემომხედა."ამოდიიიი!!" ვუყვირე და ხელით ვანიშნე რომ ამოსულიყო.
სიტყვას ვასრულებ თუ არა ჰარი ელდანაკრავივით შემორბის ოთახში. ტანზე ჯერ კიდევ პიჟამა აცვია და თმები ისე აქვს თითქოს თავთან დინამიტი აუფეთქესო.
ამაზე ბევრს ვიცინი ჰარი კი ამაოდ ცდილობს რამე მაინც შემაგნებინოს. ბოლოს კი როცა ხვდება რომ ვერ ვჩერდები დგება და მიდის. მე მაშინვე ვწყვეტ სიცილს და ვეუბნები:
"კარგი რაიყო... აი მოვრჩი სიცილს!!" და ვცდილობ აღარ გავიცინო. ჰარი მიყურებს და რომ რწუნდება ჩემს სიტყვებში სწრაფად მორბის ჩემ საწოლთან, ჯდება და მოყოლას იწყებს.
"კეიტი გახსოვს ერთი წლის წინ სასადილოში რა გითხარი?" სიმერთლე გითხრათ არ მახსოვს ამას კი ისიც კი ემახსოვრება იმ დროს რას ვჭამდით დამერწმუნეთ.
"არა.. არ მახსოვს.." ვამბობ და ისევ ვიკრიჭები. "მაშ არ გახსოვს? რასამბობ კეტ აი ჩვენს საყვარელ ბურგერებს რომ ვჭამდით და მერე შემთხვევით კოლა რომ გადაგასხი მაგ დღეს!" ხომ ვთქვი ახსოვს მაგრამ მე მაინც ვერ ვიხსენებ ამიტომ თავი გავაქნიე უარის ნიშნად.
ედი წარბს კრავს და ამბობს:"კარგი მაშინ მიგანიშნებ! ჩემი დიდი ოცნება იყო..."ოცნებაო... მივხვდი!"შენ რა იქს ფაქტორში აპირებ მონაწილეობის მიღებას?" ვთქვი და თან გულმა სიხარულისგან ბაგა-ბუგი დაიწყო. ჰარიმ ეშმაკურად შემომხედა და წარბები აათამაშა.
"დიახაც!" ჩემს სიხარულს საზღვარი არ ჰქონდა, მას მაშინვე ჩავეხუტე და მან კი ხელში ამიტაცა და დამაფრიალა.
ორივე უბედნიერესები ვიყავით. ეს პარის ყველაზე ჭკვიანური გადაწყვეტილება იყო რაც კი ოდესმე მიუღია და ეს ორივემ ძალიან კარგად ვიცოდით.
ის დღე ედიმ და მე ჩემს ოთახში გავატარეთ. ვცეკვავდით, ვმღეროდით, ვცელქობდით და ამავდროულად სიმღერას ვარჩევდით ჰარის გამოსვლისთვის.
საბოლოოდ არჩევანი "Made of love"- ზე შევაჩერეთ და კმაყოფილებიაგან შევკივლეთ. ამ კივილზე ქვემოდან დედაჩემმა შეშინებული ხმით ამოგვძახა:
" რახდება ბავშვებო?" ჰარი სუცილისგან დავლა გორაობს მე კი ლიგინზე ვგდივარ.
"არაფერია ლუსი, დაივიწყეეე!!" ძლივს ვამბოვ რადგან ბოლო ხმაზე ვიცინი.
ორივე ვდგებით და ერთმანეთს ვეხუტებით. "ახლა კი წავედი." ამბოვს ჰარი და შუნლზე მკოცნის. მე ვუღიმი და ორივე დაბლა ჩავდივართ.
"ხვალამდეე!!" ვამბიბ როცა ჰარი კარიდან გადის. ის უკან იხედება და მიღიმის.
უეცრად ფეხი უცდება და ორ კიბეს ერთად ახტება მაგრამ თავს მაინც უჯავებს და მოაჯირს ეყრდნობა.
ამაზე ისევ მეცინე. ჰარიც იცინის და ღამის წყვდიადში უჩინარდება. მისი წკრიალა ხმა კი ისევ ისმის რიმელიც მაცოცხლებს.
ჰაი!!😊 უმედია მოგეწონებათ პირველი თავი. ფანფიკი ვისზეცაა მიხვდით ალბათ😂 მაგრამ კიდევ ერთი საიდუმლო აქვს ამ მოთხრობას, რასაც შემდეგ თავში გაიგებთ. 😊 მადლობა ყველას იმისთვის რომ კითხულობთ და თუ მოგეწონათ დააკომენტარეთ და დაავოუთეთ!!😊😊😊😊💙💙💙
Love you😘
YOU ARE READING
What makes you beautiful/რა გალამაზებს? (დასრულებული)
Fanfictionკეიტი ბლექის და მისი საუკეთესო მეგობრის ცხოვრევა იცვლება.. ამას არავინ მოელოდა.. 16 წლის თინეიჯერი მეგობრების ცხოვრება სურპრიზებით არის აღსავსე მაგრამ მოულოდნელად რაღაც იცვლება...
