Wife Tears ( Completed Book 1 )

MWT - 4

4

Lynin pov

Wala naman nangyayari pagkarating ko sa bahay ng nakita ko siya pagkatapos niya magpaalam umakyat na siya sa taas. Agad ko siya sinundan pagbukas ko ng pinto yun din pagbihis niya sabay hubad sa long sleeve niya na white.

Lumingun siya sa akin nakatayo lang kasi ako sa pinto habang pinanuod siya nagbihis. "May gusto kang sabihin"?  Sinara ko ang pinto kasabay nun pagpasok ko sa kwarto. "Pwede bang lumabas tayo kahit saglit lang"  tiningnan ko siya kung anung reaksiyon niya at sagut niya sa sinabi ko.

Tumayo siya sa kama. "Okay kunin ko lang jacket ko" tumango ako sa sagut niya.

Nauna na akong lumabas at sumunod siya nagpalit siya ng short niya. Blue green color sa short niya at shirt na white stripe. "Hindi ka ba magbihis"?  Tanung niya sa akin habang pababa kami ng hagdanan.

"Wag na" sagut ko sa kanya.

"So saan ang punta natin bakit gusto mo lumabas ganitong oras ng gabi"? Sabay sara niya sa pinto.

"Gusto ko lang maglakad lakad" gusto ko lang maglakad lakad sa huling pagkakataon na makita ko si Zac. Sinara niya ang gate at sabay na kaming naglakad. Pumunta muna kami sa covinience para bumili ng ice cream hindi naman siya nagreklamo sumunod lang din siya. Pagbayad ko sa counter "ito na gamitin mo" binigay niya cash niya. Yun nalang din binigay ko sa counter pagkatapos lumabas na kami at  naglakad lakad. Huminto ako sa isang bench sa park.

Tiningnan ko siya tahimik lang kumakain ng ice cream. "Kaylan lang kayo nagkabalikan ni Mich"? Tanung ko sa kanya.

Alam ko kahit hindi ko siya tiningnan nakatingin siya sa akin pagtanung ko sa kanya. "Bakit mo natanung"? Habang nakatingin siya sa akin. "Hmmn wala lang. Wag mo na pansinin tanung ko never mind" sagut ko sa kanya.

"5 months na" ouch! Ang sakit ng sagut niya ha. Wait bakit ba ako nasasaktan? Nasasaktan ba ako? Pakiramdam ko parang nabingi ako sa sagut niya. "So anung plano mo"? Tiningnan ko siya nakatingin sa unahab sa mga couple na iba.

"Sa ngayun wala pa, dahil nakatali ako sayo sa kasal natin" so may balak pala siya.

Kasalanan ko pala, okay!.  Napangiti ako ng mapait. "Pareho lang naman tayo ng sitwasyon naipit" sagut ko sa kanya.

"Eh kayo musta na kayo ng boyfriend mo"? Boyfriend? Nangamusta siya? Well sa bagay anu pa asahan ko ever since hindi nga niya kinamusta kung okay lang ako buhay pa ba ako? Oo nga pala bakit ko inisip yun wala nga akong number sa kanya pati nga greet nalang hindi nga niya nagawa.

"Okay lang" sagut ko sa kanya kasi ang totoo niyan hiniwalayan ko si Jerome bago ang kasal namin mahal ko si Jerome pero hindi siya nagustuhan ni daddy. Tiningnan  ko siya. Parang hindi kami magkakilala. Kung magkakilala kami parang ang layo ko sa kanya tingnan. "Bakit"? Lumingun pala siya sa akin.

Umiling ako saka ningitian ko siya. "Wala. Tara na uwi na tayo" sagut ko sa kanya. Tumayo na din siya at nauna naglakad. Magiging masaya kana Zac pagbalik mo pangako ko yan sayo. Sinundan ko lang siya hanggang makarating kami sa bahay. Nauna siya pumasok sa loob sinundan ko siya. "Matulog na tayo gabi na flight pa ako"  saka umakyat na siya pagkatapos sinara ang pinto. Umakyat narin ako at pumasok sa kwarto namin. Dumiretso na ako sa banyo pagkatapos ko bihis lumabas na ako nakita ko siya humiga na sa kama. Tumabi ako sa kanya at tinitigan ko siya.

"Promise ko sayo pagbalik mo Zac magiging okay na din ang lahat at magiging masaya kana"nilagyan ko ng unan gitnan namin at natulog na ako. 

Kinabukasan nagising ako dahil medyo masakit ulo ko. Pagmulat ko yun din ang paglabas niya sa kwarto. Sinundan ko siya hanggang sa hagdanan. Nagmadali siya umalis, huminto siya sa may pinto mabuti agad ako nakapagtago sa may gilid tumungin pa kasi siya dito sa taas. Paalam Zac. Narinig ko nalang ang pag alis sa kotse niya. Bumalik ako sa higaan para matulog. Ang sakit ng ulo ko at ang katawan ko subrang bigat kaya hindi ako makakilos pagbaba ko sa hagdanan bigla nalang dumilim ang paningin ko at nararamdaman ko nalang malamig ang nahigaan ko isang sahig.

Someone's pov

Parang wala namang tao ah, pero bukas naman ang pinto. "Lynin"? Tawag ko sa kanya pero walang sumasagut. Isang tawag ko sa kanya dati sumasagut naman siya. Dahan dahan akong pumasok sa bahay niya ng pagbukas ko ng pinto laking gulat ko. "My ghad Lynin anung nangyayari sayo"? Nakahiga siya sa sahig ng walang malay. Tumawag ako ng ambulance para madala siya sa hospital sinara ko na rin ang pinto sa bahay nila at gate.

Pagkarating namin sa hospital agad siya sinugud sa E.R.

After 40 minutes lumabas na ang doctor. "Ikaw ba ang relatives ng pasyente"? Umiling ako. "Hindi doc, kapitbahay niya lang ako. Musta na siya"? Sagut ko sa doctor.

"Okay na siya, nahimatay lang siya dahil sa lagnat niyang mataas at over fatigue sa trabaho. Ilipat na siya mamaya sa kwarto" saka umalis ang doctor. Dahil hindi ko alam sino tawagan ko inayus ko nalang ang kwarto niya. Maya maya nilipat na siya sa kwarto nakatulog parin siya. Kawawa naman siya, walang relatives. Sino ba kasi pwede tawagan sa kanya? Kumilos ang kamay niya.

"Lynin musta kana"? Minulat niya dahan dahan ang mata niya. "Andito ka sa hospital. Dinala kita kanina dito dahil nahimatay ka pagpasok ko sa bahay mo" sabi ko sa kanya ningitian niya lang ako. "Oo nga pala Ly, sinong relatives o kaibigan tawagan ko para may makatulong sayo dito makabantay sayo. "? Tanung ko sa kanya.

"Thank you sa worry but please kung anung nangyayari sa akin kanina atin nalang yun pwede"  naawa ako kay Lynin. Ni Kaybigan wala siya. Tumango ako.