အပိုင္း(၁၉)

Start from the beginning
                                    

"ေအးဟယ္...ဒီေလာက္ အဖ်ားေတြတက္ေနတာ
ကို မနားပဲ လွည့္ေနတာ..."

"လူက ျဖဴေတာ့ ပိုသိသာတယ္။ မ်က္ႏွာတစ္ခု
လံုးရဲေနတာပဲ...အစက  ဒီဆရာဝန္အရက္
ေသာက္ထားလားဆိုျပီးက်ဳပ္ကထင္ေနသာ"

"မဟုတ္ရွာပါဘူးဟယ္။ က်ဳပ္လက္နဲ႔သူ႕လက္က
ေလးထိသြားတာ ပူျခစ္ေနသာရယ္..."

အထက္အညာေလသံနဲ႔ အားေပးတရရွိလွေသာ
စကားေျပာသံေတြသည္ အေနာက္မွာရပ္
ေနေသာ က်ေတာ့္နားစည္လႊာကို တုန္ခါေစ
သည္။

သူတို႕ ဘယ္သူ႔အေႀကာင္းေျပာေနတာလဲ??
ဤေဆးရံုတြင္ ဖ်ားေနေသာ ဆရာဝန္ဘယ္
္ႏွစ္ေယာက္ရွိသလဲ?? က်ေတာ္သိတာေတာ့
သူတစ္ေယာက္တည္းသာ...

"အဲ့ Dr အခု ဘာျဖစ္သြားလဲဟင္?"

အတင္းမဟုတ္ေသာ သူမ်ားအေႀကာင္းကို
စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ေျပာေနျပီးမွ ရုတ္တရက္
ေဖာက္ေမးေသာ က်ေတာ့္ကို ျပန္လွည့္ႀကည့္
ႀကျပီးမွ...

"အိမ္ျပန္ပို႕လိုက္ရတယ္ကြယ့္...အေဆာင္ထဲက
အထြက္ မူးလဲလို႕ပ"

"မူးလဲတယ္?"

အေမးသေဘာပါ က်ေတာ့္စကားကိိုမတံု႕ျပန္
ခင္ အတန္းအလိုက္ေရွ႔ကိုတိုးသည္။ က်ေတာ္
လည္း လိုက္တိုးရင္း လည္ပင္းဆန္႔ႀကည့္ေတာ့
ဆန္ျပဳတ္ထည့္ေပးေနတဲ့ အမနဲ႔ နီးေနျပီ။ ေရွ႔တြင္
လူဘယ္ေလာက္မွ မက်န္ေတာ့...

"ေအးဟယ္ အားေတြနည္းေနမွာေပါ့။ သူတို႕
ဘာလဲ မဟာ ဆိုလား ဘာလား အဲ့စာေမးပြဲေျဖ
ဖို႕လုပ္ေနတာနဲ႔ စာက်က္ရသယ္တဲ့။ ေဆးရံု
လည္း ေန႔ေန႔ညည လာဆင္းေနရေတာ့..."

"အဲ့ ဒါေျပာသာ ဆရာဝန္ေတြလည္းလူေတြပဲ။ သူမ်ားသာ ကုရံုနဲ႔ မျပီးဘူး။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း
ဂရုစိုက္အံုးမွ...အဲ့ဆရာေလး ဟိုေန႔ေတြတည္းက
ဖ်ားေနသာတဲ့"

ေသခ်ာေနပါျပီ။ က်ေတာ္ထပ္မေမးျဖစ္ေတာ့။
တေရြ႔ေရြ႕ေရွ႕တိုးေနေသာ အတန္းလိုက္ အလိုက္
သင့္ေရႊ႕ရင္း အစ္မ တစ္ေယာက္ထည့္ေပးလိုက္
ေသာ ဆန္ျပဳတ္ေတြက ခြက္ထဲ အေငြ႔တေထာင္း
ေထာင္း ထေနေပမယ့္ ပူတယ္လို႕လည္း မခံစား
ရဘူး။

"သြားယူေပးတာလား ကေလးရယ္ အားနာစရာ။
ဒီေကာင္ေလးက ငတ္ကိုငတ္တယ္"

NO Where stories live. Discover now