Adopted by Larry Stylinson (NL)

Hoofdstuk 19

Harry
We rijden het industrieterrein op, en de auto is nog maar nauwelijks gestopt of ik ben er al uit gesprongen. Wanhopig ga ik op zoek naar Liv. Louis rent achter me aan, en de andere jongens komen ook al snel uit de auto gesprongen. Ik ruk een deur open, en zie daar Liv zitten, in een hoekje. Ik schreeuw dat ze hier is, en meteen komen er allemaal politieagenten aangerend. Ze slaan de ontvoerder in de boeien, en ik ren naar Liv toe. 

Ze zit in een hoekje in elkaar gedoken met haar hoofd in haar knieën. Ik sla mijn armen om haar heen. Ze deinst geschrokken terug. Ze kijkt me doodsbang aan. 'R-raak me niet a-aan,' zegt ze bang. 'I-ik doe alles w-wat je w-wilt, maar d-doe me g-geen p-p-pijn,' huilt ze nu. Ik kijk haar geschrokken aan. 'Liv, ik zal je nooit pijn doen,' zeg ik. Ze blijft huilen en bang kijken. 'W-wat heeft hij allemaal gedaan met je? Je ziet er vreselijk moe uit,' zeg ik bezorgd. Ik krijg haar het kamertje niet uit, dus ik raak lichtelijk in paniek. Dan komt Niall aangerend en hij tilt haar over zijn schouder. Ze rilt, gilt het uit en spartelt heftig, hyperventileert, maar hij geeft geen kik. Dan zet hij haar in de auto, en we rijden naar huis.

Liv
Thuis aangekomen ren ik meteen weg, naar mijn kamer. Ik doe de deur op slot en ik laat me huilend op bed vallen. Daar huil ik mezelf in een diepe slaap. 

  ~•~  

Ik word wakker door gebonk op de deur. 'Hmmmmm,' kreun ik. De beelden van gisteren schieten weer door mijn hoofd en ik begin weer te huilen. 'Liv? Doe de deur open, alsjeblieft,' smeekt er een stem. Ik loop heel langzaam naar de deur, en haal hem van het slot af. 'Liv!' zegt Niall en hij vliegt me meteen in de armen. Ik ril hevig, en ik begin te hyperventileren. Ik huil nog harder, en probeer me uit de greep van Niall te krijgen. 'G-ga je m-me ook v-ver-verkrachten?' vraag ik bang. 

Niall kijkt enorm geschrokken en laat me los. 'Wat?! Jou verkrachten? Wat heeft die man allemaal gedaan?!' Niall is echt boos, en ik kruip bang achteruit. Ik kijk hem bang aan, en hij vloekt binnensmonds. Dan kijkt hij weer naar mij. 'Sorry Liv, ik-' 'Ga weg,' zeg ik zacht. 'W-wat?' vraagt hij nog een beetje boos. 'Ga weg!' roep ik nu huilend, en ik schrik zelf van mijn woede uitbarsting. 'O-oké, ik ga al,' zegt hij verdrietig. Met tranen in zijn ogen loopt hij mijn kamer uit. Sh*t, nu ben ik hem vast ook al kwijt. Ik ga weer op bed liggen, en ik ga maar wat muziek luisteren als afleiding. Ik sluit mijn ogen, maar ik slaap niet.

Dan komt er na een tijdje weer iemand binnen. 'Louis?' vraag ik verbaasd en met tranen in mijn ogen als ik opkijk en in de twee blauwe ogen van de bruinharige jongen kijk. Louis glimlacht zwakjes naar me en hij legt een arm op mijn schouder. Ik ril. Louis laat mij meteen weer los. 'Wil je me vertellen wat hij allemaal heeft gedaan?' vraagt hij. Ik heb geen zin om weer te gaan huilen, dus ik knik maar langzaam. 'H-hij heeft me mishandelt, en hij heeft me v-v-v...' verder kom ik niet. 'Vertel het maar, je kunt het,' zegt Louis geruststellend. We zitten nu beide op bed. 

'Hij heeft me aangeraakt op plekken waar alleen Niall zou mogen komen,' ik schrik een beetje van wat ik gezegd heb. 'Hij heeft je seksueel misbruikt?' vraagt Louis dan. Ik knik langzaam.

'Ik sleep die man voor de rechter,' zegt Louis boos en hij balt zijn vuisten. Zijn knokkels worden wit. Ik word weer bang en deins wat achteruit. Hij zucht. 'Het spijt me Liv,' zegt hij dan. 'En het is allemaal mijn schuld,' zegt Harry die de kamer in komt gelopen. Ik kan het niet meer aan, en ik ga zwaar ademen. Ik laat mezelf vallen op het bed en ik probeer mijn ademhaling onder controle te houden, wat niet goed lukt. 'Willen jullie tegen Niall zeggen dat het me spijt?' vraag ik. 'Wat spijt je?' vraagt Louis verbaasd. 'Zeg nou maar gewoon,' zeg ik en ik sluit mijn ogen om even later in slaap te vallen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Shout out naar jullie