Adopted by Larry Stylinson (NL)

Hoofdstuk 7

Liv
We horen een luide knal.

Mijn ouders rennen snel naar beneden om te kijken wat er aan de hand is. De bliksem was bij ons ingeslagen.

Mijn moeder belt de brandweer, en die komt al snel met loeiende sirenes aangereden.

Mijn vader rent naar buiten om de buren te waarschuwen.

Als de brandweermannen er zijn, rent mijn vader toch nog naar binnen.

Om mijn moeder te halen, want ze moesten er echt uit. Maar mijn moeder wilde mij komen halen. Er was ondertussen zoveel rook, dat ze niet kon zien waar ze heen liep.

Ik was ondertussen boven in mijn peuterbedje aan het huilen. Ook rook kwam hier de kamer binnen. Ik moest nog meer huilen.

De brandweermannen wilden mijn ouders uit huis halen, maar die riepen dat ze mij moesten redden.

Mijn ouders strompelden naar de deur, maar één of andere kast viel om. Toen zaten ze daar vast.

De brandweermannen haastten zich naar boven om mij uit huis te halen.

'Ik kwam levend het huis uit. Mijn ouders... die niet. Ik ben meteen met spoed naar het ziekenhuis gebracht. Ik was nog maar drie jaar. En toen ben ik daarna in een weeshuis geplaatst.'

Ik kijk Louis aan. Louis kijkt naar beneden.

'Heftig,' is alles wat hij uit kan brengen.

Ik knik zachtjes, terwijl ik op mijn lip bijt om niet in huilen uit te barsten.

'Nu jij,' zeg ik snel, ik heb geen zin om weer te gaan huilen.

Louis begint.

'Mijn ouders waren dus al gescheiden, dus dat was eerst al even een klap, maar-' 'dat was al toen je klein was.' Hij knikt en gaat verder.

'Begin vorig jaar werd bij mijn moeder een agressieve vorm van leukemie geconstateerd.

Ze moest natuurlijk meteen behandeld worden. Het ging steeds slechter, en uiteindelijk op 7 december 2016..' hij stopt even.

Ik zie het aan hem. Hij kan het niet zeggen. 'Liet ze jou, Lottie, Felicity, Daisy en Phoebe, Ernest en Doris ongewillig achter.'

'Jij bent echt de grootste uitslover die ik ken'

Hij kijkt me verbaasd aan, omdat ik dit alles weet, maar knikt dan, en staart weer somber voor zich uit.

'En dan zijn Harry's ouders ook al gescheiden op zijn 7e en die van Niall op z'n 5e' zeg ik.

'Jupp,' zegt Louis, nog steeds even somber.

We blijven zo minutenlang voor ons uit staren.

Ik geef hem een knuffel.

'Slijmbal'

Dan komt Harry naar boven gelopen.

Hij ziet dat ik hem omhels, en kijkt mij heel nep-verdrietig aan met zo'n pruillip.

'Ik wil ook een knuffel,' zegt hij dan.

Dan kijkt hij naar Louis en ziet zijn rode ogen.

Snel komt ook hij naast Louis zitten, en geeft ook hij hem een knuffel.

'Eten is klaar,' fluistert Harry

'Oké Hazz' zegt Louis zachtjes.

Ik ben blij dat Louis weer wat zegt.
Dat heeft even geduurd.

'Overdrijver'

Dan staat Louis op, en ze lopen hand in hand weg.

Awhh, Larry!

Ook ik loop achter hen aan.

We gaan aan tafel zitten, en dan kijkt Harry ons aan.

'Wie heeft er honger?' Harry wrijft in zijn handen wrijft.

'Ik heb altijd honger,' zeg ik dan.

Louis lacht. 'Oh nee toch, we hebben een Niall 2.0 geadopteerd.'

'Na-aper'

Ik kijk ze vrolijk aan, zo van YAAASSS BABE!

'Nou, aanvallen dan!' roept Harry.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Larry is cute.